Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Εγώ θα επιμείνω να μην στέκομαι στο καθημερινό πολιτικό ξεμάλλιασμα. Το ποιος βρίσκει τις πιο εντυπωσιακές ατάκες για να «ρουμπώσει» τον αντίπαλο μέσα στη Βουλή ή στο τηλεοπτικό στούντιο, πολύ λίγο μ’ ενδιαφέρει. Το tik-tok είναι γεμάτο από τύπους και τύπισσες που λένε καταπληκτικά πράγματα, πλην ποτέ δεν διανοήθηκα να τους κάνω υπουργούς ή πρωθυπουργούς για να μου λύσουν τα προβλήματα μου.
Έχω δει πολιτικούς που όταν αγορεύουν μένεις με ανοικτό το στόμα ακούγοντας τους, αλλά όταν βρέθηκαν σε θέσεις ευθύνης αποδείχθηκαν ανίκανοι να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα. Κι έχω γνωρίσει ανθρώπους που εύκολα θα τους χαρακτήριζες δυσλεκτικούς όταν μιλούν, αλλά στη διακυβέρνηση αποδείχθηκαν αποτελεσματικοί και ευφάνταστοι. Εγώ αυτούς προτιμώ χίλιες φορές για τα ζητήματα της καθημερινότητας μου, με τους άλλους μ’ αρέσει να κάθομαι σε καμιά ταβέρνα και να λέμε έξυπνα καλαμπούρια αλλά ως εκεί.
Το σκληρό ροκ που ζούμε αυτές τις μέρες λοιπόν, είναι ο ιδανικός βιότοπος του ατακαδόρου πολιτικού. Αυτού που ψάχνει την εντυπωσιακή φράση που θα κερδίσεις τις εντυπώσεις του ακροατηρίου, μακριά από την ουσία των προβλημάτων που ταλανίζουν πραγματικά τις ζωές των ανθρώπων. Σύσσωμη η αντιπολίτευση τώρα ψάχνει κάτι εντυπωσιακό να πει γύρω από τον πόνο των ανθρώπων που έχασαν παιδιά στα Τέμπη, αλλά για τη νομοτελειακή κατάληξη που θα έχει για όλους μας μια μακρά περίοδος πολιτικής αστάθειας, κανένας τους δεν λέει κουβέντα.
Πασπαλίζουν τα κλάματα τους για τους νεκρούς και με κάποιες σκόρπιες αναφορές περί «ακρίβειας στο ράφι», αλλά τι θα συμβεί στο ράφι αν η χώρα κατρακυλήσει στη δίνη μιας αδύναμης κυβέρνησης και μιας ανύπαρκτης παράλληλα αντιπολίτευσης, κανένας δεν το αναφέρει. Όχι μόνο διότι δεν τους συμφέρει να ανοίξουν αυτό το θέμα, αλλά και διότι είναι απολύτως ανήμποροι να προτείνουν κάτι επ’ αυτού. Την πτώση Μητσοτάκη ξέρουν να την προτείνουν, για το ποιον θα έβαζαν στη θέση του δεν λένε κουβέντα.
Επιμένω ότι το θέμα της χώρας δεν είναι τα Τέμπη. Το θέμα της είναι ποιος την κυβερνά και προς ποια κατεύθυνση. Τα δυστυχήματα συμβαίνουν και θα συμβαίνουν πάντα, φανταστείτε μόνο τι πολιτικός σεισμός θα γινόταν σήμερα στη χώρα αν η γέφυρα που έπεσε δεν βρισκόταν στη Βαλτιμόρη αλλά στην Ελλάδα. Θα είχε πάρει ο διάολος την κυβέρνηση για τις «εγκληματικές της παραλείψεις», στην ανεπτυγμένη Αμερική δεν βλέπω να γίνεται το ίδιο.
Δεν θα πέσει ο Μπάιντεν από το δυστύχημα, ούτε θα χάσει τις εκλογές εξ αιτίας μιας γκρεμισμένης γέφυρας. Εδώ τα πράγματα είναι αλλιώς. Εδώ βασιλεύει η έξυπνη ατάκα. Το ποιος μπορεί να κυβερνήσει, είναι θέμα δευτερεύον…
