Του Μάνου Οικονομίδη
Dreams do come true. Don’t they?… Η αέναη ερώτηση του ανθρώπινου γένους αναζητεί εναγωνίως μια καταφατική απάντηση, ώστε η καρδιά να βρίσκει κάθε φορά το περίσσευμα κουράγιου που συγκυριακά στερείται, για να συνεχίζει, να προχωρεί, να μην το βάζει κάτω.
Η έννοια του ονείρου, στο “σημείο μηδέν” όπου τέμνονται πολιτική και κοινωνία, έχει συνδεθεί με το όνομα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Όχι άδικα. Ο Δρ. Κινγκ, τα γενέθλια του οποίου μνημονεύει η Αμερική την τρίτη Δευτέρα του Ιανουαρίου, υπήρξε μια απρόσμενα ηχηρή ενσάρκωση της ευάλωτης ελπίδας. Μια σύνθετη προσωπικότητα, με τις ατέλειές της, που κατάφερε ωστόσο να εμπνεύσει, κυρίως τις μέχρι τότε αγέννητες γενιές που ακολούθησαν το δικό του πέρασμα… από τα μέρη μας.
Ισότητα, ανθρώπων και ευκαιριών. Κοινωνική δικαιοσύνη. Συγκατοίκηση στη διαδρομή προς το μέλλον. Σύνθεση, συνεννόηση, κατανόηση, ανοχή, αλληλεγγύη. Μια πλατφόρμα “αλεξίσφαιρων” ιδεών, που χωρίς εκείνον, και τον οραματιστή Ρόμπερτ Κένεντι ο οποίος στερήθηκε με εξίσου βάρβαρο τρόπο το δικαίωμα να γεράσει, αφού πρώτα θα είχε επηρεάσει τις ζωές των άλλων, έμεινε ημιτελής. Στην καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων, όχι όμως και στη ζώσα κοινωνική πραγματικότητα.
Η ανάμνηση των λόγων του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, και του Ρόμπερτ Κένεντι (ανακοινώνοντας τη δολοφονία του), αναγκάζουν τα μάτια να στραφούν μελαγχολικά μακριά από τον ορίζοντα. Είναι, πράγματι, να αναρωτιέσαι, πώς εκείνη η αναίρεση του “ονείρου”, φρέναρε την ίδια την πρόοδο της ανθρωπότητας.
Πόσο χρόνο χάσαμε. Πόσες γενιές ταλαιπωρήθηκαν στα σύνορα της παρακμής…
