Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Δεν υπάρχει «χαλαρή» ψήφος. Οι εκλογές είναι εκλογές. Το εφεύρημα της «χαλαρής» ψήφου είναι μια καλοστημένη παγίδα για να δώσει πολιτικό αέρα στην Ενωμένη Αντιπολίτευση. Εάν η Νέα Δημοκρατία «γλιστρήσει» σε ποσοστό κάτω του 30%, θα θεωρηθεί, με βεβαιότητα, η ηττημένη των Ευρωεκλογών. Η Κυβέρνηση θα ακούσει ότι δεν έχει πλέον τη λαϊκή νομιμοποίηση! Ώστε η Δευτέρα που θα ξημερώσει να βρει την Ελλάδα σε προεκλογική περίοδο, κι ας είναι μόλις ένας χρόνος από τις διπλές εθνικές εκλογές…
Ας φανταστούμε το σκηνικό της τηλεοπτικής βραδιάς. Υπουργοί, αμυνόμενοι σε θέση απολογίας. Τα επιχειρήματα τους να αντιμετωπίζονται σαν δικαιολογίες. Και οι «Κασσελάκηδες», «Ανδρουλάκηδες» και «Βελόπουλοι» να πανηγυρίζουν για την ήττα που έχει υποστεί ο Μητσοτάκης. Η συζήτηση θα περιστρέφεται γύρω από το εκλογικό ποσοστό της ΝΔ και λιγότερο από το αποτέλεσμα που θα έχει καταγάγει η Αντιπολίτευση. Δεν μπορεί, από την άλλη, να αποκλειστεί ένα κάποιο «θεαματικό» ποσοστό Κασσελάκη, ικανό να φουσκώσει κι άλλο τη ματαιοδοξία του ανδρός…
Δέχομαι τη νοητή απάντηση σας. Επειδή, φαντάζομαι έτσι την Κυριακή της 9ης Ιουνίου, σημαίνει ότι ο ψηφοφόρος Μητσοτάκη θα πρέπει να «καταπιεί» τη διαμαρτυρία του; Θα χάσει, συνεπώς, την ευκαιρία να στείλει μήνυμα ότι δεν είναι ικανοποιημένος από τις κυβερνητικές αποφάσεις; Και πως, τελικά, ο Μητσοτάκης θα αντιληφθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, εάν δεν τον «πονέσει» το εκλογικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών; Δεν είναι προτιμότερο η δυσαρέσκεια να εκδηλωθεί στις «ανώδυνες» Ευρωεκλογές;
Όλα τα αντεπιχειρήματα είναι λογικά και αποδεκτά. Ως θέση αρχής, οι πολίτες είμαστε ελεύθεροι να πράξουμε ό,τι επιθυμούμε. Όπως και να γνωρίζουμε ότι η ψήφος μας παράγει πολιτικό αποτέλεσμα και διαμορφώνει πολιτικό σκηνικό. Η κοινωνία μας είναι ευμετάβλητη. Εύκολα ενθουσιαζόμαστε, εύκολα βαριόμαστε, ακόμη πιο εύκολα απορρίπτουμε για να δοκιμάσουμε κάτι που μας φαίνεται ελκυστικό. Καταναλώνουμε και την πολιτική όπως τα άλλα προϊόντα, με τις ίδιες συνήθειες…
Κατά την άποψη μου, δεν θα πρέπει να ρίξουμε ψήφο διαμαρτυρίας στις επερχόμενες Ευρωεκλογές. Θα πρότεινα να δώσουμε μια ακόμη ευκαιρία στον Μητσοτάκη, περιμένοντας ότι θα συνετιστεί. Θα έλεγα να μη συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός πολιτικού περιβάλλοντος στο οποίο θα έχει απόλυτη κυριαρχία η απολίτικη γελοιότητα. Ας μη δώσουμε την ευκαιρία, όχι ακριβώς, στην αποσταθεροποίηση που λέει ο Πρωθυπουργός, αλλά σε μια ρευστότητα, την οποία πιθανά θα επικαλεστεί για να μην τολμήσει όσα από τον ίδιο απαιτούμε.
Ας φυλάξουμε την τελική μας κρίση, αφού δούμε εξ’ ολοκλήρου το «έργο» της τετραετίας.
Άφησα, τελευταία, την αίσθηση μου, ότι ένα δυνατό αποτέλεσμα για τη Νέα Δημοκρατία, της τάξεως του 33% ή κάτι παραπάνω, θα λειτουργήσει διαλυτικά στη διαμόρφωση της λούμπεν πραγματικότητας που κάποιοι επιχειρούν, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους…
