Γράφει η Αιμιλία Κουρή
Ψυχολόγος BSc|MSc
University of Derby
Υπεύθυνη του «Ψυχής Σημείον» – Χώρος Ψυχοθεραπείας & Συμβουλευτικής
5 Λόγοι που αγαπώ τη δουλειά μου ως Ψυχολόγος
1. Επικοινωνώ με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Δηλαδή, πολλές και διαφορετικές προσωπικότητες και κατ’ επέκτασιν, μεγάλος πλούτος συναισθημάτων, πληροφοριών και εμπειριών. Κανείς δεν μοιάζει με κανέναν. Αυτό με κάνει να νιώθω τυχερή.
2. Γελάω, συγκινούμαι και αναρωτιέμαι μαζί με τους θεραπευόμενους μου. Το μέλημα μου στις συνεδρίες είναι να συνδέομαι ανθρώπινα και να φέρομαι πραγματικά, μέχρι το σημείο όπου μας επιτρέπει η περίσταση και είναι βοηθητικό. Δεν θα βοηθούσε κανέναν ο ψυχολόγος του να φέρεται σαν κέρινο ομοίωμα! Ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας δεν πρέπει να φοβάται να συνδεθεί. Είναι από τα πιο ουσιαστικά κομμάτια αυτής της δουλειάς. Αυτό με κάνει να νιώθω αυθεντική.
3. Μου δίνεται η ευκαιρία να συνθέσω μία εικόνα των θεμάτων που απασχολούν πιο συχνά τους περισσότερους ανθρώπους. Με ρωτάνε συνήθως: «Σκέφτονται κι άλλοι άνθρωποι όπως εγώ;» Θα ξαφνιαζόσασταν αν ξέρατε πόσο μόνος\η δεν είστε! Μέσα από τη δουλειά μου νιώθω χρήσιμη.
4. Προσφέρω στους θεραπευόμενους την ευκαιρία να εξετάσουμε μαζί άλλες οπτικές των ζητημάτων που τους απασχολούν. Αυτό είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια. Εκείνο που αλλάζει, δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η οπτική γωνιά από όπου βλέπει κανείς το πρόβλημα.
Πχ: «…η μητέρα μου συνεχώς μου λέει ότι της χρωστάω τα πάντα. Τη δουλειά που έχω, το σπίτι που ζω» Μια άλλη οπτική, θα μπορούσε να είναι ότι η μητέρα θέλει να νιώθει κομμάτι της επιτυχίας του παιδιού. Απλώς δεν βρίσκει τον σωστό τρόπο να το εκφράσει. Αν αγαπώ κάτι σε αυτή τη δουλειά, είναι να βλέπω χαμόγελα ανακούφισης. Αυτό με κάνει να νιώθω δημιουργική!
5. Έχω πάντα στο μυαλό μου, ότι οι συνεδρίες δεν πρέπει να έχουν ως σκοπό να βαρύνει κανείς με συμπεράσματα. Βέβαια, λόγω του ότι έρχονται θέματα που μας δυσκολεύουν, θα συμβεί και αυτό, αλλά δεν είναι ΑΥΤΟΣ ο σκοπός. Η ψυχοθεραπεία είναι χρήσιμη στο να ανοίξουμε το οπτικό πεδίο μας και να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Να ανακαλύψουμε καινούριους τρόπους να επικοινωνούμε. Το δύσκολο είναι «να δούμε αυτό που κάνουμε» στην έξω ζωή μας, μέσα από την θεραπευτική διαδικασία. Υπάρχει ήδη λοιπόν ένα επίπεδο δυσκολίας! Οι επαναλαμβανόμενες δύσκολες συνεδρίες δημιουργούν «κακό αίσθημα» απέναντι στην ψυχοθεραπεία και αυτό δεν χρειάζεται να συμβαίνει. Χαίρομαι να βοηθώ ανθρώπους να κάνουν αυτή τη διαδρομή, με σεβασμό προς τα συναισθήματα τους. Η αλλαγή εκείνη που έρχεται στον χρόνο του καθενός και φέρνει μαζί της χαμόγελα και μια διαφορετική στάση απέναντι στη ζωή, με κάνει χαρούμενη!
