Γράφει ο Δημήτρης Απόκης
Συχνά πυκνά σε διάφορα άρθρα μου έχω αναφερθεί στη τρομερή ζημιά που έχει κάνει σε όλα τα επίπεδα των δυτικών κοινωνιών η επικράτηση του αποκαλούμενου «woke culture». Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για τη μεγαλύτερη μάστιγα της εποχής μας, η οποία απειλεί με διάλυση το δυτικό κόσμο, όπως το ξέρουμε, όσοι πλέον τον ξέρουμε, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Στην καρδιά της επικράτησης αυτής της μάστιγας βρίσκεται ο θάνατος της φιλελεύθερης εκπαίδευσης. Τα πανεπιστήμιά μας απέτυχαν στον κύριο λόγο ύπαρξής τους.
Το πλέον τραγικό, είναι ότι η φιλελεύθερη εκπαίδευση, η μετάδοση των παραδόσεων, των θεμελιωδών ιδεών και της συλλογικής σοφίας της Δύσης, έχει ουσιαστικά εκδιωχθεί από τα περισσότερα σχολεία και πανεπιστήμια του δυτικού κόσμου. Τα πανεπιστήμια, με λίγες εξαιρέσεις, δεν βασίζουν πλέον τη διδασκαλία των φοιτητών, στη φιλελεύθερη εκπαίδευση. Τους διδάσκουν, να γνωρίζουν τα καλύτερα που έχουν γίνει γνωστά στον κόσμο, ανεξάρτητα από την πρακτική, την πολιτική και οτιδήποτε τέτοιο. Τους διδάσκουν να εκτιμήσουν τη γνώση και τη σκέψη καθώς πλησιάζουν αυτό το καλύτερο, χωρίς την παρείσφρηση οποιασδήποτε άλλης κριτικής σκέψης. Τους μαθαίνουν να ακολουθούν αυτά που τους σερβίρουν σταθερά και μηχανικά.
Σήμερα τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα είναι επιχειρήσεις που αναζητούν ενοίκια και όργανα προπαγάνδας για ανελεύθερες, ασυνάρτητες ιδεολογίες που βασίζονται σε ανώτερες ανοησίες, οι οποίες έχουν καταλάβει την τριτοβάθμια εκπαίδευση, τα γυμνάσια, τα λύκεια, ακόμη και τα δημοτικά.
Δεν είναι περίεργο ότι η πλειονότητα των αποφοίτων αυτών των αποτυχημένων ιδρυμάτων, όπως η Generation Z, υποστηρίζουν την απελευθέρωση των δολοφόνων, τη λογοκρισία του λόγου που αμφισβητεί τις έννοιες και τις συνήθειες τους, την ένταξη στην πράσινη λατρεία κατά του άνθρακα και την υποβολή των παιδιών σε drag-queen σόου και ακατάλληλα σεξουαλικά προγράμματα σπουδών.
Το πιο σημαντικό εργαλείο σε αυτή την κατεδάφιση ήταν η ιδέα της «διαφορετικότητας» που δημιουργήθηκε από το πουθενά. Η νομιμοποίηση των συνταγματικά απαγορευμένων διακρίσεων στις εισαγωγές στα πανεπιστήμια και τις προσλήψεις έβαλε το βάρος της εξουσίας πίσω από την ανελεύθερη πολιτική ταυτότητας. Ως επακόλουθο του αυξανόμενου αριθμού των προστατευόμενων τάξεων που είναι επιλέξιμες για θετική δράση, σύντομα προκλήθηκαν επιθέσεις στη φιλελεύθερη εκπαίδευση ως προϊόν, νεκρών λευκών αρσενικών, όχι απλώς άσχετα για τους σύγχρονους μαθητές μειονοτικών ομάδων, αλλά απολύτως τοξικά στην προώθηση των καθοριστικών αρχών ενός ιδιότυπα καταστροφικού, ρατσιστικού, ιμπεριαλιστικού, αποικιοκρατικού Δυτικού Πολιτισμού, του πιο ειδεχθή κακού της παγκόσμιας ιστορίας.
Σήμερα έχει γίνει έγκλημα το να διδάσκεσαι αρχές και παραδοσιακές αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Τα πανεπιστήμια, δημιούργησαν και προωθούν ένα απατηλό, αντιδυτικό, και στις περισσότερες των περιπτώσεων αντισυνταγματικό αφήγημα που δικαιολογούσε αυτή την υποβάθμιση. Η πολυπολιτισμικότητα, ένας όρος που επισκιάζεται αυτές τις μέρες από το «woke» και τον συστημικό ρατσισμό, είναι το εργαλείο για την επιβολή της πολιτικής ταυτότητας και μιας ψευδούς ποικιλομορφίας στα πανεπιστημιακά προγράμματα σπουδών και τις πολιτικές.
