Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Η Νέα Δημοκρατία κατατρύχεται ιστορικά από δαίμονες. Οι οποίοι μοιάζει να ξορκίστηκαν στην εκδήλωση που έγινε την περασμένη Τετάρτη με ομιλητή τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Οι δαίμονες είναι γνωστοί. Η αντιπαλότητα ανάμεσα σε βαρωνίες, ενίοτε και σε οικογένειες. Οι προσωπικές έριδες που σπανίως έχουν ιδεολογικό πρόσημο ή έρεισμα και είναι απλώς προσωπικές έριδες εξουσίας. Τα πισώπλατα μαχαιρώματα σε κρίσιμες περιόδους. Ολα αυτά τα έχει πληρώσει κατά καιρούς η κεντροδεξιά παράταξη, και μαζί και η χώρα.
Η ομιλία του κ. Καραμανλή ήταν σημαντική και καταγράφηκε ως τέτοια ακόμη και από ανθρώπους που του έχουν ασκήσει κριτική στο παρελθόν. Χρειαζόμαστε τέτοιες παρεμβάσεις από ανθρώπους που είχαν το πηδάλιο της χώρας στα χέρια τους. Είναι δική τους υποχρέωση να μιλούν και δική μας να ακούμε, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε.
Πολλοί τρίβουν τα χέρια τους και περιμένουν τη Ν.Δ. να ξανασυναντήσει τους δαίμονές της. Ελπίζω ότι θα απογοητευθούν. Και εκείνοι που το κάνουν χαιρέκακα λόγω εμπάθειας ή κομματικού συμφέροντος. Και όσοι επιμένουν να απεχθάνονται τα μεγάλα κόμματα και προτιμούν μικρά κόμματα-μπουτίκ, με λίγες αλλά εκλεκτές ψήφους.
Η Ν.Δ. είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Πάντα ήταν και εκτεινόταν από τη λαϊκή, πατριωτική Δεξιά έως το φιλελεύθερο, προοδευτικό Κέντρο. Ολοι μας θα θέλαμε να συνευρισκόμαστε πολιτικά μόνο με ανθρώπους με τους οποίους συμφωνούμε σε ένα 80%-90% των θεμάτων που απασχολούν τη χώρα. Με αυτούς μπορούμε να περνάμε καλά τα βράδια. Κανείς όμως δεν μπορεί να κυβερνήσει με τέτοιες μειοψηφίες.
Σε μια εποχή που τα μεγάλα κόμματα βαίνουν προς εξαφάνιση στην Ευρώπη, η Ν.Δ. παραμένει ένα μεγάλο κόμμα. Ο Ελληνας πρωθυπουργός είναι επίσης ο τελευταίος (πλην Τσεχίας) κεντροδεξιός πρωθυπουργός στην Ευρώπη. Δεν είναι λίγο αυτό, ούτε αυτονόητο. Και συμβαίνει με συμβιβασμούς, με ισορροπίες, με μπρος-πίσω. Συνεχίζει όμως να είναι το κόμμα που μπορεί να συγκεράσει νεωτεριστικές αντιλήψεις για θέματα κοινωνικών δικαιωμάτων, για τη νέα επιχειρηματικότητα και τον ρόλο της εκπαίδευσης στην κοινωνία μας. Ενώ παράλληλα εκφράζει τον έλλογο πατριωτισμό σε θέματα προστασίας των συνόρων και αμυντικής θωράκισης της χώρας.
Η συνταγή είναι δύσκολη και απαιτεί προσεκτικούς και λεπτούς χειρισμούς από όλους. Γιατί, όπως έλεγε ένας παλιός πολιτικός, «οι δεξιοί εύκολα γίνονται αδέξιοι».
