Γράφει ο Άρης Ραβανός
Ο λαός μας επιβράβευσε με 41%». Αυτό ουσιαστικά άκουγες από τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη τις ημέρες της συζήτησης του προϋπολογισμού. Το είπε ανοικτά και ο υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης αναζητώντας άλλοθι και στήριγμα για την πολιτική του.
Η ακρίβεια όμως δεν αντιμετωπίζεται με ύμνους στο 41%. Είναι αρκετά αλαζονικό και οδηγεί σε αδυναμία κατανόησης των πραγματικών συνθηκών στην ελληνική κοινωνία.
Είναι σαφές ότι δεν είναι όλα ρόδινα, ούτε θα μας τα λύσει τα προβλήματα η επενδυτική βαθμίδα. Αυτά είναι αναλύσεις θεωρητικού επιπέδου. Στο πεδίο, η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και δεν είναι εισαγόμενη η ακρίβεια, ούτε απόρροια της ανάπτυξης (!), ούτε είναι απάντηση το «41τακατό», που λένε πολλοί, δηλ. ότι αυτά κρίθηκαν στις εκλογές.
Η αγανάκτηση, ο προβληματισμός, η αγωνία και η απαισιοδοξία για το αύριο κυριαρχεί στο μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Και αυτό σε συνδυασμό με την παρούσα ακρίβεια στις τιμές προϊόντων (πολλών μάλιστα βασικών αγαθών) και υπηρεσιών σε συνδυασμό με τους υψηλούς λογαριασμούς ρεύματος, με τη βενζίνη ακόμα ψηλά σε σύγκριση με άλλες χώρες της Ε.Ε. με τα χρωματιστά τιμολόγια της ηλεκτρικής ενέργειας που μας προμηνύουν για την μεγάλη αύξηση.
Τα γεγονότα, είναι γεγονότα. Η ακρίβεια «ροκανίζει» τα εισοδήματα. Η επόμενη περίοδος θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη και αυτό το καταλαβαίνουν όλοι και άρα πρέπει να υπάρξουν πολιτικές διορθωτικές. Εξάλλου η ακρίβεια είναι εδώ και πλήττει όλο και περισσότερο.
Πολλοί όμως υπουργοί και αρμόδιοι παράγοντες κάνουν πως βλέπουν το μεγάλο αυτό θέμα που απειλεί να βάλει φωτιά στην κοινωνία και να δημιουργήσει συνθήκες κοινωνικής αναταραχής που θα έχει αντίκτυπο και στους πολιτικούς συσχετισμούς.
Από το περίφημο καλάθι της νοικοκυράς να ξεκινήσει κανείς και να φθάσει έως την ενέργεια και τα καύσιμα, το κόστος που καλούνται να σηκώσουν οι πολίτες είναι δυσβάσταχτο.
Ο Κ. Χατζηδάκης επιχειρηματολόγησε κατά της μείωσης του ΦΠΑ στα τρόφιμα, στα είδη βασικής ανάγκης, που ζητάει μεγάλο κομμάτι της αντιπολίτευσης, επικαλούμενος παραδείγματα στην Ε.Ε. Η κυβέρνηση θεωρεί πως δεν είναι σωστό μέτρο και θεωρεί πως τα δικά της είναι καλύτερα, μόνο που εάν ήταν θα τα χρησιμοποιούσαν και άλλοι στην Ε.Ε.
Ασπιρίνες στο πρόβλημα. Αμέτρητοι συμπολίτες μας αγωνιούν για το μηνιάτικο για να δουν εάν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε βασικές ανάγκες και το ερώτημα είναι τι γίνεται και πώς μπορεί να διορθωθεί η κατάσταση ή τουλάχιστον να αμβλυνθούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και σε σημαντικό βαθμό οι στρεβλώσεις που παρατηρούνται στην αγορά λόγω των ανατιμήσεων.
Πριν 40 χρόνια περίπου ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την περίφημη ΑΤΑ (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή) και δόθηκαν γενναίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Προφανώς δεν θα ανατρέξει κανείς σε συνταγές και λύσεις περασμένων δεκαετιών, αλλά το κρίσιμο είναι να μπορεί να βρει τα κατάλληλα εργαλεία για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα πριν λάβει εκρηκτικές διαστάσεις.
Και λύσεις υπάρχουν και κινούνται στον αντίποδα της λογικής περί αυτορρύθμισης της αγοράς. Ουδείς πρέπει να λησμονεί ότι η «τσέπη» των πολιτών είναι αυτή που επηρεάζει σημαντικά και τη στάση των πολιτών έναντι των κυβερνήσεων.
Η τσέπη και το πορτοφόλι των πολιτών φτιάχνουν κλίμα. Και αυτό ας το έχουν κατά νου στο Μέγαρο Μαξίμου, καθώς δεν είναι κατασκεύασμα της αντιπολίτευσης η ακρίβεια που δεν έχει χρώμα και ιδεολογικές προτιμήσεις.
Οι μέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες και η κυβέρνηση πρέπει να πάρει αποφάσεις ενίσχυσης των εισοδημάτων, τιθάσευσης της ακρίβειας και ελέγχων της αγοράς για αισχροκέρδεια.
Γιατί σε διαφορετική περίπτωση η οργή του κόσμου θα θεριέψει. Και μπροστά στο… άδειο πιάτο το… μάτι «πολιτικά γυαλίζει» και οι κοινωνικοί και πολιτικοί συσχετισμοί αλλάζουν.
Και δεν μπορεί εσαεί να είναι απάντηση το 41%, είτε για το προβληματικό φορολογικό νομοσχέδιο, είτε για την ακρίβεια, είτε για τα τιμολόγια του ρεύματος, κ.α.
Κάποτε, ακόμα και τα καλύτερα αφηγήματα, ξεθωριάζουν, ειδικά μπροστά στον τιμάριθμο που καλπάζει με το λάδι στο 15%. Και δεν είναι λαϊκισμός.
