Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Αν εξαιρέσει κανείς τους συνήθεις… ενσωματωμένους των ελληνικών ΜΜΕ, κανείς δεν περίμενε ότι η κατάληψη της Συνόδου του ΝΑΤΟ, στο σκέλος που αφορούσε τις τουρκικές διεκδικήσεις, θα είχε διαφορετική κατάληξη.
Ο Ταγίπ Ερντογάν κέρδισε, για ακόμη μια φορά, όσα ήθελε, προκειμένου να άρει το βέτο για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Οι Κούρδοι αναγνωρίστηκαν ως… τρομοκράτες, και το εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία υπέστη τις πρώτες σημαντικές ρωγμές του. Εξασφάλισε, μεταξύ άλλων, και μια συνάντηση με τον Τζο Μπάιντεν, οπότε… όλα αναμενόμενα για τον Τούρκο Πρόεδρο.
Όπως είπε άλλωστε… χωρίς την Τουρκία, τι θα έκανε το ΝΑΤΟ. Και το ΝΑΤΟ έσπευσε να τον δικαιώσει. Ο Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει όλα αυτά τα χρόνια να αρθρώνει την προκλητική ρητορική του, εξαιτίας της ανοχής της Δύσης. Εξαιτίας της ανοχής των Ηνωμένων Πολιτειών και φυσικά του ΝΑΤΟ.
Η “δικαίωση” Ερντογάν αποτελεί από μόνη της βαθιά προσβολή στην Ελλάδα. Και όσο αργούμε να παραδεχτούμε αυτή την άβολη πραγματικότητα, τόσο η πραγματικότητα θα γίνεται χειρότερη. Για εμάς…
