Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Όταν αρχές του 2016 ο Κ. Μητσοτάκης κέρδιζε την προεδρία της ΝΔ η κοινωνία έστελνε μήνυμα ανατροπής στον κραταιό ακόμη Α. Τσίπρα. Η κοινωνική αντίδραση στις προηγηθείσες, το 2015, τυχοδιωκτικές ενέργειες Τσίπρα δεν περιείχε αποκλειστικά το πολιτικό περιεχόμενο του κόμματος της τότε Αντιπολίτευσης. Δεν ήταν μόνο η ΝΔ που ενεργοποιούσε μεγάλο μέρος του κοινωνικού σώματος να τρέξει να ψηφίσει στις εσωκομματικές εκλογές, αλλά ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης.
Πρώτα απ´όλα, διότι πρόβαλε ως «αντιΤσίπρας» που θα μπορούσε να τον κερδίσει. Συγκινούσε το κοινό, κυρίως τους πολίτες που δεν τοποθετούνταν ως οπαδοί ή ψηφοφόροι της ΝΔ, ότι ο Μητσοτάκης συνδύαζε τα χαρακτηριστικά του Φιλελεύθερου, του ευρωπαϊστή, του κεντροδεξιού, του μορφωμένου, του πολύγλωσσου, του ικανού να σταθεί και στο διεθνές περιβάλλον. Με λίγα λόγια ήταν το πρότυπο του σύγχρονου, αντιλαϊκιστή φέρελπι ηγέτη.
Η πρόταση νίκης του Μητσοτάκη δε θα στεκόταν χωρίς πολιτικό περιεχόμενο. Η πρόοδος και η ευημερία της ελληνικής κοινωνίας μέσω της ανάπτυξης που βασίζεται στην οργάνωση του Κράτους και στη βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών, από την εκπαίδευση έως τη δικαιοσύνη, από τη δημόσια ασφάλεια έως την υγεία, από την κοινωνική πρόνοια έως την ποιότητα ζωής με την αξιοποίηση της ευρωπαϊκής υποστήριξης και της καλπάζουσας τεχνολογίας ήταν ένα αντί-αριστερό μανιφέστο που προσέλκυσε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης η οποία άρχισε να ελπίζει. Πολύ σημαντικό για την εποχή εκείνη. Τα γεγονότα και οι εξελίξεις δικαίωσαν απολύτως τον νεοεκλεγέντα τότε πρόεδρο της ΝΔ…
Έχει κάτι απ´ όλο αυτό πακέτο ο Στ. Κασσελάκης; Το ερώτημα αναζητεί απάντηση και στα άλλα πρόσωπα που διεκδικούν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο υποτονικός προεκλογικός Αύγουστος εντός του ΣΥΡΙΖΑ και η αδιαφορία ακόμη και των οπαδών ψηφοφόρων του ήταν τέτοια που με την εμφάνιση του και μόνο ο Κασσελάκης «ξεπάγωσε» το σκηνικό.
Με μια ολιγοήμερη προβολή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η έμφαση δόθηκε στην εικόνα και με 3-4 στερεοτυπικές ατάκες για το τι πρεσβεύει ο κομιστής του «νέου», φτιάχτηκε στα γρήγορα η «συνταγή» ανατροπής του Μητσοτάκη μέσω της νίκης στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Για τον υποψήφιο Στ. Κασσελάκη δεν είναι αρκετή η νίκη στις εσωκομματικές εκλογές. Την θεωρεί βέβαιη. Διατυμπανίζει τον μεγάλο του στόχο να κερδίσει τον Μητσοτάκη και να αλλάξει ξανά την Ελλάδα! Ίσως η φασαρία γύρω από τον νεοφερμένο Κασσελάκη να προσθέτει αξία στο υπερφίαλο…
Αντί-καπιταλιστικά, αντί-οφσόρ (δε συμπεριλαμβάνει τον εαυτό του ως εφοπλιστή και ίσως ως εκ τούτου νομίμως κάτοχο μιας τέτοιας εταιρείας), αρνούμενος την ασφάλεια που του πρόσφερε η ΕΛΑΣ αποδεχόμενη το αίτημα του μετά τις επιθέσεις που δέχτηκαν ο ίδιος και ο σύντροφος του και διαφημίζοντας τα «καλύτερα αγγλικά του» από του Μητσοτάκη. Σε αυτό το σημείο παρενέβη με το δικό του χιούμορ και ο Ε. Τσακαλώτος για να υπερασπιστεί τη δική του δεινότητα στη χρήση της αγγλικής. Υπέροχος ανταγωνισμός…
Ο πρωθυπουργός εξακολουθεί να μην έχει αντίπαλο. Έχει, φυσικά, αντίπαλο. Τον εαυτό του και την κυβέρνηση του. Την πραγματικότητα. Τα γεγονότα και την καθημερινότητα. Το Κράτος που απαιτεί συγκεκριμένες δράσεις για να βελτιωθεί. Η εμφανής καθυστέρηση στην ανάληψη πρωτοβουλιών σημάδι διστακτικότητας απογοητεύει προς το παρόν το κοινό του.
Ο ευπαρουσίαστος, με κοστούμι και γραβάτα, Στ. Κασσελάκης είναι μια εικόνα ανατρεπτική μέσα στην αίθουσα με τους δήθεν αντικομφορμιστές συνέδρους του ΣΥΡΙΖΑ. Διανθίζεται από τα καρυκεύματα του μη διεφθαρμένου, τίμιου αγωνιστή της καθημερινότητας, που έχει αστική καταγωγή, όχι όμως από «τζάκι» έτοιμου να ενσαρκώσει τον ηγέτη που θα «καθαρίσει» τη σήψη και τη βρώμα και να σταματήσει την παρακμή. Με τη ρομφαία της αμόλυντης Αριστεράς!
Λίγα λέγονται από τον Κασσελάκη τα περισσότερα υπονοούνται. Είναι και το ευκολότερο και το πιο ασφαλές. Άλλωστε στην Ελλάδα οι ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν τον τρόπο επίτευξης του σκοπού, αρκούνται στη δήλωση πρόθεσης των όποιων «αλλαγών». Οι συνυποψήφιοι του Κασσελάκη δεν μπαίνουν καν στον κόπο να μιλήσουν συγκεκριμένα. Μένουν στα τετριμμένα που παράγουν τη γνωστή σε αυτούς μούχλα της κομματίλας.
Σε αυτό τουλάχιστον διαφέρει ο Κασσελάκης. Είναι όμως αρκετή η υποστήριξη του Πολάκη και του Νίκου Παππά για να ανατρέψει τον Μητσοτάκη;…