Διαφημιζόμενη ως απλή αναγνώριση της εθνοτικής ποικιλομορφίας και του σεβασμού των διαφορετικών πολιτισμών και εθνοτήτων, ένας προβληματισμός των εκπαιδευτικών στη δεκαετία του τριάντα και του σαράντα, που ονομάστηκε πλουραλισμός ή πολυπολιτισμικότητα, έγινε μελόδραμα ένοχων καταπιεστών και αθώων θυμάτων. Από τη μία πλευρά είναι η κακιά Δύση, οι υποστηρικτές του ιμπεριαλισμού, της αποικιοκρατίας, του ρατσισμού, του σεξισμού και μιας γενικευμένης περιφρόνησης για τους υπόλοιπους και από την άλλη πλευρά είναι οι λαοί «χρώματος» πάνω στους οποίους λυμαίνεται η Δύση.
Αυτή η αφήγηση, που τώρα επανασυσκευάζεται ως «woke», είναι μια παρωδία της πραγματικής ιστορίας. Αυτή η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία της Δύσης, ως το χρονικό της λευκής υπεροχής, του ρατσισμού και της δουλείας, έχει διαψευστεί από πολλούς μελετητές της ιστορίας, συμπεριλαμβανομένων των φιλελεύθερων.
Ας πάρουμε το επιχείρημα, ότι ο ιμπεριαλισμός και η αποικιοκρατία είναι μοναδικά δυτικά κακά. Η ιστορία μας δείχνει ότι οι λαοί που μεταναστεύουν, καταλαμβάνουν και εκμεταλλεύονται τη γη και τους πόρους των άλλων είναι η παγκόσμια δυναμική της ιστορικής αλλαγής. Ένας από τους πιο διάσημους καταχραστές του τρομακτικού ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας ήταν οι σύγχρονοι μουσουλμάνοι, οπαδοί μιας πίστης που δημιούργησε μια από τις πιο επιτυχημένες αποικιακές αυτοκρατορίες της ιστορίας.
Όπως τεκμηριώνει ο ιστορικός της Μέσης Ανατολής Εφραίμ Καρς στον Ισλαμικό Ιμπεριαλισμό, «Οι Άραβες κατακτητές ενήργησαν με έναν τυπικά ιμπεριαλιστικό τρόπο από την αρχή, υποτάσσοντας τους αυτόχθονες πληθυσμούς, αποικίζοντας τα εδάφη τους και απαλλοτριώνοντας τον πλούτο, τους πόρους και την εργασία τους». Και ενώ οι Ευρωπαίοι έχουν προ πολλού παραδώσει τις αποικίες τους και συνεχίζουν να τους παρέχουν ξένη βοήθεια, οι απόγονοι των μουσουλμάνων κατακτητών και αποικιοκρατών εξακολουθούν να καταλαμβάνουν εδάφη που ήταν ελληνορωμαϊκά και ιουδαιοχριστιανικά, δηλαδή δυτικά, για αιώνες.
Έπειτα, υπάρχει η δουλεία, ένα παγκόσμιο ανθρώπινο κακό που βρίσκεται παντού πριν από τη σύγχρονη εποχή. Σήμερα η κοινή πλέον παραδοχή είναι ότι η δουλεία είναι κακό ξεκίνησε στη Δύση. Και όμως στην αρχαία Ελλάδα τον 4ο αιώνα π.Χ. βρίσκεις ένα συναίσθημα κατά της σκλαβιάς, στην πρωτοφανή δήλωση του Αλκιδάμα, «Ο θεός έδωσε ελευθερία σε όλους τους ανθρώπους και η φύση δεν δημιουργεί κανέναν σκλάβο». Επίσης, ήταν οι χριστιανοί στην Αγγλία και τις ΗΠΑ που ξεκίνησαν το κίνημα κατάργησης στις αρχές του 19ου αιώνα που εξαπλώθηκε, μαζί με τη δυτική δύναμη και το βρετανικό ναυτικό, σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ας έρθουμε στον σεξισμό. Η ανδρική κυριαρχία επί των γυναικών ήταν επίσης καθολική, παρά τον μύθο της μητριαρχίας. Αλλά οι δυτικές αντιλήψεις για τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα, την πολιτική ελευθερία και την ισότητα παρείχαν τα επιχειρήματα για την απελευθέρωση των γυναικών από νόμους και έθιμα που παραβίαζαν αυτές τις θεμελιώδεις αρχές. Και ήταν η δυτική επιστήμη και τεχνολογία που απελευθέρωσε τις γυναίκες από την αδίστακτη και θανατηφόρα αναπαραγωγική επιταγή της φύσης, καθώς και από την οπισθοδρομική σωματική εργασία.
