Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Για πλειάδα πολιτικών αναλυτών (σοβαρών και μη), η τακτική που ακολουθεί ο Μητσοτάκης τον χειμώνα που διανύουμε, είναι ένας πελώριος γρίφος. Όχι μόνο οι σιγουρατζήδες και οι συντηρητικοί που μετρούν και ξαναμετρούν τα δεδομένα, αλλά κι εκείνοι που θεωρούνται πιο τολμηροί και ρηξικέλευθοι στις αναλύσεις που κάνουν και στις συμβουλές που δίνουν. Η αλήθεια είναι ότι με την παράλληλη ψήφιση του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων και για τα μη κρατικά ΑΕΙ, ο Κυριάκος διέλυσε όλα τα επικοινωνιακά στερεότυπα.
Καταστρατήγησε τον βασικό κανόνα που λέει ότι σε προεκλογική περίοδο δεν περνάς νόμους που δημιουργούν αναταραχή. Δεν ανοίγεις μέτωπα, δεν δημιουργείς δυσαρέσκειες. Δεν είσαι οξύς, δεν κάνεις επίδειξη πυγμής. Δεν παίρνεις χρήμα, μοιράζεις χρήμα. Με το χρήμα ο Μητσοτάκης δεν ασχολήθηκε, μήτε πήρε από τον κοσμάκη, μήτε μοίρασε. Όλα τα υπόλοιπα τα έκανε τους τρεις τελευταίους μήνες, που θυμίζω είναι πια εντός προεκλογικής περιόδου.
Και όχι μόνο τα έκανε, αλλά αντί να ακολουθήσει πολιτικές προσεταιρισμού κοντινών προς την ΝΔ πολιτικών περιοχών, όλως παραδόξως με τα δυο νομοθετήματα του κήρυξε διμέτωπο. Τα έβαλε και με την Δεξιά και με την Αριστερά. Λες και το ‘χε σκοπό όχι μόνο να μειώσει την διείσδυση της ΝΔ προς δεξιά και κεντροαριστερά της, αλλά να υποστεί και απώλειες στα καλά καθούμενα.
«Αναλύουν δυο θεσμικές μεταρρυθμίσεις μεγάλου βεληνεκούς, με την μικροψυχία της κομματικής αριθμητικής» θα πείτε. «Σύμφωνοι», απαντούν οι αναλυτές που έχουν βάλει τον πρωθυπουργό στο μικροσκόπιο. «Αλλά και το καλοκαίρι να περνούσε αυτά τα νομοθετήματα μετά από μια άνετη νίκη στις ευρωεκλογές, πάλι τεράστιες μεταρρυθμίσεις θα ήταν, δεν θα έχαναν την αξία τους.»
Έφτασε στο σημείο, ένας απ’ αυτούς, δεδηλωμένος οπαδό της ΝΔ και του Μητσοτάκη προσωπικά, να μου πει «βρε μήπως το κάνει επίτηδες ώστε να πέσει αρκετά στις ευρωεκλογές και να την κάνει προς Ευρώπη, όπου τον παρακαλάνε να πάει να πάρει μια μεγάλη θέση; Διότι αυτά που κάνει, μπορεί εδώ να πιέζουν την εικόνα του, αλλά έξω τον κατοχυρώνουν ως τολμηρό μεταρρυθμιστή».
Σε πολλά από τα παραπάνω ασπάζομαι τους διάχυτους προβληματισμούς, αλλά επί του τελευταίου έχω πλήρη βεβαιότητα. Όχι, η κινητήρια δύναμη του Μητσοτάκη δεν είναι ο πολιτικός μαζοχισμός. Δεν επιδιώκει, για κάποιο λόγο, να τσαλακωθεί. Θέλει να κερδίσει, δεν έχω αμφιβολία. Ούτε πιστεύω ότι είναι τόσο αλαζόνας, ώστε να πιστεύει πως ό,τι κι αν κάνει θα είναι πάντα κυρίαρχος. Μετρημένος πολιτικός είναι, όχι σαλταδόρος.
Άρα; Αλήθεια δεν ξέρω. Τα δημοσκοπικά αποτελέσματα πάντως δείχνουν να τον δικαιώνουν ως τώρα. Τα ‘βαλε και με την Δεξιά και με την Αριστερά και χάνει μια μες δυο μονάδες από τις είκοσι δύο που προηγούνταν. Έσταξε η ουρά του γαϊδάρου στον στάβλο. Οπότε που καταλήγουμε; Δεν ξέρω αλήθεια. Μάλλον καταλαβαίνει κάποια υπόγεια πράγματα από την ελληνική κοινωνία, που εμείς – οι κατά τα άλλα ειδήμονες – αδυνατούμε. Με κάτι παραπάνω από το συνηθισμένο πορεύεται ο Κυριάκος, όταν ανακαλύψω τον ορισμό του υπόσχομαι να σας τον μεταφέρω πάραυτα.
