Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Υπάρχουν ορισμένα γεγονότα του 2023, που εκπνέει σε μερικές μέρες, που θα τα πάρουμε μαζί μας στο επόμενο έτος. Απειλές αλλά και ευκαιρίες. Μια επιλογή ακολουθεί.
Ο πόλεμος στη Γάζα. Ξεκίνησε με δολοφονίες από άφρονες τρομοκράτες ανύποπτων νέων ανθρώπων και πολιτών των γύρω χωριών. Επειδή ήσαν Εβραίοι ή ήσαν μαζί με Εβραίους. Συνεχίζεται με σκοτωμούς εκατοντάδων ανθρώπων, πάμπολλων παιδιών μεταξύ τους, εγκλωβισμένοι οι περισσότεροι στη μαρτυρική Λωρίδα.
Ο πόλεμος της Ρωσίας. Ξεκίνησε επειδή ο Πούτιν αποφάσισε να «τιμωρήσει» τους Ουκρανούς. Να τους αφαιρέσει εύφορη γη. Να συλήσει μνημεία αναφοράς ενός ιστορικού λαού. Να τους καθυποτάξει πολιτικά και στρατιωτικά.
Η επιστροφή του πληθωρισμού στην καθημερινή ζωή. Ξεκίνησε με τις εμπορικές διαταραχές στο διεθνές εμπόριο μετά την πανδημία. Συνεχίστηκε λόγω επαναλαμβανομένων γεωργικών καταστροφών που όλοι κατανοούμε ότι συνδέονται με την ανισορροπία που φέρνει στο κλίμα η υπερθέρμανση του πλανήτη. Για να περάσει τελικά στη δομή των οικονομιών μας, όταν χρειάστηκε να αντέξουμε στον παράλληλο ενεργειακό πόλεμο. Γιατί η Δύση μπορεί και προσφέρει ακριβότερες αμοιβές έναντι άλλων πληθυσμών βελτιώνοντας τις αμοιβές των δικών της ανθρώπων. Γιατί οι επιχειρήσεις ενσωματώνουν τις ευκαιρίες επαναφοράς διευρυμένων περιθωρίων κερδοφορίας έναντι των κινδύνων τροφοδοσίας και ακρίβειας του χρήματος.
Η διπλωματική συζήτηση με την Τουρκία του Ερντογάν. Μήνες αποχής από προκλητικές παραστάσεις εικονικών επιθέσεων. Η ελληνική πολιτική σταθερότητα και η αδιαμφισβήτητη στρατηγική ισχύος της γείτονος. Ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών και των στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Η άνοδος των κινδύνων στο ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον και για τις δύο χώρες. Ο χρόνος που περνά είναι χρόνος που χάνεται στην προοπτική των ενεργειακών δρόμων. Πολλά για να χωρέσουν σε ένα μικρό στρωμένο τραπέζι.
Η καταστροφή του κάμπου και η ανοχείρωτη ελληνική περιφέρεια. Το κράτος που στηρίζεται στο «112» επειδή δεν διαθέτει σχέδια κρίσης. Το βαθύ πλήγμα στη γεωργική παραγωγή. Η τεράστια προσπάθεια ανασχεδιασμού στη Θεσσαλία και σε πολλές άλλες μεριές που θα κινδυνεύσουν σε πανομοιότυπη συγκυρία.
Το παιχνίδι φαντασμάτων στην πλευρά της πρώην μείζονος αντιπολίτευσης. Κανείς δεν γνωρίζει τι άνθρωπος είναι ο νέος πρόεδρος: «σωτήρας» ή «ψεύτικος»; Ο ίδιος προτιμά να ενδύεται ρόλο πρωταγωνιστή σε κάποια εκδοχή του «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε». Το ευρύτερο πολιτικό προσωπικό δεν έχει επιλέξει αν πρέπει να ανησυχήσει ή να μείνει στο μειδίαμα.
Η επαναλαμβανόμενη αφόρητη βία παντού. Μαφίες διασταυρώνονται. Τρομοκράτες επωάζονται. Εγκληματίες αποκαλύπτονται. Παιδιά βουλιάζουν στο μίσος. Οδηγοί και πεζοί τσακίζονται σε έναν ακήρυκτο καθημερινό πόλεμο.
Δεν είναι και λίγα. Αν δεν είχαμε μάθει να κρατούμε την ψυχραιμία μας, ειδικά μετά από όσα περάσαμε νομίζοντας πως είμαστε «άτρωτοι», η κατάσταση θα έμοιαζε αδύνατον να αναταχθεί. Επειδή όμως πολλά πάνε πολύ καλά, ευτυχώς, διαθέτουμε δυνάμεις και διάθεση να ανταπεξέλθουμε. Χρειαζόμαστε όμως ένα κάποιο σχέδιο και μια συνεννόηση σε ανώτερο επίπεδο από τις απλές -ευτυχώς κοινές- διαπιστώσεις των προβλημάτων και των ευκαιριών, που θα πάρουμε μαζί μας στο 2024.
