Του Νίκου Φυλάγγελου
Τα είχε ο Τζέιμς Κάρβιλ, πριν από τριάντα χρόνια, πριν από τρεις ολόκληρες δεκαετίες. Το “μυαλό” της επικοινωνιακής στρατηγικής που οδήγησε τον Μπιλ Κλίντον, από το Άρκανσα στον Λευκό Οίκο, ταξίδεψε στις μελλοντικές γενιές την ιστορική ατάκα που εξηγεί πώς κερδίζονται οι εκλογές. “Είναι η οικονομία, ανόητε”. Με έμφαση στο… ανόητε.
Ο Κάρβιλ αναφερόταν φυσικά στην ποιότητα ζωής. Το βιωτικό επίπεδο των πολιτών, και πόσο τους ικανοποιεί κάθε φορά, ώστε να επιβραβεύουν ή να αποδοκιμάζουν το πολιτικό σύστημα.
Στις μέρες, αλλά και… πάντα, “είναι η ακρίβεια, ανόητε”. Η πανδημία συρρίκνωσης των εισοδημάτων, λόγω των αδιανόητα υψηλών τιμών που επικρατούν στην αγορά, αποτρέποντας την κατανάλωση. Μόχλευση αναδιάταξης ισορροπιών, λέγεται αυτό. Και μένει να φανεί ποιά θα είναι η έκταση των ανατροπών.
