Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Τώρα που ξανάγινε αρχηγός ΓΕΕΘΑ, θα μου επιτρέψει ο κ. Φλώρος να του δώσω δυο συμβουλές. Πρώτον, να συνεχίσει την δουλειά του όπως την κάνει σήμερα, πράγμα για το οποίο δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Δεύτερον, να ρίξει μια πιο επισταμένη ματιά γύρω του, μπροστά του και πίσω του, στο κοντινό και στο λίγο ευρύτερο περιβάλλον του, διότι ως φαίνεται πίσω από κάθε κολώνα υπάρχει και ένας με υψωμένο μαχαίρι.
Να τον μισούν οι Τούρκοι είναι φυσιολογικό έτσι που τους μπαίνει στο ρουθούνι. Αλλά να τον μισούν και τόσοι πολλοί δικοί μας (ή δικοί του), το πράγμα καταντά θλιβερό. Κι όταν λέω να ρίξει «ματιά», εννοώ μια ενδελεχέστατη ματιά που θα τον οδηγήσει σε κείνα τα πρόσωπα που θέλουν πάσει θυσία να τον δουν να παραιτείται για να μεταφερθεί η πολιτική οξύτητα μέσα στο σώμα των ενόπλων δυνάμεων.
Αρχηγός ΓΕΕΘΑ είναι, επαφή με τον κόσμο των πληροφοριών είναι εκ της θέσης του υποχρεωμένος να έχει, μηχανισμούς στα χέρια του έχει, τις φάτσες που κινούνται γύρω του ή παράλληλα μ’ αυτόν τις ξέρει, ποιος επιθυμεί διακαώς τι εναντίον του μπορεί να το υποπτευθεί, ας το ξεδιαλύνει μια και καλή το πράγμα. Θα μου πείτε, αυτή την δουλειά θα κάνει; Εδώ ο κόσμος καίγεται κι ο αρχηγός θα παίζει τον κατάσκοπο;
Ναι και αυτό. Διότι ο υβριδικός πόλεμος έτσι παίζεται στις μέρες μας. Κάθονται οι επιτελείς και σπάνε το κεφάλι τους για το ποιο νησί θα χτυπήσουν οι Τούρκοι, ενώ εκείνοι αντί να ετοιμάζουν απόβαση σε καμιά νησιωτική μας παραλία σχεδιάζουν να φάνε μπαμπέσικα τον ίδιο τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων επειδή …δεν μένει σε νοικιασμένο δυάρι. Που και να έμενε, πάλι θα τον κατηγορούσαν γιατί δεν χρωστά τρία νοίκια.
Τέλος πάντων, ως φαίνεται το παιχνίδι έχει χοντρύνει πολύ και σε όλα τα επίπεδα. Το χω ξαναγράψει ότι δεν θυμάμαι άλλη περίοδο να χτυπούν από το εσωτερικό τόσο πολύ και τόσο απροκάλυπτα την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, ενώ οι εθνικοί κίνδυνοι είναι τόσο εξόφθαλμοι. Θα μπορούσα να πω «είναι ντροπή», αλλά οι λέξεις έχουν πια χάσει το νόημα τους. Είναι προφανές τι επιδιώκουν. Την ίδια στιγμή που το Μαξίμου θα έχει έναν υπηρεσιακό πρωθυπουργό, να έχει και το ΓΕΕΘΑ μια ηγεσία που δεν θα μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις. Μα είναι όλα τόσο απλά. Αλλά καμιά φορά, απλή είναι και η αντιμετώπιση τους…
