Και μόνο η σύνδεση των δυο ονομάτων, συνιστά ύβρη. Ο ευπατρίδης Γεώργιος Μαύρος και η… βουλεύτρια Έφη Αχτσιόγλου. Μετά την ταπεινή συγγνώμη προς έναν από τους πλέον αξιοπρεπείς Έλληνες πολιτικούς, να σταθούμε στην ουσία του παραδείγματος.
Κόμματα που οδηγήθηκαν στην αυτοδιάλυση, όταν δεν είχαν πλέον λόγο ύπαρξης. Κόμματα που έμειναν… σφραγίδες, χωρίς την κοινωνία να τα ακολουθεί. Ηγεσίες που αρνήθηκαν να κατανοήσουν και να συμφιλιωθούν με την πρόοδο.
Στα χέρια του Γεωργίου Μαύρου έμεινε η… σφραγίδα της Ένωσης Κέντρου μετά το 1977, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ άρχισαν να καλπάζουν και να γοητεύουν την κοινωνία.
Στα χέρια της Έφης Αχτσιόγλου θα μείνει η… σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος δείχνει να μπορεί να εκφράσει πλειοψηφικές κοινωνικές ομάδες.
Η… υπό την κηδεμονία του Ευκλείδη Τσακαλώτου, πρώην προστατευόμενη του Γιώργου Κατρούγκαλου και (σκανδαλωδώς) προωθούμενη από το “σύστημα” και τους υπονομευτές του Αλέξη Τσίπρα για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με… απευθείας ανάθεση, δείχνει άχρωμη και εγκλωβισμένη στον σκοταδισμό του κομμματικού περιθωρίου, απέναντι στη φρεσκάδα και τη φωτεινή αύρα του Στέφανου Κασσελάκη.
Η Έφη Αχτσιόγλου είναι μέρος του προβλήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί να σταθεί ως… λύση. Και η εμφάνιση Κασσελάκη το αποδεικνύει περίτρανα.
Του Νίκου Φυλάγγελου
