Της Ελένης Κωστοπούλου
Φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας, όπως εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής και περιουσίας που αυξάνονται καθημερινά επί των ημερών μας, έχουν ως βάση τους το χρήμα. Ποιος μπορεί να αμφιβάλλει, ότι ένας μεγαλέμπορος ναρκωτικών, ο οποίος σκορπά στην πραγματικότητα το θάνατο, προβαίνει στην εμπορία αυτή με σκοπό τον πλούτο του και την πιο άνετη ζωή; Ποιος επίσης, μπορεί να αμφιβάλλει ότι το χρήμα είναι το μέγιστο αγαθό για πολλούς, διότι στη ζωή τους δεν έχουν βρει άλλες αξίες σημαντικότερες από αυτό;
Στις μέρες μας, αλλά και παλιότερα η αχαριστία πολλών ανθρώπων γίνεται η αιτία να οδηγηθούν σε ένα υλιστικό μοντέλο ζωής, μακριά και πέραν των ανθρώπινων αξιών και με πλήρη υποταγή σε έναν…άλλο «Θεό».
Μέχρι πρότινος αξίες μας ήταν η Πατρίδα, το πνεύμα, ο ανθρωπισμός, η εργασία, η θετική σκέψη, τα ιδανικά, η υπερηφάνεια, η συνείδηση, η εντιμότητα και η αξιοπρέπεια. Σε ποιο βαθμό ισχύουν πλέον αυτά και τί υπερίσχυσε και τα παραμέρισε έως και τα εξαφάνισε όλα αυτά;
Στην ελληνική ταινία, “Μια ζωή την έχουμε”, ο Δημήτρης Χορν δέχτηκε μια ερώτηση, “εάν σου πουν ότι τώρα, εδώ στην Αθήνα θα πατήσεις ένα κουμπί και την ίδια στιγμή, στα βάθη της Κίνας, θα πεθάνουν 3.000 μανδαρίνοι, αλλά εσύ θα γίνεις πάμπλουτος, το πατάς, το κουμπί ή όχι”; Φυσικά, και δεν θα το έκανε. Ο συγγραφέας αυτής της ταινίας ήθελε να περάσει το μήνυμα, ότι η αξία μιας ανθρώπινης ζωής είναι μεγαλύτερη από όλο το χρυσάφι του κόσμου.
Γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε τα πρώτα χρόνια τής ζωής μας με πλήρη αθωότητα. Προσκολλούμαστε στην αγάπη τής μητέρας και του πατέρα, αλλά και του ευρύτερου περιβάλλοντος μαθαίνοντας ουσιαστικά το αγαθό της αγάπης. Όμως στη συνέχεια κάποιοι μεγαλώνοντας, ξεχνούν και κοιτούν ατομιστικά σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Συνεπώς, η κοινωνιολογία μας λέει, ότι οι άνθρωποι διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους με βάση τις κοινωνικές συνθήκες στις οποίες μεγαλώνουν. Υπάρχουν και εκείνοι που επειδή δεν έλαβαν αγάπη αποφασίζουν να δώσουν περισσή από αυτή. Τελικά, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Μερικές φορές δεν μπορεί να εξηγήσει η επιστήμη με πλήρη τρόπο τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Παρόλα αυτά, μπορούμε να παίρνουμε πρότυπα από την Αγία Γραφή, αλλά και από ανθρώπους-πρότυπα του παρελθόντος και του παρόντος.
Σήμερα, ο παγκόσμιος ιστός έχει τη δυνατότητα να περνάει και θετικά μηνύματα. Ένας από τους φορείς που θα μπορούσε να συμβάλλει σε αυτό είναι και η εκκλησία. Ας δοθεί ο χώρος και ο χρόνος σε αυτήν να κηρύξει με μεγαλύτερη πειστικότητα και απλότητα στα νέα τα παιδιά το πανανθρώπινο αγαθό της αγάπης, της συμπόνιας, της ευγένειας και της συμπαράστασης προς τον πλησίον. Μηνύματα που, δυστυχώς, έχουν χαθεί από τις νέες γενιές. Ποιος νέος σήμερα, κάτω από 30 ετών γνωρίζει το πραγματικό νόημα της ζωής αυτής; Ποιος θεσμός είτε λέγεται σχολείο, είτε οικογένεια έμαθε στο παιδί αυτό να μεγαλώνει με αξίες; Η ερώτηση φυσικά είναι ρητορική.
Επιβάλλεται, λοιπόν, η νέα γενιά να λαμβάνει τα σωστά μηνύματα για να δημιουργήσουμε μια καλύτερη κοινωνία με σωστά πρότυπα και αξίες γιατί η ζούγκλα τελικά, είναι πολύ κοντά και μας χτυπάει την πόρτα….
