Χρηστίδης: Ο κ. Μητσοτάκης έπρεπε να έχει κάνει το διάγγελμα αυτό την Κυριακή

Από το υγειονομικό σκέλος όπου χθες είχαμε αρνητικό ρεκόρ κρουσμάτων, μέχρι το οικονομικό σκέλος και φυσικά το ψυχολογικό σκέλος, πρέπει να σταθούμε και σε αυτό, γιατί τόσο καιρό ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλο. βρισκόμαστε σε ένα παρατεταμένο lock down εδώ και πάρα πολύ καιρό με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή μας.

Κατά την άποψή μας έπρεπε ο κ. Μητσοτάκης να έχει κάνει το διάγγελμα αυτό την Κυριακή ή τουλάχιστον χθες, να αναφερθεί και στα απαράδεκτα γεγονότα της Κυριακής. Δεν μπορεί να διχάζεται η ελληνική κοινωνία με αυτό τον τρόπο και να θεωρούμε ότι υπάρχει έστω και ψήγμα θετικής αντίδρασης στο κομμάτι της βίας.

Το Σάββατο βρέθηκα στην τελετή μνήμης των 138 αστυνομικών, που έχουν χάσει τη ζωή τους εν ώρα υπηρεσίας. Στο μνημείο έξω από τη ΓΑΔΑ. Την Κυριακή ένιωσα, μαζί με χιλιάδες ακόμα, αποτροπιασμό για τα γκλοπ του αυταρχισμού και τις εικόνες βίας, με έναν συμπολίτη μας να ούρλιαζε ότι πονάει, ανάμεσα σε οικογένειες με τα παιδιά τους. Και χθες το βράδυ, ήμουν στο 401, ως εκπρόσωπος της παράταξης, για να μάθω από κοντά, πως ήταν ο αστυνομικός που είδαμε αιμόφυρτο στο έδαφος.

Η εικόνα που αντίκρυσα, είναι μια ακόμα απόδειξη, ότι η Δημοκρατία μας δεν έχει άλλο δρόμο από το σεβασμό στη ζωή και την αξιοπρέπεια. Η πολιτική σύγκρουση δεν περιλαμβάνει χαμένες ανθρώπινες ζωές, σπασμένα πλευρά και κεφάλια. Η πολιτική σύγκρουση δεν περιλαμβάνει γκλοπ και ρόπαλα. Η πολιτική σύγκρουση δεν περιλαμβάνει και πολλά ακόμα πράγματα, αλλά… αυτά θα έπρεπε να είναι η ατζέντα των συζητήσεων για τη Δημοκρατία στη Βουλή.

Για καθέναν από όσους καλλιεργούν το φόβο και το σκοτάδι της μισαλλοδοξίας, θα υπάρχουμε πολλοί περισσότεροι που θα πιστεύουμε στο φως της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο, με κοινωνική ειρήνη, πρόοδο και δικαιοσύνη. Αυτή είναι η δική μας μάχη».

Παράλληλα σε ερώτηση του δημοσιογράφου σχετικά με το αν ξέρουν γενικά τους ταραχοποιούς οι αρχές αλλά δεν κάνουν τίποτα τόσα χρόνια, ο κ. Χρηστίδης απάντησε «ότι αυτό προφανώς είναι κάτι το οποίο έχει πληγώσει τη δημοκρατία μας, έχει πληγώσει την κοινωνική ειρήνη και ισορροπία. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχνάμε το τι έχει συμβεί στην πατρίδα μας όχι το 1950 και 1960 αλλά το 2010 και το 2011, τον νέο-εμφυλιακό διχασμό και την ακραία πόλωση και αυτά τα πληρώσαμε και τα πληρώνουμε ακόμα πάρα πολύ ακριβά.

Επομένως, και η Νέα Δημοκρατία που αυτή τη στιγμή κυβερνά τον τόπο, και ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση, οφείλουν να αντιληφθούν ότι δεν είναι η ευκαιρία να βγάλουν τα πολιτικά μαχαίρια και να ξεκαθαρίσουν λογαριασμούς, με τους όρους που τους είχανε αφήσει ενδεχομένως το 2010 και το 2011. Τώρα είναι η ώρα να αφήσουν όλοι πίσω τον διχασμό και να δημιουργήσουν εάν μπορούν, ένα πλαίσιο ορθολογισμού, επιχειρηματολογίας και ανταλλαγής επιχειρημάτων. Θυμίζω ότι λίγες μέρες πριν κάναμε μία συζήτηση στη Βουλή για δύο hastags και κάποια tweets, ώρα να γίνει μια γόνιμη και σοβαρή συζήτηση για το μοντέλο και την θωράκιση της δημοκρατίας μας.

