Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Τα φαινόμενα απατούν. Όχι πάντα και όχι για όλους. Σίγουρα όμως απατούν στην περίπτωση του Μπόρις Τζόνσον.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός, που έθεσε το ορόσημο της 19ης Ιουλίου για την “απελευθέρωση” του Μεγάλου Νησιού από τους περιορισμούς της πανδημίας του κορονοϊού, αποδεικνύεται ο νικητής αυτής της άνισης και ιστορικά πρωτόγνωρης αναμέτρησης, που ενσωματώθηκε στο γονιδιακό αποτύπωμα της ανθρωπότητας, τον τελευταίο χρόνο.
Ο πάλαι ποτέ “κλόουν”, όπως τον αποκαλούσαν στα χρόνια της ενασχόλησής του με τη δημοσιογραφία, προτού γίνει Δήμαρχος Λονδίνου, βρίσκεται σταθερά ένα βήμα μπροστά από κάθε άλλη μεγάλη χώρα στον κόσμο, στη διαχείριση της πανδημίας. Με την απόπειρα ανοσίας της κοινότητας στο ξεκίνημα αυτής της τραγωδίας, μέχρι τη μνημειώδη νοσοκομειακή διαχείριση από το μάχιμο προσωπικό του NHS, μέχρι τον τάχιστο και μαζικό εμβολιασμό εκατομμυρίων Βρετανών πολιτών.
Αυτή τη φορά, ο Μπόρις Τζόνσον έβαλε την υπογραφή του στην πιο φυσιολογική κατανόηση της πραγματικότητας που έχουμε μπροστά μας. Ξεκαθάρισε ότι, το σχέδιό του εστιάζει στο πώς θα μάθουμε να ζούμε με τον κορονοϊό. Να ζούμε παρά τον κορονοϊό στην καθημερινότητά μας.
Αυτή η ωδή στην κοινή λογική, απουσιάζει από τις περισσότερες άλλες μεγάλες χώρες του πλανήτη. Και φυσικά, το τίμημα το πληρώνουμε όλοι.
