Ρήξη εμπιστοσύνης πολιτικών και κοινωνίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση… για τα μάτια της Ουκρανίας
Οι «πρόθυμοι», όπως περιγράφει ο αποδυναμωμένος πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Κιρ Στάρμερ, τους ηγέτες που συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο με πρόθεση να συνεχίσουν να στηρίζουν το καθεστώς του Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Ουκρανία, βρίσκονται σε εμφανή απόσταση από την πραγματικότητα.
Και το πώς βιώνουν αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα οι πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών, δηλαδή οι κοινωνίες τις οποίες έχουν εξουσιοδοτηθεί να εκφράζουν και να προασπίζουν οι πολιτικοί ηγέτες της ηπείρου μας.
Τα σχετικά μηνύματα έρχονται εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο. Στις δημοσκοπήσεις που διενεργούνται στις ευρωπαϊκές χώρες, η υποστήριξη των κοινωνιών προς την Ουκρανία έχει υποχωρήσει κάτω από το 50%. Και όσο περνά ο καιρός, φθίνει περισσότερο.
Ηγέτες χαμηλού επιπέδου, με συρρικνωμένη κοινωνική νομιμοποίηση και με… σκελετούς εμπλοκής σε σκάνδαλα στην προσωπική διαδρομή τους, είναι μάλλον δύσκολο να καταφέρουν να εκφράσουν πειστικά τις κοινωνίες που τους εκλέγουν.
Αυτό έχει διαφανεί πολλαπλώς τα τελευταία χρόνια, με τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών να έχει καταδικάσει σε υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και σε φτωχοποίηση τους Ευρωπαίους πολίτες, έχοντας απωλέσει τη στρατηγική αυτονομία της Ενωμένης Ευρώπης έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών, και υποτιμώντας τις μεγάλες και επείγουσες ανάγκες των ευρωπαϊκών λαών.
Το σπιράλ της… αυτοχειρίας, με επίκεντρο την τραγική και μοιραία διαχείριση της ουκρανικής κρίσης, συνεχίζεται και επιδεινώνεται. Καμία ηγεσία ωστόσο, δεν κατάφερε ποτέ να σταθεί, όταν… ξέχασε τον λαό της. Σε συνθήκες Δημοκρατίας, τουλάχιστον…
Του Κυριάκου Βελισσάριου
