Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Ο Στέφανος Κασσελάκης υποσχέθηκε ότι θα μάθει γρήγορα από πολιτική. Απογοητευτικός. Δεν τα καταφέρνει. Του λείπουν γνώσεις σε βασικά, κεντρικά θέματα. Παρασυρμένος από τη γνωστή αμετροέπεια του, επέλεξε για αντίπαλο τον Άδωνι Γεωργιάδη. Έπεσε πάνω σε βράχο και τσακίστηκε. Οι συνεντεύξεις τον εκθέτουν. Αποκαλύπτεται η άγνοια του και το κυριότερο τον προδίδει ο εγωισμός του. Εκνευρίζεται αμέσως και τότε αρχίζει το θέαμα…
Δεν έχει κανέναν λόγο ο μέσος πολίτης να πειραματιστεί με την πολιτική σταθερότητα. Ναι, μπορεί να μην κινδυνεύει η Κυβέρνηση από το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, όμως ο συνδυασμός των τραμπούκων της Ακροδεξιάς μαζί με την πολιτική ανεπάρκεια του Κασσελάκη φτιάχνει σκηνικό δυστοπίας! Και δικαιολογημένα φοβίζει…
Βλέποντας τη βία των ακραίων να εκδηλώνεται ακόμη και μέσα στο Κοινοβούλιο ποιος λογικός άνθρωπος θα διακινδύνευε πολιτικούς πειραματισμούς; Γιατί να βάλει ένας πολίτης σε δοκιμασία τον εαυτό του, την οικογένεια του, την πατρίδα του όταν ακούει τον, ελλιπέστατο σε πραγματική πολιτική γνώση και οικονομικών μεγεθών, Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Μπήκε σε αντιπαράθεση ο Κασσελάκης με τον υπουργό Υγείας για το ποσοστό του ΑΕΠ στη χρηματοδότηση του τομέα Υγείας και ηττήθηκε κατά κράτος. Ποιος θα εμπιστευόταν σε θέση ευθύνης έναν πολιτικό αρχηγό που αυτοσχεδιάζει με κοινοτοπίες; Νομίζω ούτε καν οι… βολεμένοι αντισυστημικοί!
Η αυτοπεποίθηση ενός καλομαθημένου στον πλούτο νέου, που ασχολείται με την πολιτική από πείσμα, επειδή του αρνήθηκε θέση υποψηφίου στο ψηφοδέλτιο του ο Πρωθυπουργός, δεν μπορεί να είναι κριτήριο για να κυβερνήσει την Ελλάδα. Είναι κρύο αστείο που πιθανότατα δημιουργεί ατμόσφαιρα σε ανέμελες βραδιές συνδαιτυμόνων στα ψηλά σαλόνια… Ο Κασσελάκης το παλεύει να δίνει πόντους στον Μητσοτάκη.
Επιβεβαιώνουν καθημερινά οι αντίπαλοι του Πρωθυπουργού ότι τελικά για εκείνον δουλεύουν όλοι. Κι αυτοί που υπολόγιζαν πως με κάποια βελτιωμένα ποσοστά θα ήταν δυνατόν, από την επομένη των Ευρωεκλογών, να υπάρξει μια μερική μετατόπιση στον συσχετισμό των δυνάμεων, βρίσκουν πως ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει περιορισμένα όρια. Το ρηχό γνωστικό του πεδίο δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Προφανώς οι άνθρωποι που τον περιβάλλουν το γνωρίζουν. Στις συνεντεύξεις που παραχωρεί ο Κασσελάκης αποτυπώνονται οι χαμηλές του επιδόσεις. Αλλά το περιεχόμενο τους, όσο επιμένει να μιλά για πράγματα που δεν ξέρει, θα γίνεται συλλεκτικό…
Οι αγκαλιές, τα χαμόγελα και κάποιες καλές κουβέντες ενός πρόσχαρου νέου δεν είναι πολιτική.
Η Διακυβέρνηση ενός Κράτους, όπως η Ελλάδα με τα εγγενή προβλήματα της, δεν μπορεί να δοθεί στα χέρια αμαθών, αγαθών και τραμπούκων…
