Της Ευτυχίας Κοκκίνη
Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα του νέου κύματος μετάλλαξης, το οποίο οδηγεί όλο και περισσότερους στις πύλες των νοσοκομείων αναφοράς της χώρας, βρέθηκα ξανά προβληματισμένη για όσα συμβαίνουν μέσα στην όποια υπερβολή ή κυριολεξία τους. Προσωπικά, ανήκω σε εκείνους που είτε από κοινωνική υπευθυνότητα, είτε από φόβο, επεδίωξα να απομονωθώ περισσότερο, έχοντας μηδενίσει κάθε δυνατότητα επικοινωνίας με φίλους. Ενδεχομένως, να προέβαλα με τον τρόπο αυτό μία τρόπον τινά αντικοινωνική συμπεριφορά, όμως προσπάθησα να αναπληρώσω το όποιο κενό κοινωνικοποίησης με την κάθε μορφής επικοινωνία εξ αποστάσεως.
Στο σημείο αυτό να διευκρινίσω ότι δε θέλω να αγιοποιήσω τον εαυτό μου, ούτε να τον αριστεύσω εξαιτίας αυτών μου των αντιδράσεων. Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα, προσωπικά όρια αντοχής και δεδομένη εφευρετικότητα για να φωτίσει όσες σκοτεινές πλευρές της καθημερινότητας δύναται.
Με αφορμή όμως την επίταξη κάποιων ιδιωτικών γιατρών, προκειμένου να αναλάβουν άμεσα καθήκοντα για την αντιμετώπιση του covid-19 στα νοσοκομεία, αναλογίστηκα κατά πόσο ο ίδιος ο όρκος του Ιπποκράτη μπορεί να λειτουργήσει πάνω από την ίδια την ανθρώπινη φύση εκείνων που τον έχουν δώσει. Χρειάζεται επίταξη για να συμμετέχεις ενεργά στην τιτάνια προσπάθεια αναχαίτισης της πανδημίας ή μετρίασης της επίδρασης της; Όταν κάποιοι φέροντες το ίδιο λειτούργημα θυσιάζουν εαυτόν στο καθήκον, προσπαθώντας να βοηθήσουν την πληθώρα ασθενών, πόσο εύκολο είναι για άλλους συναδέλφους τους να ατενίζουν από μακριά την προσπάθεια;
Σαφώς άνετα θα μπορούσε να επικαλεστεί κάποιος την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό δίκαιο. Και θα μπορούσα να δικαιώσω έκαστο που θα προβάλλει άπειρα επιχειρήματα για να δικαιολογήσει την αποχή. Μέσα όμως σε μία τέτοια αλλόφρονα κατάσταση της πανδημίας, προσωπικά θεωρώ ότι ο όρκος του Ιπποκράτη είναι δυνατότερος από όλες τις διατάξεις του δημόσιου και του ιδιωτικού δικαίου μαζί. Εξάλλου, εκείνος που κείτεται στο έδαφος και έχει ανάγκη από τις πρώτες βοήθειες ενός γιατρού δεν θα μπορούσε να έχει πολλά περιθώρια σωτηρίας αν έπρεπε να μετρηθούν τα υπέρ και τα κατά στην παλάντζα του όποιου συμφέροντος απορρέει από την επαγγελματική ιδιότητα του δεύτερου. Τα αποτελέσματα θα είναι απόλυτα και τείνουν να φανούν σε μηδενικό χρόνο.
