Οι δραματικές εξελίξεις στη Γερμανία και τη Γαλλία έρχονται στην πλέον ακατάλληλη συγκυρία για την κοινή πατρίδα μας, την Ευρώπη. Και χώρες όπως την Ελλάδα, που δεν έχουμε ακόμη συνέλθει από τη βαθιά, σύνθετη και πολυεπίπεδη κρίση της περιόδου της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων, την προηγούμενη δεκαετία.
Το 2025 συνοδεύει τον τερματισμό της χαλάρωσης του Συμφώνου Σταθερότητας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση καλείται να ανακτήσει την… ανάρμοστη σχέση της με περιοριστικές πολιτικές λιτότητας και φρένα στη διάθεση κονδυλίων για τη στήριξη των κοινωνιών, ώστε οι προϋπολογισμοί να παραμείνουν… ισοσκελισμένοι.
Για να αποφύγουμε αυτό το… δράμα, θα έπρεπε οι μεγάλοι παίκτες της ηπείρου μας, η Γερμανία και η Γαλλία πρωτίστως, να συνεννοηθούν και να δώσουν τον τόνο της υλοποίησης πολιτικών κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.
Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί, στη δεδομένη συγκυρία. Τα δεδομένα επιδεινώνονται, από τη στιγμή που η πολιτική ηγεσία των Βρυξελλών αποδεικνύεται ασυγχώρητα κατώτερη των περιστάσεων, και η νέα διακυβέρνηση Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενισχύει την προδιάθεση της μοναδικής υπερδύναμης που μας κληρονόμησε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, να προκαλέσει,.. ασφυξία στην ευρωζώνη.
Με το μεταναστευτικό να θεριεύει και την ποιότητα ζωής των Ευρωπαίων πολιτών να φθίνει, ως αποτέλεσμα των παράπλευρων συνεπειών της ουκρανικής κρίσης και της… αυταπάτης των Βρυξελλών για τον χειρισμό της, τα σύννεφα της κοινωνικής φτωχοποίησης πυκνώνουν και πάνω από την Ελλάδα. Με τα αντισυστημικά κοινωνικά ρεύματα να ενισχύονται και να σαρώνουν την… παιδική χαρά της πολιτικής ηγεσίας της ηπείρου μας.
Και την ακρίβεια να σαρώνει τα πάντα…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
