Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Παιδιά, δεν χρειάζεται να φρίττουμε με τους λογής-λογής Αρβανίτες. Όσο θα πλησιάζει η μέρα των εκλογών με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο αυτά τα φαινόμενα θα πολλαπλασιάζονται. Θα αρπάζουν τα μικρόφωνα και θα λένε ό,τι τους κατέβει και ό,τι θα θεωρούν ότι εξυπηρετεί το προσωπικό τους συμφέρον εκείνη την στιγμούλα. Αφήστε μεταξύ πρώτης και δεύτερης κάλπης, θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές, σας το λέω από τώρα.
Δεν είναι μόνο θέμα ύφους και ήθους ορισμένων ανθρώπων της πολιτικής. Είναι κυρίως θέμα συνθηκών που ανάλογα με την συγκυρία, συγκαλύπτουν ή απελευθερώνουν τα κάκιστα χούγια των ανθρώπων. Τι θέλω να πω; Ότι το κλίμα ήττας που ήδη έχει παγιωθεί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και που λογικά θα ενταθεί μέσα στην προεκλογική περίοδο, θα οδηγήσει πολλούς ΣΥΡΙΖΑίους σε αχαλίνωτες συμπεριφορές και σε πολιτικές ακρότητες. Είναι σχεδόν νομοτελειακό.
Άρα οι μπούρδες του Κώστα για την συσχέτιση της «αριστείας» με την «Άρια φυλή» και τα παρεπόμενα ασυνάρτητα για τον Μητσοτάκη που «σήμερα είναι με τους γκέι κι αύριο σκοτώνει τους γκέι», δεν είναι παρά σημεία των ΣΥΡΙΖΑϊκών καιρών. Θα ακούσουμε κι άλλα πολλά τέτοια, πολύ χειρότερα. Είναι θέμα ψυχολογίας. Αυτός που περιμένει νίκη, συγκρατείται, σκέφτεται λογικά, προσπαθεί να μην κάνει το λάθος που θα κοστίσει, θέλει να συμβάλλει δημιουργικά στην συλλογική νίκη και να εισπράξει από την γενική επιτυχία του στρατοπέδου του.
Αντιθέτως, αυτός που περιδιαβαίνει στις τάξεις ενός στρατεύματος που πάει για ήττα, τι χρεία επαγρύπνησης και προσοχής έχει; Καμία. Όλα στράφι φαίνεται να πηγαίνουν, το μόνο αξίωμα που έχει νόημα είναι το «γαία πυρί μειχθήτω». Η προσωπική μας διάσωση αποκτά στρατηγικό χαρακτήρα, όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερότριτα άνευ ουσίας. Οπότε σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η πλειοδοσία σε ακρότητες και χαρακτηρισμούς γίνεται νόμος προσωπικής επιβίωσης. Να βγω εγώ και μετά βλέπουμε.
Οπότε καλά θα κάνουν τα κυβερνητικά στελέχη να μην παίρνουν προσωπικά τις επιθέσεις, να μην παρασύρονται από ανοησίες και να μην απαντούν σε προσβολές και προκλήσεις. Όπως έχει πάει το παιχνίδι αυτών των εκλογών, σε άλλο ακροατήριο απευθύνονται οι Νεοδημοκράτες και σε άλλο οι ΣΥΡΙΖΑίοι. Οι μεν ανοίγουν πόρτες για να μπει μέσα κόσμος, οι δεν οξύνουν τα πράγματα για να φανατίσουν τον σκληρό πυρήνα τους μην τον χάσουν κι αυτόν. Ψυχραιμία.
