Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Η αντιπολίτευση της φέτας και ο γάρος του λαϊκισμού είναι το νέο σεναριακό εύρημα μετά τα κίτρινα τυριά και το ζαμπόν στα ψυγεία των σούπερ μάρκετ με το δακρυσμένο παιδάκι που τα κοιτούσε. Η τιμή της φέτας και το «χρηματιστήριό» της φαίνεται πως είναι ένα τρομερό επιχείρημα της αντιπολίτευσης, η οποία όπως παραπονούνται οι δημοσιολογούντες είναι ανίσχυρη, σχεδόν ανύπαρκτη. Βρήκε την υπόσταση της, η οποία συμπυκνώνεται δε στην ατάκα του Προέδρου Σ. Κασσελάκη «εγώ όμως θέλω φέτα».
Η κυβέρνηση «τσιμπάει» στο τυράκι… Τσιμπάει στην ανεπάρκεια και στην έλλειψη αντιληπτικής ικανότητας, όσον αφορά στην κοινωνία, των κομμάτων που βρίσκονται απέναντί της. Κι έτσι μιλάει για τη φέτα και ο Κ.Μητσοτάκης παραθέτοντας την τιμή της φέτας ανά κιλό σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Όμως η φέτα, όπως όλα τα τυριά, έχει ημερομηνία λήξης. Προετοιμάστηκε λοιπόν νέο σενάριο, πιο φρέσκο. Με σκηνές, συγκινήσεις και πιθανώς σασπένς. Και βρέθηκε. Τα τυριά μπαγιάτεψαν πάμε να μελετήσουμε ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο. Αυτή είναι η νέα γραμμή υποψήφιων ευρωβουλευτών και ευρωβουλευτριών (συριζαϊκή διάλεκτος) προκειμένου να αποσπάσουν ψήφους.
Αυτό το κοινωνιολογικό φαινόμενο συνίσταται στην ανάπτυξη ενός συνδρόμου, σαν αυτό της Στοκχόλμης. Αυτή είναι η νέα γραμμή ΣΥΡΙΖΑ και θα ήθελα πολύ να μάθω τον μπαγάσα που τη χάραξε. Τι λέει λοιπόν το νέο σενάριο, το γράφω με δικά… τους λόγια, όπως το ακούω να επαναλαμβάνεται από υποψήφιους ευρωβουλευτές και ευρωβουλεύτριες:
«Η Ελλάδα είναι μια χώρα με πάρα πολύ δυστυχισμένους ανθρώπους, είναι λιγάκι πιο ευτυχισμένοι από τους Βούλγαρους, οι οποίοι βρίσκονται στο τοπ της απελπισίας. Αυτοί οι δυστυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι μόνο δυστυχισμένοι από την αλαζονεία του 41%, αλλά έχουν κλειστεί στον εαυτό τους και τα έχουν βάψει μαύρα».
Αυτό που τους συμβαίνει είναι ότι έχουν κατάθλιψη, διότι όπως συνεχίζει ο σεναριογράφος του Σύριζα, η Ελλάδα είναι 12η σε παγκόσμια κλίμακα στην κατανάλωση αντικαταθλιπτικών. Άρα αυτοί οι άνθρωποι που υποφέρουν από κατάθλιψη δεν θέλουν να βγουν από την «comfort zone» τους και επειδή έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση πιστεύουν ότι δεν αξίζουν κάτι καλύτερο γι’ αυτό και θα ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία.
Προτιμούσα τη φέτα να σας πω την αλήθεια, διότι θεωρώ την κατάθλιψη πολύ σοβαρή υπόθεση. Το επιχείρημα περί καταθλιπτικών ψηφοφόρων, οι οποίοι θα θεραπευτούν εφόσον ψηφίσουν Σύριζα σαν να είναι χάπι, είναι προσβλητικό και ανόητο. Προσβάλλει όλους όσοι υποφέρουν από την ασθένεια. Οι άνθρωποι δεν παθαίνουν κατάθλιψη επειδή είναι αδύναμοι ή ανίκανοι. Παθαίνουν λόγω βιολογικής ευαλωτότητας και στρεσογόνων εξωτερικών παραγόντων. Δεν παθαίνουν κατάθλιψη από το 41%, το ποσοστό της κυβερνώσας παρατάξης στις εθνικές εκλογές.
Μπορεί να στρεσαριστούν από άλλους παράγοντες, όπως τα capital controls. Τα οποία ευτυχώς, προκειμένου να περισωθεί η ψυχική γαλήνη, δεν κρατούν περίοπτη θέση στη συλλογική μνήμη.
Σε κάποιο τικ-τοκ άκουσα πάλι τον εφοπλιστή από το Μαϊάμι να αναφέρεται και στο λάδι. Θα έλεγα να μείνουν εκεί.
Η φέτα με ελαιόλαδο και ρίγανη είναι θεσπέσιος μεζές.
Ακόμα καλύτερα τα κολοκύθια με τη ρίγανη…
