Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Όλες οι πολιτικές πτέρυγες και οι θεωρίες που ασπάζονται χρειάζονται και, συχνά, λατρεύουν τα σύμβολα.
Αν και καμία περιέργεια δεν έχω, σίγουρα όμως η «οπτική» Cohn-Bendit στην προσπάθεια ορισμένων να δουν «εξέγερση» της νεολαίας, άντε των φοιτητών, με άξονα τη συμπαράσταση στην Παλαιστίνη δεν θα τους ικανοποιήσει.
Σε τελευταία ανάλυση, η αμερικανική νεολαία είχε σπουδαίους λόγους για εξέγερση. Η στράτευση σε έναν αιματηρό πόλεμο χιλιάδες μίλια από τις αμερικανικές πολιτείες. Η βαθύτατη διαφωνία με τα γονεϊκά πρότυπα. Η θέση της νέας γυναίκας. Οι αλλαγές στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, ιδεολογικά και πρακτικά. Η κρυφή διάθεση συνύπαρξης με τους κόκκινους.
Πολλά πράγματα.
Δεν αρκεί η, πολύ ορθή κατά τα λοιπά, εκδήλωση της έκκλησης, πολύ ευρύτερης εκείνων που στήνουν τις τέντες τους στα καλά πανεπιστήμια, για να σταματήσει το ξερίζωμα και η αιματοχυσία, ώστε να στέκει ο παραλληλισμός.
Εξάλλου, μπορεί να μην είμαστε με τον Νετανιάχου, αλλά σίγουρα είμαστε, με τους ομήρους. Τουλάχιστον όσοι δεν τα έχουμε ακόμη μπερδέψει στο μυαλό μας, παραμένουμε στο πλευρό του εβραϊκού λαού που προσπαθεί να συνεχίσει τη ζωή του μέσα στο κράτος του Ισραήλ.
Η Δύση τους το οφείλει. Δεύτερη σκέψη επ’ αυτού δεν υπάρχει.
Όσοι δεν το καταλαβαίνουν είναι γιατί έχουν στο πολιτικό τους DNA το στίγμα του ρατσισμού και του αντισημιτισμού.
Αφήστε που, όπως με έχουν πείσει τα πάμπολλα χρόνια παρακολούθησης των κοινών πραγμάτων, πάντα υπάρχει δάκτυλος στις κινητοποιήσεις που ξεβολεύουν το αμερικανικό και ευρωπαϊκό «κατεστημένο».
Αρκεί να ρίξεις μια ματιά στην αίθουσα ενθρόνισης του εγγονού του μάγειρα των Λένιν και Στάλιν, ενώ βλέπει την πορεία του προς την τριακονταετή «βασιλεία» επί της μεγαλύτερης χώρας του κόσμου.
Αλλά και πολλά «αραβικά» συμφέροντα θέλουν την αταξία, όπως πάντοτε την επιθυμούσαν, σε αυτή τη μεσογειακή λωρίδα γης.
Άρα, η σημερινή «εξέγερση» ομάδων φοιτητών -και όχι «των φοιτητών», όπως αναφέρονται στα ελληνικά media- καμία σχέση δεν έχει με την ιστορική καμπή στα τέλη της μεταπολεμικής περιόδου ευμάρειας, δηλαδή στα τέλη της τρίτης δεκαετίας μετά τον χειρότερο αδελφοκτόνο παγκόσμιο πόλεμο που έχει ζήσει η ανθρωπότητα.
Ας είναι.
Αλλά και πρακτικά αν το δει κανείς, ο πρόεδρος Biden βλέπει ρωγμές όχι τόσο στα αριστερά του, αλλά στο κεντροδεξιό ακροατήριό του. Από εκεί τον πολιορκεί ο απρόβλεπτος Trump και σε εκείνη την περιοχή κινδυνεύει να χάσει το εκλογικό ματς.
Εκατομμύρια μετίς, λευκοί, μέξικανς, μαύροι ή από κάθε άλλη γωνιά της Γης, δεκάδες πατρίδες, ακόμη και αραβικές, δεν γουστάρουν καθόλου τη νέα καθωστρεπειΐα τάξη πραγμάτων, την woke culture με την οποία τόσο έχουν ταυτιστεί, πολιτικά αλλά και ανθρώπινα, τα στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος.
Οι άνθρωποι σήμερα δεν είναι βλάκες.
Ο Andrew Jackson, ιδρυτής του παλαιότερου κόμματος στη δημοκρατική Δύση, είχε την πανέξυπνη ιδέα να μετατρέψει την κατηγορία του βλακός σε σύμβολο υπομονής και ανθεκτικότητας, όπως δείχνει ο υπέροχος γαϊδουράκος.
Οι άνθρωποι σήμερα, όμως, έχουν εξαντλήσει τη γαϊδουρινή υπομονή τους με το σύστημα.
Αντιλαμβάνομαι ως κίνητρο των φοιτητών το βάρος των σπουδαστικών δανείων. Βάρος διπλό αφού χρωστούν τα πάντα στους γονείς τους και ένα βαρύ «γραμμάτιο» στο ιδιότυπο τραπεζικό δανεισμό.
Αντιλαμβάνομαι την απόγνωση όσων βλέπουν πως μόνον κάποια, λίγα, επαγγέλματα βγάζουν «καλά λεφτά» ώστε να ζήσουν όπως οι γονείς τους.
Δεν αντιλαμβάνομαι όμως ποια κοινότητα σκέψης και συμφέροντος διανοούνται πως έχουν με τους γυναικοφάγους, αντιδραστικούς, θρησκόληπτους, πολεμοχαρείς, μουσουλμανο-φασίστες της Χαμάς και τους ομοίους της.
Συμπέρασμα: καμία σχέση δεν υπάρχει, ούτε θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει μεταξύ όσων συμβαίνουν σήμερα σε πολλά πανεπιστήμια «έξω» και εκείνων που οδήγησαν σε αλλαγή εποχής και παραδείγματος πριν σχεδόν εξήντα χρόνια.
Όσοι δήθεν αριστερούληδες διαφωνείτε, ρίξτε μια ματιά στο εξώφυλλο δίσκου των Crisis, ένα βαθύτατα πολιτικοποιημένο αναρχο-πανκ συγκρότημα, με τον χαμογελαστό Dany υπό τον τίτλο «Είμαστε όλοι Εβραίοι και Γερμανοί»!
