Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Όπως θα έλεγε ο Γαλιλαίος… και όμως (γυρίζει). Και όμως, λοιπόν, η αδιανόητη συζήτηση για την προοπτική επιβολής νέων μνημονιακών πολιτικών στην ευρωζώνη, για να τακτοποιηθούν τα καινούρια κρατικά χρέη που δημιούργησε η πανδημία του κορονοϊού, βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, σε παρασκηνιακό επίπεδο.
Η Κριστίν Λαγκάρντ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο Σαρλ Μισέλ και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν από την πολιτική ηγεσία της Ενωμένης Ευρώπης στις Βρυξέλλες, και φυσικά ο… μικρός Σόιμπλε, ο ακραία νεοφιλελεύθερος και κοινωνικά κυνικός Γερμανός νέος Υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ, προσθέτουν ο ένας στη ρητορική του άλλου, τα σχετικά ψηφιδωτά.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται σε τόσο ολισθηρό δρόμο. Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στην εθνική τραγωδία των Μνημονίων της προηγούμενης δεκαετίας. Το τίμημα που πλήρωσε η ελληνική κοινωνία ήταν βαρύ. Ασήκωτο, για να το πληρώσει και πάλι, ακόμη και αν η… διάχυση κόστους διευρυνθεί συνολικά στον ευρωπαϊκό Νότο.
