Γράφει η Ελένη Κρικέλη
Υπάρχουν φορες όπου αναρωτιέσαι :
Να προχωρήσω?
Να προσπαθήσω?
Να το τολμήσω?
Θαρρώ πως η απάντηση είναι : εξαρτάται.
Εξαρτάται από το πόσο το θέλεις.
Θυμήσου για αρχή εκείνο το ταξίδι.
Εκείνο το ταξίδι που κάποτε οργανωνες με ανυπομονησία, μεράκι, χαρά, κέφι και χαμογελα, για εκείνον τον αγαπημένο και πολυπόθητο προορισμό, για τους όμορφους ανθρώπους που εκεί θα βρεις, για τις αγκαλιές και για όλα όσα θα μοιραστείς.
Θυμήσου εκείνο το ταξίδι.
Μα θυμήσου και τις δυσκολίες που συνάντησες στην διαδρομή.
Βροχή, ομίχλη, αϋπνία, κόπωση και χιόνια. Ναι, διότι για να φτάσεις πέρασες και από χιονισμένους δρόμους.
Θυμάσαι όμως?
Τίποτα από όλα αυτά δεν σε εμπόδισε από το να σταματήσεις.
Ήσουν ήδη εφοδιασμένος. Κατάλληλα λάστιχα, αλυσίδες, σνακσ, νερό, μα πιότερο επιθυμία, θέληση, θάρρος.
Θυμάσαι το θέλω σου πόσο σε είχε κυριευσει?
Τόσο, ώστε τίποτα να μην σε εμποδίσει να αλλάξεις προορισμό.
Θυμάσαι? Μπόρεσες και άφησες στην άκρη το φόβο και την ανησυχία,
Μπόρεσες και συνεχισες και έφτασες στον προορισμό σου.
Διότι ακριβώς εκεί κρύβεται το μυστικό και η μεγάλη αλήθεια : αφορμες για να αλλάξεις κατεύθυνση και πορεία θα σου δοθούν και θα δίνονται πάντοτε. Το θέμα είναι εσύ τι θα πράξεις. Ο λόγος για τον οποίο επιλέγεις το κάθε ταξίδι και την κάθε διαδρομή. Είναι τόσο ισχυροί ώστε να μην σε γυρίσουν πίσω?
