Οι Βρυξέλλες αναζητούν τρόπους να επιταχύνουν τη διαδικασία… απελάσεων
Στον πρόλογο της προηγούμενης δεκαετίας, η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη επέφερε καίριο και στρατηγικού αποτυπώματος πλήγμα στη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μια Ευρώπη η οποία κλήθηκε να διαχειριστεί με κοινωνική βαρβαρότητα την οικονομική κρίση της Ελλάδας, δεν είχε πολλά περιθώρια ελιγμών, παρόλο που ηγέτες σαν την Άνγκελα Μέρκελ και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι φαντάζουν… ογκόλιθοι, μπροστά στη σημερινή «παιδική χαρά» των Βρυξελλών.
Τα χρόνια πέρασαν, η ποιότητα του πολιτικού δυναμικού της Ενωμένης Ευρώπης επιδεινώνεται με δραματικό τρόπο, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες εξοργίζονται λόγω και της περαιτέρω φτωχοποίησής τους από τις ανεύθυνες επιλογές των Βρυξελλών στην ουκρανική κρίση, και η σημερινή πολιτική ηγεσία της Ευρώπης αναζητεί τρόπους να επιταχύνει τη διαδικασία… απελάσεων προσφύγων.
Το σχετικό σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που παρουσιάστηκε στο Στρασβούργο, «στοχοποιεί» τους πρόσφυγες των οποίων απορρίπτεται το αίτημα για χορήγηση ασύλου. Με αύξηση της πίεσης για να… συνεργαστούν για την επιστροφή τους στις χώρες αφετηρίας.
Οι εξελίξεις αυτές έρχονται σε μια άβολη συγκυρία για την Ενωμένη Ευρώπη, η ηγεσία της οποίας προτεραιοποιεί την άμυνα και όχι την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη.
Τη στιγμή μάλιστα που, οι δραματικές εξελίξεις στη Συρία διαμορφώνουν το πλαίσιο νέων, μεγαλύτερων μεταναστευτικών ρευμάτων με προορισμό τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, με αναπόφευκτες πύλες εισόδου την Ιταλία και την… Ελλάδα.
Του Κυριάκου Βελισσάριου
