Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
Δογματικός ακόμη και στην “καλύτερη στιγμή” του. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος προκάλεσε χαμόγελα αποστροφής, με όσα είπε στην παρουσίαση της υποψηφιότητάς του για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και τα δικά του δόγματα ωστόσο, είχαν σπονδυλική στήλη ιδεών, σε σχέση με όσα ακούσαμε από την Έφη Αχτσιόγλου.
Η άλλοτε… προστατευόμενη του άλλοτε “τσάρου” της οικονομίας, που φορολόγησε άγρια την ελληνική κοινωνία, βαρύνεται φυσικά με την πρόσθετη συνευθύνη του νόμου Κατρούγκαλου, τον οποίο ακόμη πληρώνουν πολύ ακριβά οι συνταξιούχοι.
Σε σχέση με αυτές τις δυο βαριές και ασήκωτες σκιές του κυβερνητικού παρελθόντος της, η Έφη Αχτσιόγλου δεν κομίζει σήμερα τίποτα καινούριο. Δεν κομίζει… τίποτα, σε επίπεδο ιδεών και οράματος, την ώρα που τη συνοδεύουν οι εμμονές της “βουλεύτριας” και της “κανονικότητας που δεν συνιστά ευκαιρία για την Αριστερά”.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος τουλάχιστον είναι συνεπής στις δογματικές εμμονές του. Τις οποίες πλήρωσε πολύ ακριβά η ελληνική κοινωνία την περίοδο που είχε δικαίωμα υπογραφής για τη ζωή μας.
Αμφότεροι επιταχύνουν την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο 3%. Και τα δόγματα Τσακαλώτου, και οι εκθέσεις… κενών ιδεών της Αχτσιόγλου.
