Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Είμαστε η µοναδική χώρα στον κόσµο που τη Δευτέρα μετά τις εκλογές αρχίζουμε πάλι να συζητάμε «πότε θα γίνουν εκλογές;». Αυτή τη φορά η «πιάτσα» άργησε κάπως, αλλά τώρα πήρε μπρος για τα καλά. Το ερώτημα συζητιέται σε καφενεία και σαλόνια. Τα στοιχήματα πέφτουν, άλλα καλοπροαίρετα και άλλα…
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί ότι είναι κομμάτι του brand του να ολοκληρώσει την τετραετία και μετά να πάει σε εκλογές. Το θεωρεί υπεύθυνο και θεσμικό. Και είναι. Με μια διαφορά. Η «νάρκη» της απλής αναλογικής είναι μπροστά μας και απειλεί να τινάξει τη χώρα στον αέρα. Το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο. Η «νάρκη» πρέπει να εξουδετερωθεί έγκαιρα και αποτελεσματικά. Η χώρα χρειάζεται μία καθαρή περίοδο πολιτικής ηρεμίας και προβλεψιμότητας για να μπορέσει να βγει για τα καλά από την κρίση, να ξεπεράσει την πανδημία και να μείνει στις ράγες της ανάπτυξης.
Η χώρα χρειάζεται μία καθαρή περίοδο πολιτικής ηρεμίας και προβλεψιμότητας για να μπορέσει να βγει για τα καλά από την κρίση και να μείνει στις ράγες της ανάπτυξης.
Υπάρχουν επιχειρήματα για να προσφύγει στις κάλπες η κυβέρνηση την άνοιξη –και δεν είναι αμελητέα. Η αξιωματική αντιπολίτευση πάει κι έρχεται. Δεν μπορεί να βρει το στίγμα της και αδυνατεί να εκμεταλλευθεί τη δυσφορία μέρους της κοινής γνώμης. Στα δεξιά της Ν.Δ. υπάρχει χώρος για κάτι καινούργιο, που θα αντλούσε δύναμη από τον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και το ισχυρότατο αντισυστημικό ρεύμα, που τώρα βρήκε σκοπό ύπαρξης στην αμφισβήτηση των εμβολίων. Προφανής φυσικός ηγέτης δεν έχει προκύψει, αλλά η «πελατεία» είναι εκεί και όπως έλεγε πάντοτε ένας βετεράνος πολιτικός, «όταν υπάρχει ζήτηση, κάποιος θα το ανοίξει το μαγαζί κάποια ώρα». Με την αξιωματική αντιπολίτευση παγιδευμένη σε αντιφάσεις και εσωστρέφεια και τον χώρο στα δεξιά ακέφαλο και ανοργάνωτο, οι συνθήκες ευνοούν τον κ. Μητσοτάκη, τώρα.
Τα καλοκαίρια κρύβουν όμως πια και σημαντικά ρίσκα. Οι πυρκαγιές είναι μόνιμη απειλή που δεν θα φύγει. Το κράτος και οι αρμόδιες υπηρεσίες του αλλάζουν με τρομακτική καθυστέρηση, όσο ικανή και να είναι η πολιτική ηγεσία. Επιβάλλεται ρεαλισμός σε αυτό το ζήτημα. Το επόμενο καλοκαίρι θα είναι όμως και το τελευταίο πριν ο κ. Ερντογάν μπει για τα καλά στην πιο κρίσιμη και επίφοβη προεκλογική μάχη της ζωής του. Με ό,τι αυτό σημαίνει για την Ελλάδα.
Η απόφαση δεν είναι εύκολη. Διακυβεύονται πολλά για τη χώρα. Ο κίνδυνος να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές σε μια άκαιρη συγκυρία είναι τεράστιος. Η ακρίβεια θα δοκιμάσει τις αντοχές της κοινωνίας. Οι πολίτες είναι πολύ λιγότερο προβλέψιμοι από ό,τι στο παρελθόν και ενίοτε εκδικούνται ηγέτες που εμφανίζονται στα μάτια τους να τους «εκβιάζουν» πολιτικά. Το είδαμε στον Καναδά και αλλού.
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να είμαστε επικεντρωμένοι στον έναν βασικό στόχο: να αποφύγουμε τη μεγάλη «νάρκη» που θα μας βγάλει, πάλι, από τις ράγες της λογικής και της σταθερότητας.
