Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Μία ακόμη περίπτωση αλβανικού εθνικολαϊκιστικού μικρομεγαλισμού ή απλώς ξεδιάντροπη επιχείρηση υφαρπαγής περιουσιών Ελλήνων ομογενών σε μια ραγδαία αναπτυσσόμενη για την Αλβανία παραθαλάσσια περιοχή; Πιθανόν και τα δύο. Η υπόθεση του προφυλακισμένου Δημάρχου Χειμάρρας, Φρέντι Μπελέρη, δεν είναι εύκολη. Ούτε για τα Τίρανα, ούτε και για την Αθήνα. Και όσο καθυστερεί η διευθέτηση, με ευθύνη της αλβανικής πλευράς, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να κακοφορμίσει.
Η διευθέτηση δεν αφορά σε καμία περίπτωση παρέμβαση στην ανεξάρτητη αλβανική Δικαιοσύνη. Οι γνωρίζοντες το περιεχόμενο του φακέλου Μπελέρη, σημειώνουν, πρώτα απ´όλα, πως σε άλλες 29 αντίστοιχες περιπτώσεις κατά το παρελθόν δεν υπήρξε προφυλάκιση του κατηγορουμένου. Η επιμονή στην προφυλάκιση του εκλεγμένου Δημάρχου Χειμάρρας γεννά τη βεβαιότητα για το πιθανό σχέδιο που εκτυλίσσεται το τελευταίο τρίμηνο.
Εικάζεται ότι η αλβανική πλευρά επιδιώκει να εκπέσει του αξιώματος του ο ομογενής δήμαρχος και με τη διενέργεια νέων εκλογών, να αναδειχθεί ένα άλλο πιο διαλλακτικό, κατά την άποψη τους, πρόσωπο ώστε να επέλθει συνεννόηση ως προς την αξιοποίηση των παραθαλάσσιων οικοπέδων, η ιδιοκτησία των οποίων αμφισβητείται ότι ανήκει στους Έλληνες ομογενείς, σαν κατάλοιπο της κομμουνιστικής περιόδου. Στο μεταξύ θα έχει δοθεί η εντολή αποφυλάκισης του Μπελέρη και κατά τη συνήθη συμπεριφορά, «ποιος θα θυμάται σε μερικά χρόνια;»…
Οι Έλληνες ομογενείς είναι πολίτες κράτους με χαμηλό δείκτη θεσμικής κατοχύρωσης και ανεξάρτητης Δικαστικής Εξουσίας που αρχίζει να διαμορφώνεται με τριακονταετή καθυστέρηση από την πτώση της κομμουνιστικής απολυταρχίας, όπως συμβαίνει τώρα στην Αλβανία. Σε έναν τόπο ρημαγμένο από πολυετή καταπίεση, με μειωμένο πληθυσμό λόγω της μετανάστευσης που προσπαθεί να ανοικοδομήσει κάποιο μέλλον, ο εθνικισμός προσφέρει την ψευδαίσθηση μιας συγκολλητικής ουσίας.
Συνδυαστικά, ο πρωθυπουργός, Ε. Ράμα, ενσαρκώνει το πρότυπο του ηγέτη που επιδεικνύεται ότι μπορεί να παίξει το «μεγάλο» παιχνίδι με τους ισχυρούς παίκτες της διεθνούς σκηνής. Δεν έκρυψε ποτέ τη συμπάθεια του προς τον ηγέτη της Τουρκίας Ερντογάν, ίσως γιατί βρίσκει ότι έχει κοινά στοιχεία με την απολυταρχική αντίληψη στη διακυβέρνηση.
Πάντως, η λογική συμπεριφορά ενός πρωθυπουργού που θα θέλει να ενισχύσει τη θέση της χώρας του, θα ήταν η συμπόρευση Ράμα με την Ελλάδα, στο πλαίσιο τουλάχιστον της καλής γειτονίας, όταν τόσοι Αλβανοί πολίτες στην καταγωγή έχουν ενσωματωθεί, ως εργαζόμενοι στην ελληνική κοινωνία και πραγματικότητα, συμμετέχοντας τα παιδιά τους στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα όλων των βαθμίδων. Όμως και για έναν ακόμη σοβαρότερο λόγο για τα αλβανικά συμφέροντα: Ο ευρωπαϊκός δρόμος που θα ανορθώσει, ουσιαστικά, τη χώρα περνά μέσα από την Ελλάδα.
Το αντικειμενικό δεδομένο είναι αδύνατο να το προσπεράσει ο Ε. Ράμα. Όσες προσκλήσεις για φιλοξενία κι αν απευθύνει στην πρωθυπουργό της Ιταλίας, η οποία έκανε ολιγοήμερες διακοπές στον Αυλώνα, στην ονομαζόμενη αλβανική Ριβιέρα, όπως και ο Τ. Μπλέρ που ξεναγήθηκε με ελικόπτερο στα παράλια της Αδριατικής, η Αλβανία συνορεύει με την Ελλάδα και βρίσκεται στα Δυτικά Βαλκάνια. Ας μην ξεχνιέται κανείς…
Έγραψε χθες ο, πάντα καλά πληροφορημένος στα θέματα της Βαλκανικής, Στ. Τζίμας στη «ΚτΚ» ότι κατά τον αλβανικό τύπο ο Ράμα έχει αναθέσει στο νομικό γραφείο της Σερί Μπλερ, συζύγου του πρώην πρωθυπουργού, την υπόθεση της παραπομπής στη Χάγη του ζητήματος της ΑΟΖ με την Ελλάδα, έναντι αμοιβής 3.000.000 ευρώ, ενώ η Μελόνι ενδιαφέρεται να μεταφέρει στην Ιταλία με αγωγό το πόσιμο νερό από τη μειονοτική περιοχή της Φοινίκης στο Νότο όπως και για την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στην Αλβανία.
