Γράφει ο Άρης Ραβανός
Εν μέσω της προεκλογικής περιόδου δημοσιεύτηκαν για την περίοδο 2011- 2021 τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που δείχνουν πως η μείωση του πρωτογενούς τομέα ξεπέρασε το 20%! Η δημοσίευση καταγράφει μείωση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων κατά 22% και των κτηνοτροφικών κατά 20%! Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών χτύπησε κόκκινο.
Αυτά τα στοιχεία αφορούν την αγροτική μας οικονομία, ένα από τα θέματα που ουσιαστικά δεν θα συζητήσουμε στην πορεία προς τις εκλογές, όπως δεν θα ασχοληθούμε δυστυχώς για την υγεία, την παιδεία, για τα κόκκινα δάνεια, τι παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης χρειαζόμαστε και πολλά άλλα. Δυστυχώς πάμε σε εκλογές με τοξικότητα και συνθήματα.
Και όμως η αγροτική οικονομία είναι πολυεργαλείο ανάπτυξης αρκεί η Πολιτεία να βοηθήσει, αλλά όπως φαίνεται ελάχιστους ενδιαφέρει.
Στη σημερινή δύσκολη οικονομικά συγκυρία που διέρχεται η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, με πολύ μεγάλο αριθμό ανέργων και τους νέους να παίρνουν το δρόμο της ξενιτιάς, δεν λείπουν οι ευκαιρίες. Δεν χρειάζεται απαισιοδοξία, αλλά πίστη και δουλειά και κυρίως αξιοποίηση όσων μας δίνει η…μάνα ελληνική γη!
Τους τελευταίους μήνες είχαμε πληθώρα αρνητικών μηνυμάτων από τις αγροτικές περιοχές για τα εισοδήματα των αγροτών λόγω της πτώσης στις τιμές από τους εμπόρους. Και αυτό παρά την αλματώδη αύξηση των τιμών στις πρώτες ύλες και το ράλι της ακρίβειας.
Και όμως δεν είναι όλα μαύρα. Η ελληνική ύπαιθρος δίνει διεξόδους, αρκεί να είναι έτοιμος κανείς να τις δει και να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες. Αρκεί κανείς να τολμήσει να επιχειρήσει στον πρωτογενή τομέα, να εφαρμόσει καινοτόμες ιδέες και να εξελίξει παραδοσιακές καλλιέργειες, τηρώντας βέβαια πιστά τους κανόνες ποιότητας.
Και δεν είναι μόνο ο πρωτογενής τομέας, ακόμα και ο δευτερογενής και ο τριτογενής μπορεί να δώσει διεξόδους, φθάνει βέβαια να υπάρχει φαντασία και διάθεση για δουλειά. Εξάλλου, όσες δυσκολίες ή ευκολίες υπάρχουν, το τρίπτυχο για να πετύχει κανείς, έστω και με πολύ κόπο, είναι: «δουλειά, δουλειά, δουλειά».
Ο συγκεκριμένος κλάδος πραγματικά χρειάζεται ώθηση και μπορεί να δώσει εναλλακτικές δυνατότητες απασχόλησης σε ανέργους, αν επιτέλους κάποια πράγματα γίνουν με τον σωστό τρόπο. Ανάμεσα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα μας, έχει επισημανθεί πολλές φορές το ότι οι εισαγωγές μας τα τελευταία χρόνια είναι πολύ μεγαλύτερες από τις εξαγωγές.
Ως προς τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, φτάσαμε σε αυτό το σημείο επειδή δόθηκαν κίνητρα σε πολλούς αγρότες να μην παράγουν ή να παράγουν κάτι άλλο από αυτό που παρήγαν μέχρι τότε και φυσικά επειδή με τις δικές μας εισαγωγές ωφελούνται και οι «εταίροι μας», είτε είναι από τη Γερμανία, είτε από τη Γερμανία, είτε από τη Γαλλία, είτε από την Αυστρία, είτε από οπουδήποτε αλλού.
Αυτό βέβαια τοποθετεί τη χώρα μας σε μειονεκτική θέση και την εμποδίζει να στηριχθεί στις δικές της δυνάμεις και να αξιοποιήσει τον πλούτο της γης. Φυσικά όλα αυτά τώρα γίνονται αισθητά πιο έντονα από κάθε άλλη φορά.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ζουν σε αγροτικές περιοχές και ασκούν το αγροτικό επάγγελμα, όπως επίσης και άλλοι που κατάγονται από αγροτικές περιοχές και λόγω της οικονομικής συγκυρίας θέλουν να επιστρέψουν στα χωριά τους και να ασχοληθούν με το γεωργικό επάγγελμα. Όχι με την κλασσική έννοια του όρου, αλλά ως αγρότες- παραγωγοί επιχειρηματίες.
Η αγροτική παραγωγή, από την στιγμή που υπάρχει ο αγρός μπορεί να συνδυαστεί και με την αντίστοιχη εναλλακτική μορφή τουρισμού που είναι ο αγροτουρισμός και να δοθεί έτσι η δυνατότητα για απασχόληση και σε πολλούς νέους.
Ο αγροτουρισμός έχει προωθηθεί σαν έννοια από το ίδιο το κράτος με σκοπό να δοθεί μία εναλλακτική δυνατότητα για την ανάπτυξη επιχειρηματικότητας στις αγροτικές περιοχές, η οποία θα συνδυάζει και την βιώσιμη ανάπτυξη.
Άρα, ο στόχος πρέπει να είναι να αξιοποιηθούν πολλές αναξιοποίητες περιοχές της υπαίθρου, να αναζωογονηθεί η περιφέρεια και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Βέβαια θα πρέπει να υπάρχει ένας συνολικός σχεδιασμός για κάθε νομό που θα βασίζεται στη συνεργασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των τοπικών φορέων και επιχειρηματιών.
Οι αγροτικές κοινωνίες μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στο μέλλον της χώρας μας γενικότερα, αλλά και στην επαγγελματική αποκατάσταση πολλών νέων. Η φιλοσοφία “να φτιάξω δωμάτια στο χωριό για να βγάλω κανένα φράγκο”, ούτε αγροτουρισμός είναι αλλά ούτε και επιτυχία μπορεί να έχει. Οι αγροτουριστικές δραστηριότητες πρέπει να περιέχουν την κουλτούρα, την ιστορία και τον πολιτισμό ενός τόπου και να γίνονται με αγάπη και σεβασμό στον τόπο και στο περιβάλλον.
Τα πράγματα σίγουρα είναι δύσκολα πλέον για όλους, αλλά ο εν δυνάμει αγρότης-επιχειρηματίας, συνδυάζοντας την παραγωγή με την εμπορία και την προσφορά υπηρεσιών, μπορεί να δημιουργήσει ένα συνολικό αγροτουριστικό προϊόν, που θα συνδυάζει την ανάπτυξη του πρωτογενή, του δευτερογενή και του τριτογενή τομέα της οικονομίας.
Διέξοδοι υπάρχουν, κίνητρα και χρηματοδοτικά εργαλεία πρέπει να δοθούν – όχι επιδοτήσεις- από την Πολιτεία ώστε ο πρωτογενής τομέας να γίνει μια ακόμη ατμομηχανή της οικονομίας, πέρα από τον τουρισμό.
Γι’ αυτά θα συζητήσουμε στην πορεία προς τις εκλογές; Θεωρώ πως όχι και φταίμε όλοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δημοσιολογούντες, κα. Μακάρι να διαψευστώ!
