Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Υποθέτω πως πριν κτίσετε ή αγοράσετε ένα σπίτι τσεκάρετε μερικά βασικά πράγματα. Αν έχει νερό. Αν έχει αποχέτευση. Αν υπάρχει πρόβλεψη για τη συλλογή αλλά και την επεξεργασία των σκουπιδιών. Αν ο δρόμος για το σπίτι είναι βατός. Αν υπάρχει κάποιος σχεδιασμός για το πόσα σπίτια μπορούν να κτιστούν, πόση κίνηση αντέχει η περιοχή και πού μπορεί κάποιος να παρκάρει. Αν υπάρχει στοιχειώδης ιατρική περίθαλψη σε περίπτωση ανάγκης.
Ενα περίεργο πράγμα. Αυτό το τόσο βασικό και αυτονόητο, που συνυπολογίζει ο καθένας μας πριν αποκτήσει ένα σπίτι, δεν το σκέφθηκε κανείς, μα κανείς, πριν αρχίσει η ανάπτυξη στα νησιά μας, καθώς και σε άλλες τουριστικές περιοχές. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή και τα βιώνουν Ελληνες και ξένοι επισκέπτες κάθε καλοκαίρι και ειδικά κάθε Αύγουστο. Κάθε χρόνο, η κατάσταση χειροτερεύει και κανείς δεν κάνει τίποτα.
Ο ιστιοπλόος που λατρεύει την Ελλάδα απολαμβάνει την έλλειψη βιολογικού καθαρισμού, καθώς πίνει το ποτό του στον ντόκο. Αντε να του εξηγήσεις πόσες δεκάδες χιλιάδες ευρώ έχουν ξοδευτεί σε μελέτες και εγκαταστάσεις που ξηλώθηκαν στο τέλος. Ο τουρίστας περιμένει μέσα στον ήλιο το καράβι, γιατί δεν υπάρχει στέγαστρο. Νησιά κατακλύζονται από χιλιάδες τουρίστες ταυτοχρόνως, γιατί κανείς δεν θέλει να προγραμματίσει πόσες επισκέψεις κρουαζιερόπλοιων αντέχει ένα νησί σε μία ημέρα. Και πολλά ακόμη…
Οι δήμαρχοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά και δηλώνουν αδυναμία να λύσουν τα προβλήματα. Η Περιφέρεια δηλώνει αναρμόδια. Οι επιχειρηματίες του τουρισμού και της εστίασης αδρανούν, λες και δεν τους αφορά το θέμα. Οσο για την κυβέρνηση, αδιαφορεί επίσης και φροντίζει απλώς να ανανεώνονται κάθε χρόνο πολεοδομικές εξαιρέσεις. Είναι τρελό πόσα δισ. ξοδεύονται σε δρόμους που συχνά είναι άχρηστοι, αντί να δημιουργούνται υποδομές οι οποίες θα προστατεύσουν το μεγάλο μας εθνικό κεφάλαιο που είναι αυτοί οι τουριστικοί προορισμοί.
Η κατάσταση, όμως, έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η απειλή να κλιμακώνεται η δυσφήμηση του ελληνικού brand είναι ορατή. Και, συγγνώμη, δεν θα φταίνε γι’ αυτό όσοι γράφουν τα πράγματα όπως είναι. Αλλά εκείνοι που δεν σχεδίασαν τίποτα, που δεν αντιδρούν ούτε τώρα, ενώ βλέπουν το πρόβλημα και σύρονται από μικροσυντεχνίες και τοπικά συμφέροντα και μόνον. Θα φτάσουμε στο σημείο, ωστόσο, που για να μην καταρρεύσουν διάφοροι προορισμοί, κάποιος, η κυβέρνηση ή το ΣτΕ, θα χρειαστεί να λάβει μια δραστική απόφαση: ότι δεν βγαίνει καμία νέα οικοδομική άδεια έως ότου λυθούν τα πέντε-έξι κρίσιμα ζητήματα που μένουν εκκρεμή επί δεκαετίες.
