Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Μιλάμε συχνά για Ραφάλ, υποβρύχια, F-16 και άλλα «υπερόπλα» που διαθέτει το ελληνικό οπλοστάσιο. Ξεχνάμε, όμως, ένα βασικό υπερόπλο, που σίγουρα δεν μπορεί να αποκτήσει η Τουρκία ό,τι και αν κάνει. Την ελληνική Διασπορά σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα το ελληνοαμερικανικό λόμπι.
Η ομιλία του Ελληνα πρωθυπουργού στο Κογκρέσο και η υποδοχή στον Λευκό Οίκο ήταν σε μεγάλο βαθμό προϊόν σχέσεων και ενεργειών δεκαετιών. Σημαντικοί Ελληνοαμερικανοί, σε συνεργασία με Ελληνες διπλωμάτες, ενεργοποίησαν τις διασυνδέσεις τους και το πέτυχαν. Επειδή η Αμερική είναι μια χώρα και ένα σύστημα που βασίζονται στις προσωπικές σχέσεις, ήταν αρκετοί όσοι σήκωσαν το τηλέφωνο και μίλησαν σε πρόσωπα-κλειδιά. Σε ορισμένες περιπτώσεις έπρεπε να καμφθούν οι αντιρρήσεις αξιωματούχων του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας ή άλλων υπηρεσιών, οι οποίοι ανησυχούσαν για τις αντιδράσεις της Αγκυρας.
Το ελληνοαμερικανικό λόμπι δεν βρίσκεται στην καλύτερή του φάση, για πολλούς και διά-φορους λόγους. Είμαστε όμως τυχεροί γιατί άνθρωποι-κλειδιά, όπως ο ίδιος ο πρόεδρος, η αντιπρόεδρος, η πρόεδρος της Βουλής, οι τρεις πρώτοι δηλαδή στην αμερικανική ιεραρχία, έχουν παλιές και δοκιμασμένες σχέσεις με σημαίνοντες Ελληνοαμερικανούς.
Είναι εξαιρετικά στενάχωρο να βλέπει κανείς πικρόχολα σχόλια και επιθέσεις σε ορισμένους από αυτούς. Προφανώς υπάρχουν Ελληνοαμερικανοί που δια-θέτουν άπειρες διασυνδέσεις, αλλά δεν δίνουν μία δεκάρα για την Ελλάδα ή την Κύπρο. Τους ενδιαφέρει η αυτοπροβολή τους και, ενίοτε, ένα καλό ντιλ. Ζουν άλλωστε σε άλλη δεκαετία και δεν καταλαβαίνουν ότι το μοντέλο του «θείου από την Αμερική» τελείωσε. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που βοηθούν τα ελληνικά συμφέροντα, όπου και όπως μπορούν. Το έκαναν και με τον κ. Τσίπρα, προκαλώντας τον θυμό κάποιων. Τη «φανέλα» κοιτάνε , όχι ποιος τη φοράει. Αν βέβαια τη χώρα εκπροσωπεί κάποιος που μπορεί να μιλήσει πειστικά στα αμερικανικά κέντρα εξουσίας και μοιράζεται ίδιες αξίες, σαφέστατα και τους κάνει υπερήφανους και βοηθάει πολύ στην προώθηση των ελληνικών θέσεων. Αυτό ήταν ολοφάνερο την περασμένη εβδομάδα στην Ουάσιγκτον.
Διαθέτουμε λοιπόν ένα υπερόπλο. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για τον Ελληνα πρωθυπουργό, όποιος κι αν είναι, ότι την κρίσιμη στιγμή θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούν να σηκώσουν το τηλέφωνο και να μιλήσουν στον πρόεδρο και σε άλλους αξιωματούχους στις ΗΠΑ. Το ελληνικό κράτος, αλλά και ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να επενδύσουν στο μεγάλο αυτό κεφάλαιο, να φροντίσουν να αγαπήσουν τον τόπο καταγωγής τους οι επόμενες γενιές. Θέλει σύστημα, δουλειά, σοβαρότητα, όχι πολιτικαντισμούς. Η συνταγή ενός επιτυχημένου λόμπι υπάρχει. Μπορούν να μας τη διδάξουν οι πρώτοι διδάξαντες, με τους οποίους έχουμε έλθει πολύ κοντά τα τελευταία χρόνια…
