Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης
Μαίνονται οι πυρκαγιές σε ολόκληρη τη χώρα. Ο Αύγουστος απεδείχθη καταστροφικότερος του Ιουλίου. Με την έναρξη των μελτεμιών χάθηκε στην κυριολεξία ο όποιος έλεγχος. Τα μέσα πυρόσβεσης και το ανθρώπινο δυναμικό εξαντλήθηκαν γρήγορα λόγω της έντασης των φαινομένων και της ταχύτητας εξάπλωσης των πυρκαγιών και η όποια προετοιμασία απεδείχθη ανεπαρκής και ανίκανη να αντιμετωπίσει τις πύρινες φλόγες που ξεπηδούσαν από παντού σε ολόκληρη τη χώρα.
Η ευθύνη της κυβέρνησης, του Πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, είναι δεδομένη και μεγάλη. Παρότι προσωπικά ο κ. Μητσοτάκης είχε πικρές εμπειρίες από το πρόσφατο παρελθόν, ιδιαιτέρως το καλοκαίρι του 2021, από τις ταυτόχρονα εκδηλωθείσες πυρκαγιές της Βαρυμπόμπης, της Ολυμπίας και της Εύβοιας, δεν έπραξε τα δέοντα. Είχε πιθανώς αφοσιωθεί στον εκλογικό αγώνα και δεν έδωσε την απαιτούμενη προσοχή. Αλλά και οι υπουργοί και οι αρμόδιοι που τοποθετήθηκαν μετά τις κάλπες είναι φανερό ότι δεν προσέτρεξαν, με την ανάληψη των καθηκόντων τους, να διορθώσουν τα κακώς κείμενα.
Το δυστύχημα είναι ότι το μεγάλο κακό συμβαίνει ακόμη και όταν στα ανώτερα κλιμάκια της κυβέρνησης υπάρχει πλήρης κατανόηση του φαινομένου της κλιματικής κρίσης, της διαρκούς τα τελευταία χρόνια ανόδου των επιπέδων θερμοκρασίας, της επιταχυνόμενης ξηρότητας του περιβάλλοντος στη διάρκεια των θερινών μηνών και της υπερσυγκέντρωσης καύσιμης ύλης στα ανεκμετάλλευτα και απρόσιτα, εξ αυτού του λόγου, ελληνικά δάση. Γεγονός που, αν μη τι άλλο, δηλώνει υποτίμηση των συνθηκών, συνοδευόμενη από αυταρέσκεια και υπεροψία απέναντι στα μεγάλα προβλήματα του τόπου και της εποχής, ιδιαιτέρως μετά τη διπλή εκλογική νίκη στην αρχή του καλοκαιριού.
Οπως και να έχει, η χώρα, αν θέλει υποτυπωδώς να ανταποκριθεί στη θύελλα διαρκείας των πολλαπλών επεισοδίων της κλιματικής κρίσης, οφείλει γενναίες αναπροσαρμογές, νέες πολιτικές αντιμετώπισης των επερχόμενων φυσικών καταστροφών, περισσότερους πόρους, καινούργια μέσα, πολλαπλάσιο και καλύτερα εκπαιδευμένο προσωπικό.
Η απειλή είναι υπαρκτή, υπαρξιακών διαστάσεων και όσο θα περνούν τα χρόνια οι κίνδυνοι θα πολλαπλασιάζονται και το κόστος θα αυξάνεται με αριθμητική πρόοδο. Το πρόβλημα είναι σαφές και συγκεκριμένο. Οσο θα ανεβαίνει η θερμοκρασία, τα δάση θα καίγονται, τα νερά θα χάνονται ορμητικά στις θάλασσες, η ύπαιθρος θα απειλείται με ερημοποίηση, οι καλλιέργειες θα δεινοπαθούν και η ζωή στα αστικά κέντρα θα γίνεται αφόρητη.
Αν θέλουμε να διατηρήσουμε το φυσικό μας περιβάλλον ανέπαφο, τη δασοκάλυψη στο 60% της χώρας, όπως προκύπτει από τις τελευταίες δορυφορικές αποτυπώσεις της NASA, το τουριστικό μας προϊόν αειθαλές και τη ζωή μας ανεκτή, οφείλουμε σοβαρές αναθεωρήσεις. Και εδώ δεν χωρούν πολιτικές αντιπαραθέσεις, ούτε συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις. Ολα τα κόμματα, ιδιαιτέρως τα κόμματα εξουσίας, επιβάλλεται να αντιληφθούν το μέγεθος της επαπειλούμενης και επερχόμενης καταστροφής και να ομονοήσουν. Και όσοι ανοήτως νομίζουν και προπαγανδίζουν αφελώς ότι η χώρα αντιμετωπίζει δήθεν υβριδικό πόλεμο ή ότι όλοι οι κακοί του κόσμου συνωμοτούν προκειμένου να αφανίσουν την Ελλάδα δεν έχουν παρά να δουν τι συμβαίνει στην Ιβηρική Χερσόνησο, πώς καίγονται τα παράλια της Μικράς Ασίας, πώς χάνονται υπεραιωνόβια δάση στη Σιβηρία και στον Καναδά και απλώς να κάνουν στην άκρη.
Η κλιματική αλλαγή και οι επιταχυνόμενες συνέπειές της γεννούν τη νέα μεγάλη ευθύνη και απαιτούν γενναίες πολιτικές και μαζί φωτισμένα πολιτικά πρόσωπα έτοιμα να δράσουν έγκαιρα και αποτελεσματικά. Αλλιώς θα μετράμε μόνο ζημιές, καταστροφές και θύματα.
