Γράφει ο Άρης Ραβανός
Αντικειμενικά η μεγαλύτερη πίεση αυτή την περίοδο ασκείται στον Κυριάκο Μητσοτάκη από βουλευτές του που κινούνται στα δεξιά της ΚΟ της ΝΔ.
Θα είναι αφελής κάποιος να θεωρεί πως η αντιπολίτευση τον πιέζει. Η πολυδιάσπαση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου εκ των πραγμάτων ενδυναμώνει την πολιτική ηγεμονία του Πρωθυπουργού που προφανώς δεν θα είναι διαρκής.
Όμως ο ίδιος κυριαρχεί πολιτικά μετά και την συντριπτική νίκη επί του Αλέξη Τσίπρα που φέρει σημαντική ευθύνη για την παρούσα ηγεμονία Μητσοτάκη και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί και κυρίως η αναφορά είναι για τους Στέφανο Κασσελακη και Νίκο Ανδρουλάκη που βλέπουν την πλάτη του.
Οι δύο τους δεν μπορούν ούτε μια τυπική πολιτική συζήτηση να κάνουν. Τα Θεοφάνεια βρέθηκαν στο Φανάρι και ο ένας κοίταζε προς την Ανατολή και ο άλλος προς τα δυτικά. Ούτε μια στοιχειώδης πολιτική συζήτηση δεν επιδιώκουν να κάνουν. Όχι για εκλογική συνεργασία, αυτό θα ήταν αφέλεια να το πιστεύει κανείς, αλλά για αυτονόητες πολιτικές δράσεις από κοινού.
Εάν δεν κατανοήσουν πως ο πολιτικός αντίπαλος είναι η ΝΔ θα συνεχίσουν να είναι οι καλύτεροι χορηγοί της ΝΔ και προσωπικά του Κυρ. Μητσοτάκη. Βολεύονται με αυτό; Μάλλον, όπως φαίνεται. Μικρά πολιτικά «μαγαζιά», ελεγχόμενα, με μικρές τάσεις ενίσχυσης, αλλά έως εκεί.
Το ζητούμενο είναι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όσο και το ΠαΣοΚ και οι άλλες δυνάμεις του προοδευτικού χώρου να αφήσουν τις κοντόφθαλμες λογικές της κομματικής περιχαράκωσης και να αντιληφθούν το διακύβευμα της εποχής.
Υπάρχει μεγάλη ανάγκη διαλόγου και συγκλίσεων των προοδευτικών δυνάμεων. Ανοιχτά και με διαφάνεια. Χωρίς υπόγειες συναλλαγές και παζάρια. Στη βάση προγραμμάτων και αρχών. Δεν το βλέπουν; Δεν το κατανοούν;
Ο προοδευτικός κόσμος της χώρας, πέρα και πάνω από κόμματα, θέλει να ξαναβρεί τη χαμένη αυτοπεποίθηση του και να δημιουργηθούν συνθήκες για να ελπίζει.
Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠαΣοΚ τόσο το καλύτερο αλλιώς ας καθίσουν να μετράνε εάν θα πάρουν +1 ή+2 % και ποιος θα είναι δεύτερος με λογικές μικρομεγαλισμου στις ευρωεκλογές κάτι που δεν αφορά την πλειοψηφία του προοδευτικού κόσμου.
Εάν δεν το κατανοήσουν ή κάνουν πως δεν το κατανοούν ενώ ξέρουν τι πρέπει να γίνει θα πέσει πάνω τους το πολιτικό ανάθεμα του προοδευτικού κόσμου.
