Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024
Λες και το νήμα της Ιστορίας της ανθρώπινης σκέψης ταξίδεψε ανεπηρέαστο και ανεμπόδιστο από την Αρχαία Αθήνα στο Παρίσι των Διαφωτιστών. Το νήμα που ενώνει την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας και της Γαλλίας συνιστά «δεδικασμένο» που πιθανότατα κανένα άλλο έθνος στον πλανήτη δεν δικαιούται να επικαλεστεί, τουλάχιστον με τέτοια ένταση και… αποδεικτικά στοιχεία.
Η Γαλλία, ως φυσική, αέναη και συνειδητή κληρονόμος των ιδεών του Διαφωτισμού, που είχαν ως αξιακή αφετηρία τις απαρχές της ανθρώπινης γνώσης, όπως ζυμώθηκε αυτή στην αρχαία Αθήνα, διατηρεί το προνόμιο της μεταχείρισης από τη διαρκή Ιστορία του μέλλοντος ως ένα «εργαστήρι» σκέψης και γεγονότων. Μια κιβωτός ανατροφοδοτούμενης αλλαγής, που παρακινεί σε κάθε εποχή την ανθρωπότητα να πάει πιο μακριά. Να συνεχίσει τη διαδρομή της προς το μέλλον.
Αυτή η αυταπόδεικτη πραγματικότητα κινητροδοτεί τον θυμό για το κατάντημα της σύγχρονης Γαλλίας στα χέρια και υπό την ευθύνη του ολίγιστου Εμμανουέλ Μακρόν. Οι δραματικές πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών, με την κοινοβουλευτική κατάρρευση και απονομιμοποίηση της κυβέρνησης του Μισέλ Μπαρνιέ, συνιστούν προσωπική αποδοκιμασία του «Μανού», όπως φώναζαν ειρωνικά τον Εμμανουέλ Μακρόν νεαροί μαθητές και φοιτητές. Απόδειξη ενοχής της παταγώδους αποτυχίας του στα ηνία της περισσότερο «φωτεινής» χώρας, της περισσότερο ενδιαφέρουσας και συνεκτικής ηπείρου του πλανήτη, της Ευρώπης.
Στο πρόσωπο του Εμμανουέλ Μακρόν επιβεβαιώνεται ότι οι τεχνοκράτες, όπως εκείνος, ο άλλοτε εκλεκτός των τραπεζών, λειτουργούν ως… ασύμμετρη απειλή για τον πυρήνα της Δημοκρατίας. Η δύναμη των πολλών ανθρώπων, όπως είναι η βαθύτερη έννοια της Δημοκρατίας, υφίσταται ρωγμές και πληγές, κάθε φορά που πέφτει στα χέρια ατροφικών προσωπικοτήτων όπως του Γάλλου σημερινού και απερχόμενου Προέδρου.
Το τίμημα της ανεπάρκειας «άχρωμων» τεχνοκρατών όπως του Εμμανουέλ Μακρόν, βαρύ και ασήκωτο. Ενίσχυση και… κανονικοποίηση του περιθωρίου. Τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν διεκδικούν ρόλο διαμορφωτή ενός μέλλοντος το οποίο επιθυμούν να χρωματίσουν με γκρίζες πινελιές. Σε πολλές περιπτώσεις… κατάμαυρες.
Η Ιστορία θα είναι αμείλικτη στην ισοπεδωτική κρίση της για τον «Μανού».
