Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Κατά κάποιον τρόπο, η υπόθεση των Τεμπών μετατράπηκε σε υπό εξιχνίαση αστυνομικό θρίλερ.
Ψάχνουμε «τι φορτώθηκε». Κι επειδή αν φορτώθηκε κάτι, αυτό δε δηλώθηκε, υποθέτουμε ότι πρόκειται για παράνομο υλικό. Αν και παρόμοια προς τα ύποπτα υλικά διακινούνται νομίμως ακόμη κι όταν χρησιμοποιούνται παρανόμως. Σε κάθε περίπτωση το υλικό αυτό εξερράγη κι αυτό είναι που εν προκειμένω μας ενδιαφέρει.
Η ανατίναξη του παρανόμως φορτωθέντος υλικού (ή υλικών), είχε ως αποτέλεσμα να σκοτώσει έναν σημαντικό αριθμό συνανθρώπων. Δε γνωρίζουμε πόσοι ήταν αυτοί και σε ποια κατάσταση είχαν βρεθεί τη στιγμή της έκρηξης.
Δε γνωρίζουμε δηλαδή αν οι επιβάτες έχασαν τη ζωή τους από την έκρηξη του, παράνομου, υλικού ή αν είχαν ήδη σκοτωθεί συνεπεία της σύγκρουσης, όταν προκλήθηκε πυρκαγιά από την έκρηξη, του όποιου υλικού την προκάλεσε. Οι γνώμες των τεχνικών εμπειρογνωμόνων διαφέρουν, αλλά το κρίσιμο είναι το πόρισμα των ιατροδικαστών, το οποίο όμως δε γνωρίζουμε.
Τα τρία βίντεο που κατάθεσε ο δικηγόρος Βασίλης Καπερνάρος δείχνουν ότι είναι μάλλον απίθανο να υπάρχουν πάνω στα τρία βαγόνια που μεταφέρουν λαμαρίνες, υλικά που θα είχαν προκαλέσει την έκρηξη, που όλοι έχουμε δει εκατοντάδες φορές. Είναι τα βίντεο αυθεντικά; Πιθανόν. Ίσως όμως κι όχι. Το μυστήριο μόλις έγινε πιο παχύ. Το θρίλερ μόλις έγινε ακόμη πιο θρίλερ.
Το δικαστήριο όμως δεν είναι αστυνομικό διήγημα. Μιλάμε για ζωές ανθρώπων. Μιλάμε για ευθύνες. Όσων φόρτωσαν το εκρηκτικό υλικό. Όσων γνώριζαν κάτι για τη μεταφορά του. Κυρίως όμως όσων, γνωρίζοντας τα παραπάνω, είχαν λόγους να εξαφανίσουν τα ίχνη του υλικού.
Όπως δε γνωρίζουμε αν γνωρίζοντας, όσοι γνώριζαν, όσα γνώριζαν, ήταν ταυτοχρόνως πρόθυμοι, αλλά και σίγουροι, πως μπορούσαν να εξαφανίσουν τα ίχνη του εκρηκτικού υλικού. Αν ήταν σίγουροι και, ταυτοχρόνως, γνώριζαν για τις καταστροφικές ιδιότητες του υλικού δεν αρκεί. Θα πρέπει να είχαν -και να έχουν ακόμη- λόγους σοβαρούς για να καλύψουν τα ίχνη όσων παρανόμως φόρτωσαν το παράνομο υλικό. Προφανώς, γιατί γνώριζαν σε ποιόν ανήκει και ποιος έκανε το κοντραμπάντο. Αλλά αυτό το στοιχείο δεν το γνωρίζουν -αν το γνώριζαν- μόνον όσοι έσπευσαν στο σημείο για να καλύψουν τα ίχνη του υλικού. Το γνωρίζουν σίγουρα και όσοι το φόρτωσαν.
Πού είναι αυτοί οι φορτωτές και γιατί δεν τους έχουμε βρει; Σε τελευταία ανάλυση, εργάτες και χειριστές μηχανημάτων φόρτωσης θα είναι, εξουσιοδοτημένοι να κυκλοφορούν στον εμπορευματικό σταθμό Θεσσαλονίκης, άρα γνωστοί σε έναν ευρύτερο κύκλο ανθρώπων. Το θρίλερ μόλις έγινε ακόμη πιο σκοτεινό. Πώς όμως μπορεί σε ένα τόσο σκοτεινό θρίλερ μα συμμετέχουν τόσοι πολλοί και να παραμένει σκοτεινό; Και για πόσον καιρό; Μυστήρια πράγματα.
Πλην όμως, σε παρόμοιες υποθέσεις, όσο περισσότερο μυστήριο υπάρχει, τόσο προσφορότερη γίνεται η ατμόσφαιρα για την ανάδειξη του μυστηρίου και άλλο τόσο δυσκολότερη καθίσταται η εξιχνίαση του μυστηρίου.
Όμως, η προανακριτική επιτροπή που θα συστήσει το Κοινοβούλιο, μετά την πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, ούτε μπορεί, ούτε έχει τη δυνατότητα να εξιχνιάσει παρόμοιο μυστήριο, παρόμοιας πλοκής. Ούτε άλλωστε είναι ο σκοπός της. Πώς όμως τότε θα καταλήξει αν ο υφυπουργός Τριαντόπουλος είναι εκείνος που έδωσε εντολή για το «μπάζωμα» και το έπραξε αυτό γνωρίζοντας τα πάντα για το υλικό; Γιατί αυτό είναι που πρέπει να βρει, με σιγουριά, η Επιτροπή προκειμένου να τον παραδώσει στα χέρια της Δικαιοσύνης.
Αυτό κι αν είναι μυστήριο.
Τελικά, όμως, οι βουλευτές που θα υπερψηφίσουν τη συγκρότηση της Επιτροπής και ιδίως όσοι συμμετάσχουν σε αυτήν, γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να εξιχνιάσουν το σκοτεινό μυστήριο. Κουβέντες θα κάνουν, θα γράψει κι από ένα πόρισμα η κάθε κοινοβουλευτική ομάδα, θα στείλουν τελικά τον Τριαντόπουλο στον δικαστή και ήσυχοι με τη συνείδησή τους θα νίψουν τας χείρας των.
Αυτά δεν είναι όμως τα μυστήρια της Δημοκρατίας, αλλά της μικροπολιτικής, που κάνει παιχνίδι με τα μυστήρια, ζητώντας μάλιστα από τη Δικαιοσύνη να εξιχνιάσει αυτή τα μυστήρια. Κανένα όμως μυστήριο δεν υπάρχει ως προς το γιατί οι πολίτες χάνουν την εμπιστοσύνη τους στους θεσμούς…