Επίσης ο κ. Χρηστίδης προσδιόρισε ότι «είναι υποχρέωση των πολιτικών κομμάτων να αντιλαμβάνονται πότε κάτι πράγματι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε μέσα στη Βουλή και να του δίνουμε την κατάλληλη σημασία και πότε όλα αυτά γίνονται για επικοινωνιακούς λόγους, γιατί εκτός από κάποιες άναρθρες κραυγές που ακούσαμε στην υπόθεση του κυρίου Λιγνάδη, στη συζήτηση για τα hastags, σήμερα που μιλάμε, μήπως πήραμε κάποια πρωτοβουλία εκτός από κάποιο κυβερνητικό site που δημιουργήθηκε και κάποιες επικοινωνιακές κορώνες για την αντιμετώπιση της βίας παντού σε κάθε χώρo; άραγε ποιά απτά μέτρα έλαβε η κυβέρνηση; Mήπως έχουμε συζητήσει τα ζητήματα για το πώς η αστυνομία πρέπει να κάνει καλύτερα τη δουλειά της διασφαλίζοντας παράλληλα τα δικαιώματα και την προστασία των πολιτών;

Υπάρχει ένας βέβαιος δρόμος για να καταρρεύσουν οι κοινωνίες μαζί με τα προβλήματα της πανδημίας, όπως αυτά που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Οι σύγχρονες δημοκρατίες είναι υποχρεωμένες να αναζητούν τις απαραίτητες ισορροπίες ανάμεσα στις υποχρεώσεις και στα δικαιώματα, ιδιαίτερα σε συνθήκες πανδημίας. Αυτός είναι ο δρόμος που καλούνται να ακολουθήσουν οι κρατικοί μηχανισμοί, συμπεριλαμβανομένων και των μηχανισμών προστασίας της ασφάλειας του πολίτη, αλλά και τα κοινωνικά κινήματα.

Η βία είναι ό,τι πιο οπισθοδρομικό και συντηρητικό υπάρχει στην κοινωνία μας, γιατί περιορίζει την ελευθερία επιλογών. Και καμιά μορφή βίας δεν θα πρέπει να γίνει ανεκτή από την κοινωνία μας και τους πολίτες.

Άκουσα τον κ. Κρικέτο ο οποίος έβαλε τα πράγματα έτσι ακριβώς όπως είναι, λέγοντας ότι είναι ντροπιαστικές εικόνες για το σώμα της ελληνικής αστυνομίας αυτό που είδαμε εκείνη την Κυριακή. Πιστεύω πως όσοι είδαμε τις εικόνες της Κυριακής ανατριχιάσαμε.

Δεν θα κάτσουμε ,λοιπόν, τώρα να νομιμοποιήσουμε τις όποιες ισχνές μειοψηφίες οι οποίες νομίζουν ότι κάνουν πολιτική, όταν ένας άνθρωπος έχει ανοίξει το κεφάλι του και αναφέρομαι κυρίως στο συνάδελφο τους τον αστυνομικό, και επειδή όπως σας είπα πήγα, είδα και ενημερώθηκα από τους γιατρούς, είναι ευτύχημα το γεγονός ότι ζωή του δεν κινδυνεύει αυτή τη στιγμή.

Δεν μπορούν κάποιοι από την ασφάλεια που τους δίνει ένα γραφείο και ένα πληκτρολόγιο, να κάνουν πολιτική, πάνω στο γεγονός ότι αυτός ο αστυνομικός όπως και εκατοντάδες άλλοι αστυνομικοί, αγωνιούν αυτοί και οι οικογένειές τους, για το πως θα ξεπεράσουν αυτά τα πράγματα. Κανείς δεν θέλει να δημιουργηθεί μια χωροφυλακή της δεκαετίας του 1950, που όποιος τους συναντάει στο δρόμο, πρέπει να αλλάζει πεζοδρόμιο. Η φωνή που έχουμε οι πολύ ψύχραιμοι και νηφάλιοι παρατηρητές της όλης αυτής κατάστασης, είναι σε μία κατεύθυνση, που πολλές φορές τα κόμματα δεν υπηρετούν για λόγους μικροκομματικών συμφερόντων.

Σας επαναλαμβάνω ότι είναι αδιανόητο και το λέω και ως ένας νέος άνθρωπος στην πολιτική, ότι αν πάμε σε μία συζήτηση σαν της προηγούμενης εβδομάδας, με ακραίες φράσεις όπου ένας θα είναι τρομοκράτης και ο άλλος θα είναι χουντικός, ο μόνος που θα κερδίσει είναι η βία και ο διχασμός, η αμφισβήτηση του πολιτεύματος, η αμφισβήτηση της κοινωνικής ειρήνης, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης και όλων των θεσμών που μας καθιστούν μία ευνομούμενη κοινωνία και όχι μία ζούγκλα.

Γιατί τώρα διαπραγματεύονται οι δυο πλευρές με όρους ζούγκλας, όπου μπορεί ο καθένας να βγαίνει σε μία τηλεόραση και να λέει για 2-3 γκλοπιές, ή να φοράει μία κουκούλα και να καταδίδει έναν συμπολίτη του επειδή είναι αριστερός η δεξιός είτε να νομιμοποιούμε την βία επειδή κάποιος είναι αριστερός ή δεξιός. Είναι ώρα να σκεφτούμε και να ενδυναμώσουμε την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Τώρα όχι χθές. Θέλουμε και απαιτούμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία με ειρήνη, αλληλεγγύη και πρόοδο, όχι σε έναν κόσμο που θα ορίζεται από τα γκλοπ, τα καδρόνια και τις κουκούλες».