Πηγή: One Voice
Η αλλαγή δεδομένων, συσχετισμών και ισορροπιών σε διεθνές επίπεδο, μετά την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ, και την απόλυτη πολιτική κυριαρχία των Ρεπουμπλικανών σε όλα τα σώματα εξουσίας της Ουάσινγκτον, τουλάχιστον μέχρι τις Ενδιάμεσες Εκλογές του 2026, επηρεάζει αναπόφευκτα και έντονα την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και, μεταξύ άλλων… ειδικά την Ελλάδα.
Η ταύτιση του εγχώριου πολιτικού συστήματος με το κατεστημένο του Δημοκρατικού Κόμματος και ειδικότερα με το στενό επιτελείο του Τζο Μπάιντεν, που βρίσκεται αντιμέτωπο με έρευνα από το FBI για… ξέπλυμα χρήματος μέσω της βοήθειας στην Ουκρανία, έχει τοποθετήσει στην Ελλάδα στη «γκρίζα ζώνη».
Εν αναμονή της επίσημης έλευσης της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ στην Ελλάδα, ως νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ στην Αθήνα, στο επιτελείο Τραμπ συγκεντρώνουν πληθώρα στοιχείων για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, από την εποχή της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων μέχρι και σήμερα.
Πεδίο προχωρημένου ενδιαφέροντος είναι ο χώρος της Δικαιοσύνης, με πληθώρα στοιχείων για υποθέσεις οι οποίες καθυστέρησαν για πολλά χρόνια, οδήγησαν αδικήματα σε παραγραφή και διαμόρφωσαν στην ελληνική κοινωνία μια αίσθηση ατιμωρησίας για τους «μεγάλους».
Σε συνδυασμό και με τα στοιχεία για όσους… επιδοτήθηκαν στην Ελλάδα μέσω της USAID, κυρίως στον χώρο των ΜΜΕ και της ακαδημαϊκής κοινότητας, το σκηνικό που διαμορφώνεται, παραπέμπει σε επιχείρηση «καθαρά χέρια». Με έμφαση στην ελληνική Δικαιοσύνη και τις παθογένειές της.
Το ιστορικό παράδειγμα της (γειτονικής) Ιταλίας
Μια επιχείρηση κάθαρσης στον δημόσιο βίο, με επίκεντρο τη Δικαιοσύνη και στόχο τη διαφθορά στο πολιτικό σύστημα και το δικαστικό σώμα, έχει ιστορικό… παρελθόν.
Στη γειτονική Ιταλία, στις απαρχές της δεκαετίας του 1990, ο Αντόνιο ντι Πιέτρο ηγήθηκε της επιχείρησης «καθαρά χέρια», ως εμβληματική ενσάρκωση του παλλαϊκού αιτήματος της ιταλικής κοινωνίας για κάθαρση και απαλλαγή του δημοσίου βίου της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης από διεφθαρμένες προσωπικότητες, που βρέθηκαν σε θέση ευθύνης.
Η επιχείρηση «καθαρά χέρια» στην Ιταλία, άνοιξε τελικά τον δρόμο για την άλωση της πολιτικής από τον μεγιστάνα των ΜΜΕ και του ποδοσφαίρου, Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Κανείς άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάει ότι η Ιστορία επιδεικνύει μια σκανδαλιστική συνέπεια να επαναλαμβάνεται. Ως φάρσα και τραγωδία…
Η… απάθεια των ευρωπαϊκών Θεσμών
Η… σιωπηλή παρέμβαση του υπερατλαντικού παράγοντα στο γίγνεσθαι της ελληνικής Δικαιοσύνης, προσλαμβάνει μεγαλύτερη ένταση και φόρτιση, λόγω του κενού που διαπιστώνεται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ελλάδα, χώρος-μέλος του πυρήνα της ευρωζώνης, και όχι μόνο της Ενωμένης Ευρώπης, δεν έχει ενσωματώσει τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά της δικαστικής εξουσίας σε ευρύτερο ευρωπαϊκό επίπεδο. Γι’ αυτό είναι τόσο πενιχρά τα αποτελέσματα σε επίπεδο ουσιαστικής δικαστικής κρίσης, σε ποιότητα αλλά και χρόνους απόδοσης της Δικαιοσύνης στη χώρα μας.
Η… απάθεια των Βρυξελλών, εκεί όπου εδρεύουν και στεγάζονται οι πολιτικές ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και καθορίζονται τα συλλογικά σενάρια για την κοινή πορεία της Ενωμένης Ευρώπης προς το μέλλον, προσλαμβάνει χαρακτηριστικά… αυτοάνοσου νοσήματος. Και λειτουργεί υπονομευτικά για τη δυνατότητα της ευρωπαϊκής οικογένειας να κινείται συνεκτικά και αλληλέγγυα.
Το ραντεβού του ΔΣΑ με την Ιστορία
Στο πρόσωπο του Δημήτρη Βερβεσού, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών βρήκε τον πιο μάχιμο και παρεμβατικό πρόεδρο των τελευταίων πολλών δεκαετιών.
Με πολιτική και ιδεολογική καταγωγή από τον χώρο του… κανονικού, πατριωτικού και κοινωνικού ΠΑΣΟΚ, ο Δημήτρης Βερβεσός κατάφερε να κατανοήσει έγκαιρα τα καινούρια δεδομένα που διαμορφώθηκαν στον δικηγορικό κλάδο τα τελευταία χρόνια, και να εκφράσει με αποτελεσματικότητα και πειστικότητα τις ανάγκες και τις αγωνίες των δικηγόρων κάθε γενιάς, ειδικότερα όμως των νέων παιδιών, που κάνουν τα πρώτα βήματά τους στο επάγγελμα.
Με τον Θεσμό της Δικαιοσύνης να έχει υποχωρήσει… στα τάρταρα, σε επίπεδο εμπιστοσύνης από τους πολίτες, οι λειτουργοί της Θέμιδος οφείλουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας έχει ταυτοτικό αποτύπωμα «Θεσμού» για τον δημόσιο βίο. Ο σημερινός πρόεδρός του λοιπόν έχει μια εξαιρετική ευκαιρία να είναι συνεπής στο ραντεβού με την Ιστορία. Και την κάθαρση του χώρου της Δικαιοσύνης, ώστε να ανακτηθεί η σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία.