Τι κάνει η Ελλάδα έναντι αυτής της, σε γενικές γραμμές μη συμβατής με όρους καλής γειτονίας, πολιτικής; Πρώτα απ´ όλα, ως κυρίαρχο κράτος του οποίου ομοεθνείς αδελφοί αποτελούν μειονότητα σε γειτονικό κράτος, οφείλει σεβόμενο την οντότητα του να υπερασπιστεί τους Έλληνες ομογενείς. Εδώ, δε χωράει κάποια συζήτηση.
Στην υπόθεση Μπελέρη, που συνέπεσε με τις διπλές εκλογικές αναμετρήσεις, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αντέδρασε αμέσως. Έδωσε χρόνο στα Τίρανα. Ίσως σε αυτό συνέβαλε και η διαβεβαίωση, που λέγεται ότι έδωσε ο Ράμα περί διευθέτησης. Αυτός πιθανότατα να ήθελε να κερδίσει χρόνο και δείχνει με τη στάση του ότι λειτουργεί με έναν τρόπο που στην ευρύτερη περιοχή ονομάζεται «κουτοπονηριά».
Η Αθήνα σε καμία περίπτωση δεν αναφέρεται σε άσκηση πίεσης προς την ανεξάρτητη αλβανική Δικαιοσύνη, την οποία επικαλείται σε κάθε συζήτηση του ο Ε. Ράμα. Το μόνο που επιθυμεί η Ελλάδα και διαμηνύεται σε όλες τις επίσημες συζητήσεις αναφορικώς με το θέμα είναι η παραχώρηση στον Μπελέρη της δυνατότητας να ορκιστεί Δήμαρχος.
Εκτιμάται όμως ότι αυτό δεν επιθυμούν τα Τίρανα. Και κωλυσιεργούν με την προφυλάκιση, η οποία με βάση τα επιβαρυντικά στοιχεία δε δικαιολογείται. Διότι, πέραν του περιεχομένου της καταγγελίας, δεν υπάρχουν τεκμήρια, ούτε έχει τελεστεί αυτόφωρο αδίκημα ώστε να δικαιολογηθεί η προφυλάκιση. Επιπλέον, ο Φ. Μπελέρης, εξελέγει Δήμαρχος. Ως εκ τούτου δεν τίθεται το ενδεχόμενο διαφυγής. Στο Δημαρχείο Χειμάρρας θέλει να πάει ο άνθρωπος, στο γραφείο του…
Ο Κ. Μητσοτάκης παραθέτει σήμερα άτυπο δείπνο στους ηγέτες των Δυτικών Βαλκανίων. Δε θα παρακαθίσει ο πρωθυπουργός Ε. Ράμα. Δεν προσκλήθηκε από τον Έλληνα πρωθυπουργό, ως απάντηση για τη στάση που τηρεί. Αρνήθηκε την πρόσκληση που του απηύθυνε η Αθήνα και ο πρόεδρος της Αλβανίας. Σημαίνει όξυνση στις ελληνοαλβανικές σχέσεις στην παρούσα περίοδο. Κρίμα, λένε οι ειδικοί, διότι το τελευταίο διάστημα τα πράγματα εξελίσσονταν θετικά.
Ο Ε. Ράμα επιδιώκει να κερδίσει το «μπρα ντε φερ» με την Αθήνα. Τον σπρώχνει, πιθανότατα, η ματαιοδοξία του ως ηγέτη της χώρας που θέλει δρόμο πολύ για να σταθεί στα πόδια της, αλλά ο ίδιος νομίζει ότι έχει «ψηλώσει» από διάφορους…φίλους του, που τον τριγυρίζουν φυσικά για τα δικά τους συμφέροντα. Η Αθήνα δεν ήθελε όξυνση. Έδωσε περιθώριο χρόνου. Όμως ο Ράμα ξεπέρασε τα επιτρεπτά όρια. Παίρνει το ρίσκο να χάσει χρόνο στην ευρωπαϊκή διασύνδεση για το Κράτος του, αρκεί να λεηλατήσει τα οικόπεδα της ελληνικής ομογένειας.
Ο Ε. Ράμα κόπτεται για την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη της Αλβανίας. Όμως η υφαρπαγή της ομογενειακής περιουσίας δε συνιστά για την Αλβανία Κράτος Δικαίου. Και μάλιστα θυμίζει ιστορία της βαλκανικής υπαίθρου από το βάθος του χρόνου! Δυστυχώς για την Αλβανία…
