Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Να το πούμε απλά. Η Ευρώπη (ίσως όλος ο δυτικός κόσμος) απειλείται με αποσταθεροποίηση.
Στη Γαλλία, η Άκρα Αριστερά και η Άκρα Δεξιά συνασπίζονται να ρίξουν την κυβέρνηση Μπαρνιέ κι ίσως να οδηγήσουν τον πρόεδρο Μακρόν σε παραίτηση.
Στη Γερμανία, ο κυβερνητικός συνασπισμός κατέρρευσε μπροστά στην άνοδο των ακροδεξιών του AfD και τις παλινωδίες των εταίρων του.
Η Ρωσία βάζει παντού το χεράκι της να ανακατέψει ό,τι μπορεί κι όπου μπορεί. Ιδίως όσο οι δημοκρατίες δεν παίρνουν σοβαρά τον κίνδυνο που αποτελεί.
Και στις ΗΠΑ βγήκε ο Τραμπ.
Στον δρόμο της δημοκρατίας λοιπόν βρίσκονται τα άκρα.
Τα οποία όταν συγκλίνουν (όπως στη Γερμανία της Βαϊμάρης ή στην Ιταλία των «μολυβένιων χρόνων» ή στην Ελλάδα της κρίσης ή στη σημερινή Γαλλία) κινδυνεύουν να κάνουν το μαγαζί καλοκαιρινό.
Αυτή είναι η βασική παρατήρηση.
Αλλά έχουμε και άλλες. Τα άκρα δεν πάντα ισοδύναμα.
Η αριστερά εξακολουθεί να κάνει ζημιά στη Γαλλία. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές δημοκρατίες όμως έχει εξαερωθεί ή διασκορπιστεί σε όσα τη συνέθεσαν, όπως στην Ελλάδα.
Η απειλή λοιπόν είναι κυρίως από την Άκρα Δεξιά. Αν μπορεί να υπάρξει ποτέ σαφής και ξεκάθαρος διαχωρισμός μεταξύ δύο άκρων που «βλάπτουν τη Συρία το ίδιο».
Αντίδοτο;
Πρώτα η ψήφος – το μεγαλύτερο όπλο στη δημοκρατία… Ευελπιστούμε ότι τον Φεβρουάριο οι γερμανοί ψηφοφόροι θα αποκαταστήσουν μια ισχυρή κεντρώα κυβερνητική τάξη.
Ύστερα η πολιτική. Η Φον ντερ Λάιεν κατόρθωσε να διαμορφώσει μια ευρεία πλειοψηφία στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, παρά τις προφητείες και τις σκανδαλολογίες των «ενημερωτικών» σάιτ και των «παραγόντων» που νέμονται τον μικρόκοσμο των Βρυξελλών…
Τώρα την κυνηγούν (λέει) επειδή ταξίδεψε πρόπερσι για διακοπές στην Κρήτη όπου συνάντησε τον Μητσοτάκη χωρίς την άδεια μιας ιρλανδής ευρωπαίας διαμεσολαβήτριας!
Τέλος η ζωή. Αν η Γαλλία οδηγηθεί χωρίς κυβέρνηση σε βαθιά οικονομική κρίση, να δω με τι μούτρα θα ξαναεμφανιστούν ενώπιον των ψηφοφόρων ο Μελανσόν και η Λεπέν.
Θα είναι πλέον οι εκπρόσωποι όχι των άκρων αλλά του χάους.
Το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό. Ανεύθυνος ψηφοφόρος δεν υπάρχει. Οι ψηφοφόροι υφίστανται τις συνέπειες των επιλογών τους κι αυτό αποτελεί την ουσία της δημοκρατίας.
Έτσι συνέβη στην Ελλάδα πριν από δέκα χρόνια, το 2015. Έτσι θα συμβεί τώρα και στη Γαλλία αν βαδίσουν τον ίδιο δρόμο. Πάντα οι ίδιες κουταμάρες καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα.
«Έχει γίνει η Γαλλία μια Ελλάδα στον Σηκουάνα;» αναρωτιέται ο διεθνής Τύπος («Le Monde, 4/12).
Μπορεί. Απλώς δεν χρειάζεται μαζί με τους Γάλλους να το πληρώσουμε κι εμείς.
