Δεν περίμενε φυσικά κανείς τίποτα διαφορετικά. Μια ευρωπαϊκή ηγεσία κατώτερη των περιστάσεων, ανήμπορη να διαφυλάξει και να υπερασπιστεί τη στρατηγική αυτονομία της ηπείρου μας και αδυνατώντας να κατανοήσει και να εκφράσει τις πραγματικές και επείγουσες προτεραιότητες των ευρωπαϊκών κοινωνιών, δεν θα μπορούσε να μας εκπλήξει ευχάριστα στο Μεσανατολικό.
Την ώρα που η σύγκρουση του Ισραήλ με τη Χαμάς θα γεννήσει, το λιγότερο, πληθυντικά μεταναστευτικά ρεύματα προς την κοινή ήπειρό μας, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ο Σαρλ Μισέλ και οι υπόλοιποι… ιδρυματοποιημένοι της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, παρακολουθούν και… συμπάσχουν.
Μια ευρωπαϊκή ηγεσία άβουλη, άφωνη, φοβισμένη. Δεν άξιζε στην Ευρώπη μας τέτοιο κατάντημα.
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
