Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης
Ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν εξελίχθηκε κατά τη σειρά των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου. Αντιθέτως, έκρυβε εκπλήξεις και ανατροπές πέραν πάσης προσδοκίας. Το βράδυ της περασμένης Κυριακής απεδείχθη πολύ κακό για τη κυβέρνηση και τους υποστηριχθεντες από αυτήν υποψήφιους. Έχασε τις πέντε από τις έξι περιφέρειες που κρίνονταν στον δεύτερο γύρο και μαζί τους δυο μεγαλύτερους δήμους της χώρας, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Κέρδισε μόνο την περιφέρεια Πελοποννήσου και μάλιστα με χαρακτηριστική δυσκολία. Και έτσι ο στόχος 13+3 κατέληξε 8+1 και αν μη τι άλλο απεδείχθη υπερφίαλος.
Τι όμως έφταιξε; Ποιοι λόγοι οδήγησαν στο κυβερνητικό ναυάγιο της περασμένης Κυριακής; Κατά πάσα βεβαιότητα η αλαζονεία τιμωρήθηκε και μαζί της φανερώθηκε ότι στα δημοκρατικά πολιτεύματα έννοιες όπως αυτές της κυριαρχίας , της ηγεμονίας και της παντοδυναμίας δεν αντέχουν πολύ στον χρόνο, παρά προβαλλόμενες και προπαγανδιζόμενες φέρουν τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα, προκαλούν αντισυσπειρώσεις και αντιδράσεις. Και επίσης στις δημοκρατίες επικρατεί η αρχή της ισόρροπης ανάπτυξης των δυνάμεων. Λογικές του ενάμιση κόμματος, δηλαδή της έλλειψης αντιπολίτευσης, επίσης δεν αντέχουν στον χρόνο.
Η φύση άλλωστε απεχθάνεται το κενό και κάποια στιγμή δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ισχυρών και αξιόπιστων αντιπολιτευτικών δυνάμεων. Η κυβέρνηση λοιπόν επέμενε στις επιλογές των προσώπων που είχε κάνει το 2019, κοιμήθηκε πάνω στις προηγούμενες δάφνες της , δεν αξιολόγησε όπως θα όφειλε τις προτάσεις της, δεν ανανέωσε υποψήφιους και σχήματα πλην ελαχίστων περιπτώσεων και ξέμεινε να υποστηρίζει πρόσωπα και δυνάμεις χαμηλών επιδόσεων, με γνώμονα μόνο την πολιτική καταγωγή και την προηγούμενη επιτυχία.
Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις των Δημάρχων Αθήνας και Θεσσαλονίκης και του περιφερειάρχη Θεσσαλίας. Ο κ. Μπακογιάννης είχε προ πολλού καταχωρηθεί στη συνείδηση των Αθηναίων ως ένας κακός Δήμαρχος και ως η απόλυτη εκδοχή της οικογενειοκρατίας και της ευνοιοκρατίας. Ο Δήμαρχος ταλαιπώρησε παρά διευκόλυνε τη ζω των πολιτών. Ασκήθηκε κατά βάση στην επικοινωνία, ο μεγάλος περίπατος απεδείχθη γεφύρι της Άρτας και η διοίκηση του απεδείχθη σπάταλη, γεμάτη χάρες και έργα βιτρίνας χωρίς βάθος και περιεχόμενο. Για αυτό και μόλις στήθηκε απέναντι του ένα πρόσωπο με γνώση, επάρκεια και τεκμηρίωση, έχασε κατά κράτος. Κάπως έτσι, χωρίς όραμα και σχέδιο για την πόλη του έχασε και ο κ. Ζέρβας στη Θεσσαλονίκη, ο δε κ. Αγοραστός στη Θεσσαλία έπεσε θύμα τόσο της αλαζονείας του όσο και της αδυναμίας του να συλλάβει μια πρόταση ουσίας και διαρκείας για τον τόπο του.
Από εκεί και πέρα αξίζει να δει κανείς αν στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών διαμορφώθηκαν πολιτικές δυναμικές ικανές να δημιουργήσουν μεγάλα γεγονότα. Είναι πρόωρο να βγάλει κανείς τέτοιου τύπου συμπεράσματα. Το σίγουρο είναι ότι το ΠαΣοΚ δια του κ. Δούκα , ενός αξιόπιστου, σεμνού και επαρκώς καταρτισμένου υποψηφίου κέρδισε πόντους στη μάχη της αντιπολίτευσης και το ΚΚΕ επίσης έδειξε ότι μπορεί να κινηθεί μόνο του. Χαμένος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τις εσωτερικές συγκρούσεις, επιλογές και την απόσταση του από τις κοινωνικές ανάγκες υποχωρεί διαρκώς. Είπαμε η φύση απεχθάνεται το κενό..
