Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Τι είπε χθες η Έφη Αχτσιόγλου; Το ξέρετε, εξάλλου όλη η κριτική σ’ αυτό επικεντρώθηκε. «Στο δίλημμα που κατασκευάζουν οι εχθροί μας ‘’προς το κέντρο ή προς την αριστερά’’, εμείς απαντάμε ‘’είμαστε με τους πολλούς, είμαστε με το δίκιο’’.» Κάτι μου θυμίζει αυτό, κάτι μου θυμίζει. Α, ναι, είχα ρωτήσει προεκλογικά την Ζωή Κωνσταντοπούλου αν η Πλεύση της είναι δεξιά ή αριστερή και μου είχε απαντήσει «ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, μπροστά.» Κι όταν την ξαναρώτησα τι ιδεολογικό πρόσημο έχει αυτό το «μπροστά» και πως διάβολο μεταφράζεται επί της εφαρμοσμένης πολιτικής, με είχε κατακεραυνώσει με την εκπληκτικής σαφήνειας διευκρίνιση της, «μπροστά, σημαίνει σε κοιτώ στα μάτια».
Θέλω να ελπίζω ότι και η κυρία Αχτσιόγλου, που φέρεται να είναι το μέγιστο φαβορί των εσωκομματικών εκλογών, θα προτιμήσει μια πιο πολιτική αρχηγική θητεία απ’ αυτήν που ήδη διακονεί η άλλοτε πασιονάρια και νυν αγαπόπληκτη Ζωή. Αυτά τα «κοιτάμε μπροστά», «είμαστε με τους πολλούς», «ούτε ανηφόρα, ούτε κατηφόρα, πάω ίσια», «ούτε ζερβά, ούτε δεξιά, πάω για το βάθος του ορίζοντα» και άλλα νεφελώδη παρόμοια, είναι μεν καλά για να πλασαριστεί ένα άτομο, μια κίνηση, ένα κόμμα στην έναρξη της ζωής του, αξιόπιστα κυβερνητικά προγράμματα όμως δεν φτιάχνουν, μήτε εξουσίες κατακτούν.
Εντάξει, καταλαβαίνω ότι επειδή ο Σύριζα κάηκε στον χυλό, θα φυσήξει και το γιαούρτι. Έπαθε τέτοια νίλα και εκλογική καθίζηση υπηρετώντας τις ιδέες και τις νοοτροπίες της ριζοσπαστικής αριστεράς, που μόλις ακούει για επαναστάσεις, ρήξεις και μαρξισμούς θα αλλάζει πεζοδρόμιο. Από την άλλη, όλοι ανεξαιρέτως εκεί μέσα έχουν κάνει τάμα να μην πουλήσουν ποτέ την ψυχή τους στο Κέντρο (που στο μυαλό του είναι συνώνυμο του διαβόλου). Οπότε πως λύνεται αυτό το θεμελιώδες δίλημμα που έχει ενσκήψει στα παραθαλάσσια της Κουμουνδούρου;
Δεν ξέρω πως θα το λύσουν, θα περιμένω ν’ ακούσω και τα μανιφέστα των υπολοίπων υποψηφίων, έχω πάντως μια καίρια υποψία. Την οποία η παρουσίαση των θέσεων της κ. Αχτσιόγλου εν πολλοίς μου επιβεβαίωσε. Θα το πάνε μάλλον απολίτικα και ουδέτερα, γενικόλογα και πολυερμηνευτικά, δίχως επικίνδυνες γωνίες και αιχμηρές πλευρές. Σ’ ένα γενικό και αόριστο «πάμε όλοι μαζί παλικάρια» βλέπω να καταλήγουν όλοι τους, σε κάτι «αφήστε τα πολλά ιδεολογικά και πιάσε τα πραγματικά προβλήματα» ή στο παρεμφερές «τα προβλήματα του κόσμου δεν είναι ούτε αριστερά ούτε δεξιά». Ωραίο κόλπο, υπέροχη υπεκφυγή.
Αν δεν μπορείς να βρεις μια ιδεολογική ταυτότητα που συνταιριάζει με την εποχή σου, τότε ανακαλύπτεις την …παρακμή των ιδεολογιών και ησυχάζεις. Καλό εφεύρημα κι αυτό, πολυχρησιμοποιημένο βέβαια, αλλά νομίζω πως θα το χρησιμοποιήσουν κατά κόρον. Εντάξει, ας περιμένουμε λίγο, αλλά προς το πολύ απολιτίκ τους βλέπω να βαδίζουν όλοι μαζί…
