Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Στην Ελλάδα, τη γιορτάζουμε σήμερα.
Καθώς ωστόσο, μιλάμε για την… Αγγελική της καρδιάς μας, οι ευχές είναι διαρκείς, έντονες και συναισθηματικά φορτισμένες, πέρα και πάνω από χρονικές συγκυρίες.
Τα λουλούδια στην Άνγκελα Μέρκελ λοιπόν. Το φυσικό ισοδύναμο της Μάργκαρετ Θάτσερ, όπως θα καταγράψει ένα άλλο… θηλυκό, η Ιστορία.
Η Καγκελάριος που κράτησε ενωμένη την Ευρώπη, δεν επέτρεψε τη διάλυση της ευρωζώνης, απέτρεψε τον… ακρωτηριασμό της Ελλάδας, και σπατάλησε το προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο που της είχε απομείνει, για να πείσει τους συμπατριώτες της ότι, τους μετανάστες τους αγκαλιάζουμε και τους ενσωματώνουμε. Δεν τους… πνίγουμε στη θάλασσα.
Η Άνγκελα Μέρκελ, αποχωρεί από την Καγκελαρία και την ενεργό πολιτική, με ήσυχη τη συνείδησή της. Θα διεκδικήσει το μερίδιο που της αναλογεί στην Ιστορία, ως η μοναδική “επόμενη Σιδηρά Κυρία”. Η μοναδική που πλησίασε τον πληθωρισμό ηγετικού αποτυπώματος της “Μάγκι”, ντύνοντάς το με το χαμόγελο που σπανίως χάριζε στον λαό της η Μάργκαρετ Θάτσερ.
Ίσως μάλιστα, η πραγματική γιορτή της Άνγκελα Μέρκελ να σεργιανίζει στην ιστορική ηχώ της αυριανής ημέρας. Την 9η Νοεμβρίου. Τότε που έπεσε το Τείχος, το 1989.
Το “κορίτσι” (του Χέλμουτ Κολ) που είδε το Τείχος να γκρεμίζεται, εξελίχτηκε, παρά τις επιμέρους “δυστοκίες” του χαρακτήρα της, σε μια μεγάλη και παθιασμένη Ευρωπαία.
Και μόνο γι’ αυτό, της αξίζουν… τα λουλούδια.
