«Η κυβέρνηση της ΝΔ νομοθετεί για τον σκληρό πυρήνα του ΣΕΒ. Σχέδιό της είναι η υποτίμηση της εργασίας και η μείωση του κόστους της, ο επαναπροσδιορισμός προς τα κάτω του ορίου των αναγκών των εργαζομένων –δι’ αυτού του δρόμου αντιλαμβάνεται την ανάπτυξη. Σ’ αυτόν τον κεντρικό στόχο, που υπηρετούσε ήδη μέχρι τα τέλη του 2014, τάχθηκε εκ νέου με την επανεκλογή της, ξαναπιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησε», τόνισε η Έφη Αχτσιόγλου στην ομιλία της στην Ολομέλεια της Βουλής, για το εργασιακό νομοσχέδιο.
«Βασικό εργαλείο υλοποίησης του σχεδίου της ΝΔ είναι η ατομική σύμβαση εργασίας. Διά του εργαλείου αυτού αφήνει ελεύθερη την επικράτηση του ισχυρού μέρους, εγκαθιδρύει την ισχύ της εργοδοτικής πλευράς, την ανισότητα της σχέσης. Και χωρίς ισότητα, ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει. Γι’ αυτό το νομοσχέδιο δεν απελευθερώνει τον εργαζόμενο, όπως ισχυρίζεται ο κ. Χατζηδάκης, αλλά τον υποδουλώνει», πρόσθεσε.
Αναφερόμενη στις διατάξεις του νομοσχεδίου η κ. Αχτσιόγλου παρουσίασε τις «απαιτήσεις του ΣΕΒ και τις προτάσεις του ΚΕΦΙΜ, όπως ακριβώς έχουν διατυπωθεί σε σειρά επισήμων κειμένων, ημερίδων και συνεδρίων. Απαιτήσεις και προτάσεις που υλοποιούνται μία προς μία στο νομοσχέδιο του κ. Χατζηδάκη, με:
-
Τη 10ωρη εργασία χωρίς πρόσθετη αμοιβή, με ατομική συμφωνία εργοδότη – εργαζόμενου. Πρόβλεψη που καταστρατηγεί το οκτάωρο, μειώνει τους μισθούς, αυξάνει τον κίνδυνο εργατικών ατυχημάτων.
-
Την υποχρέωση οι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης να παρέχουν επιπλέον εργασία, σε χρόνο που δεν είναι συνεχόμενος. Πρόβλεψη που εξοντώνει τον εργαζόμενο και διαλύει την ιδιωτική του ζωή, δημιουργεί αντικίνητρο για νέες προσλήψεις και δη πλήρους απασχόλησης.
-
Την αύξηση του αριθμού των φθηνών υπερωριών, που εξοντώνει τον εργαζόμενο, θέτει σε κίνδυνο την υγεία του και μπορεί σε συνδυασμό με τη διευθέτηση να οδηγήσει σε εργασία ακόμη και 13 ωρών ημερησίως, ενώ εμποδίζει τις νέες προσλήψεις.
-
Την εκπρόθεσμη δήλωση και την εκ των υστέρων διόρθωση στοιχείων, για τα ωράρια και τη σχέση εργασίας, στην “ΕΡΓΑΝΗ”, που επιτρέπει κάθε λογής ασυδοσία και εργοδοτική αυθαιρεσία.
-
Την απαλλαγή του εργοδότη από την υποχρέωση καταβολής μισθών υπερημερίας και την επαναπασχόληση του εργαζομένου, ακόμη κι αν μια απόλυση κριθεί άκυρη.
-
Τις διατάξεις που χτυπούν το δικαίωμα στην απεργία, με την απόλυση συνδικαλιστικών στελεχών για κάθε περίπτωση σπουδαίου λόγου -όχι για περιοριστικά αναφερόμενους.
-
Με την πρόβλεψη η μη τήρηση από τον εργοδότη των τυπικών προϋποθέσεων να μην οδηγεί οπωσδήποτε στην ακύρωση της απόλυσης».
Υπογράμμισε, τέλος, ότι «οι ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και της οικονομίας βρίσκονται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Οι ανάγκες του κόσμου της εργασίας σήμερα είναι:
-
Να υπάρξει ένα πλαίσιο ασφάλειας για τους εργαζόμενους που βρίσκονται σε ακραία πίεση εδώ και πάνω από ένα χρόνο.
-
Να προστατευτούν οι εργολαβικοί εργαζόμενοι, να καλυφθούν με εξαρτημένη σχέση εργασίας οι εργαζόμενοι στις πλατφόρμες, να καλυφθούν με συλλογικές συμβάσεις εργασίας πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι.
-
Να κινηθούμε προς το 35ωρο χωρίς μείωση μισθού, να δημιουργηθούν νέες θέσεις πλήρους εργασίας, να αυξηθεί η αγοραστική δύναμη του μισθού».
