Όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, με επίκεντρο τον Στέφανο Κασσελάκη, εξηγούνται επαρκώς στην αναλυτική βάση του… οξύμωρου.
Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κάνει όσα δεν τόλμησε να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας. Να απαλλαγεί από τα βαρίδια του 3%, εκείνους που τον υπονόμευσαν καθόλη τη διάρκεια της θητείας του, ειδικά καθόλη τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, αλλοίωναν το μήνυμα της διεύρυνσης και της απεύθυνσης στην “όλη κοινωνία”, και κρατούσαν το κόμμα καθηλωμένο στο περιθώριο. Υπερασπιζόμενοι για “Αριστερά” που υπάρχει μονάχα στα… χαλασμένα μυαλά τους.
Ο… μίμος του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως πολλές φορές κατηγορήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, δεν έκανε το μεγάλο βήμα, κυρίως επειδή με αυτούς τους εκπροσώπους του κοινωνικού, ιδεολογικού και πολιτικού περιθωρίου, είχε πολυετείς σχέσεις συμπόρευσης.
Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει κανέναν τέτοιο εσωτερικό φραγμό. Και “καθαρίζοντας” το κόμμα από τους… δημογέροντες και αυτάρεσκα εμμονικούς να αυτοπροοσδιορίζονται ως “ιδιοκτήτες”, έχει μια σπάνια ευκαιρία να απευθυνθεί σε πλατιές κοινωνικές πλειοψηφίες.
Ένα… πείραμα “ξένο” προς την ιδεοληπτική και κλειστοφοβική Αριστερά. Γι’ αυτό και ο… κακός χαμός.
Του Νίκου Φυλάγγελου