Την ίδια στιγμή, τα παραδοσιακά ισλαμικά δόγματα έχουν κρατήσει τις γυναίκες υποταγμένες στους άνδρες τόσο εθιμικά όσο και νομικά. Οι διαδηλώσεις που συγκλονίζουν σήμερα το Ιράν ξεκίνησαν με μια γυναίκα που δολοφονήθηκε από την «Αστυνομία Ηθών» επειδή δεν φορούσε χιτζάμπ και οι διαμαρτυρόμενες γυναίκες που είναι παρθένες βιάζονται πριν εκτελεστούν, ώστε να μην μπορούν να πάνε στον ουρανό. Θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε τις δεκάδες χιλιάδες σκλάβες του σεξ που δημιουργήθηκαν από το ISIS και άλλες τζιχαντιστικές οργανώσεις κατά τη διάρκεια της επέλασής τους στη Συρία.
Το θέμα δεν είναι ότι οι Δυτικοί είναι ανώτερα ανθρώπινα όντα, αλλά ότι είναι οι κληρονόμοι μιας δυναμικής κουλτούρας που αγκαλιάζει την αλλαγή και τη βελτίωση με την πάροδο του χρόνου. Οι αμαρτίες της Δύσης είναι οι παγκόσμιες αμαρτίες μιας ελαττωματικής ανθρώπινης φύσης. αλλά οι αρετές της προέκυψαν κυρίως στη Δύση και από εκεί επεκτάθηκαν παντού.
Η πολυπολιτισμικότητα και ο διάδοχός της το «woke», έχουν επικρατήσει σε όλη την κοινωνία και την πολιτική μας, από την κυβερνητική πολιτική έως τα κινούμενα σχέδια της Disney, τα εταιρικά συμβούλια, τις εκκλησίες και τη λαϊκή κουλτούρα. Και ευδοκιμεί επειδή τον τελευταίο μισό αιώνα, τα πανεπιστήμιά μας έχουν εγκαταλείψει τη διδασκαλία των θεμελιωδών δεξιοτήτων και της φιλελεύθερης εκπαίδευσης που κάποτε δίδασκε στους μαθητές πώς μέσω αυτής της γνώσης, μπορούμε να μετατρέψουμε ένα ρεύμα φρέσκιας και ελεύθερης σκέψης στις έννοιες και τις συνήθειες μας, τις οποίες τώρα ακολουθούμε σταθερά αλλά μηχανικά.
Με άλλα λόγια, τα πανεπιστήμιά μας, η εκπαίδευση γενικά, απέτυχαν στον πρωταρχικό τους λόγο ύπαρξης, που είναι να δώσουν στους πολίτες τις γνώσεις και τις αρχές που τους καθιστούν κατάλληλους για να απολαμβάνουν και να ασκούν σωστά το σπάνιο δώρο της πολιτικής ισότητας, της συμμετοχής και της ελευθερίας που δεν περιορίζεται στους πλούσιους ή τους έχοντες ευγενική καταγωγή. Και αυτό είναι ένα όφελος που προέκυψε για πρώτη φορά στη Δύση, μια αλήθεια που αναγνωρίζεται από τη χρήση των όρων «δημοκρατικό» και του «δημοκρατία» στα ονόματα ολοκληρωτικών εθνών.
Η αντιστροφή αυτής της καταστροφικής πορείας που έχει πάρει η εκπαίδευση στη Δύση σήμερα, είναι ένα υπεράνθρωπο έργο. Εξυπηρετούνται πάρα πολλά συμφέροντα, από τους δήθεν αριστερούς μέχρι τις εταιρείες, από τις κρατικές γραφειοκρατίες μέχρι τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών.
Προς το παρόν, σε κάποιες χώρες του δυτικού κόσμου, η ελπίδα έγκειται στον πολλαπλασιασμό των πολιτικών επιλογής σχολείου, της κατ’ οίκον εκπαίδευσης και των σχολείων τσάρτερ. Αλλά η καταστροφή και η διάβρωση είναι τόσο βαθιά στις κυβερνητικές υπηρεσίες, τις πολιτικές ηγεσίες και τα πολιτικά συστήματα, που η αντιστροφή της θα είναι μια μακρά, σκληρή μάχη. Αλλά μια μάχη η οποία πρέπει να δοθεί και μάλιστα χθες.
