Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Η κυβέρνηση δεν εκτίμησε τον κίνδυνο ΟΣΕ. Παρέλαβε το 2019 μια σάπια από το μακρινό παρελθόν κρατική εταιρεία, του βαθέως κρατισμού στην οποία έκανε και κάνει κουμάντο διαχρονικά ο συνδικαλισμός. Δεν τόλμησε καμία αλλαγή, κράτησε τις ίδιες πεπαλαιωμένες δομές, τις σκουριασμένες από το χρόνο λειτουργίες που έθεταν σε κίνδυνο το σιδηροδρομικό σύστημα. Καμία προειδοποίηση εκ των έσω, θα έλεγες μια άγνοια κινδύνου που οδηγούσε σε υπουργικές δηλώσεις περί της ασφάλειας στην κυκλοφορία του τρένου και μια βεβαιότητα εξόχως ανησυχητική. Συνετέλεσαν όλα στο τρομακτικό δυστύχημα, δυστυχώς, με τον πολύνεκρο απολογισμό. Εξερράγη στα χέρια της το απόστημα και φυσικά πήρε την πολιτική ευθύνη.
Τώρα, η κυβέρνηση πρέπει να ανασυντάξει τον εαυτό της, να ανταποκριθεί στις ανάγκες που έχουν οι οικογένειες των θυμάτων και το κάνει με επάρκεια σε σχέση με αντίστοιχες μεγάλες απώλειες, να καθησυχάσει, να ηρεμήσει, να κατευνάσει τον θυμό της κοινωνίας, να αποκαταστήσει την διαρραγείσα εμπιστοσύνη προς το Κράτος και να επαναλειτουργήσει με ασφάλεια τον σιδηρόδρομο. Ταυτόχρονα να προετοιμαστεί πλέον για δύσκολες εκλογές, οι οποίες δεν πρέπει να κριθούν με το θυμικό αλλά με τη λογική. Αυτό είναι μια κουβέντα όμως…
Η κοινωνία περιμένει να ακούσει, να βεβαιωθεί, να πειστεί ότι δεν κινδυνεύει και έτσι να επιβιβαστεί στην αμαξοστοιχία. Δεν το λες εύκολο. Θα γίνει, ο πανδαμάτωρ χρόνος θα λειτουργήσει προστατευτικά, αλλά με κόπο. Δεν φαίνεται να απασχολεί τους πολλούς ο τρόπος για την επαναπόκτηση της εμπιστοσύνης προς το τρένο. Το θέμα αφορά αποκλειστικά την κυβέρνηση, εκείνη δίνει εξετάσεις αξιοπιστίας στο κοινό. Στο μεταξύ, οι ηχογραφημένες συνομιλίες σιδηροδρομικών του ΟΣΕ που παρουσιάζονται από τα Μέσα καθημερινά, καθυστερούν την αναγκαία ανάταξη του κρατικού Οργανισμού, η κατάσταση του οποίου αγγίζει το ναδίρ.
Αλήθεια πως μπορεί να είναι στο εξής ο κρατικός ΟΣΕ; Ίδιος με τώρα, μάλλον αποκλείεται. Θα συνεχιστεί η ηγεμονία των κρατικοδίαιτων κομματικών συνδικαλιστών τους οποίους σταθμάρχης με πλούσια πείρα και ανάλογη εμπειρία χαρακτηρίζει «Καμόρα»; Θα εξακολουθήσει μια απαξιωμένη εταιρεία την οποία δεν θα αγόραζε κανένας. Θα άξιζε τον κόπο πρόγραμμα εξυγίανσης που φυσικά θα πληρώναμε από τους φόρους μας ώστε να τεθεί σε νέες, πιο στέρεες βάσεις, η συνέχιση της λειτουργίας του; Είναι τόσο νωπό το δυστύχημα που δεν αφήνει περιθώρια για αντίστοιχες αναζητήσεις.
Γεγονός είναι ότι ο ΟΣΕ πρέπει να αναταχθεί και να διοικηθεί αφού προηγουμένως εφαρμοστεί νέος κανονισμός λειτουργίας. Ο έως σήμερα κανονισμός οπερέτα προκάλεσε ανυπολόγιστου μεγέθους καταστροφή σε ανυποψίαστους πολίτες που χρησιμοποιούσαν ένα μέσα ασφαλές όπως εγγυάτο η κυβέρνηση. Αποδείχθηκε ωστόσο το αντίθετο κι αυτό κάνει μεγαλύτερο το πρόβλημα. Μια, ιδιωτικοποίηση που φυσικά λόγω των εταιρικών δεδομένων θα ήταν απίθανο να συμβεί, θα επέφερε ουσιαστικές αλλαγές στις σχέσεις εργασίας και ίσως επανέφερε την σοβαρότητα, την πειθαρχία και ενδεχομένως την ευσυνειδησία των σιδηροδρομικών του παρελθόντος. Για πολλούς, η εργασιακή μονιμότητα αποτελεί αιτία της χαλάρωσης, του εφησυχασμού, ενδεχομένως και της αδιαφορίας σε ακραίες περιπτώσεις.
Καλούνται ο αρμόδιος για τις Μεταφορές υφυπουργός Μ. Παπαδόπουλος και οι νέοι διευθύνοντες σύμβουλοι ΟΣΕ και ΕΡΓΟΣΕ να πράξουν τα δέοντα για την αναμόρφωση της εταιρείας. Λογικά δεν είναι μια εύκολη δουλειά. Δεν μπορεί να αποκλειστεί αντίδραση εκ μέρους των συνδικαλιστών που από χρόνια συνήθισαν να διοικούν και τώρα να τους φαίνεται δύσκολη η επιστροφή σε μια κανονικότητα. Αλλά και η κυβέρνηση θα πρέπει να είναι έτοιμη για σύγκρουση. Εάν φυσικά επιθυμεί τους πολίτες, δηλαδή μέρος της κοινωνίας, στο πλευρό της. Κάποιο άλλο μέρος της ίδιας κοινωνίας δεν θα θέλει αλλαγές, όμως ταυτόχρονα θα διαμαρτύρεται για την κυβερνητική ανικανότητα στη διαχείριση του ΟΣΕ. Γνωστές από παλια οι αντιδράσεις. Μόνο που τώρα το δυστύχημα δημιουργεί νέα δεδομένα. Κάνει επιτακτική την εξυγίανση της εταιρείας.
Κι όμως προηγούμενες κυβερνήσεις κατάφεραν να κλείσουν την ΟΑ και να εξυγιάνουν άλλες κραταιές της εποχής του βαθέως κρατισμού εταιρείες, όπως ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΛΠ και να βάλουν νέες βάσεις στην οικονομικη ανάπτυξη. Το κατάφεραν γιατί το θέλησαν. Το αυτό δεν συνέβη με τον ΟΣΕ. Ο Πρωθυπουργός, ο υπουργός Κ. Καραμανλής μαζί με τις διοικήσεις ΟΣΕ και ΕΡΓΟΣΕ δεν έκαναν εκτίμηση κινδύνου. Επαναπαύτηκαν ή χρησιμοποίησαν το χαλί να σκεπάσουν τα κακώς κείμενα των Οργανισμών. Εκ του αποτελέσματος ηττήθηκαν.
Στο εξής μεγαλύτερη τόλμη και αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση των αντικειμενικών κακών. Αλλιώς δεν αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη με την κοινωνία.
