Πηγή: εφημερίδα “One Voice”
Η πολυπαραγοντική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Ινστιτούτο του, προκάλεσε την αναμενόμενη πολιτική και παρασκηνιακή φασαρία. Ο πρώην πρωθυπουργός, η αποχώρηση του οποίου από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, οδήγησε στην αυτοδιάλυση του άλλοτε ισχυρού κόμματος, στα χέρια του… απερίγραπτου Στέφανου Κασσελάκη, δίνει… αναμέτρηση με τον εαυτό του. Καλύτερα, με το πεπρωμένο του.
Από το 2012 μέχρι και το 2019, ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να εναρμονίσει τον πολιτικό βηματισμό του με πλειοψηφικά ρεύματα της κοινωνίας, που τον οδήγησαν και στην εξουσία. Η ιστορική κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ, χωρίς τις σημιτικές… ανορθογραφίες, μετακινήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας ωστόσο δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του… «περίπου Ανδρέα». Μεταξύ άλλων, και επειδή δεν μπορούσε συναισθηματικά να απαγκιστρωθεί από την περιθωριακή κουλτούρα μιας Αριστεράς της απομόνωσης.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται σε διαδικασία εξαφάνισης, και το ΠΑΣΟΚ να δυσκολεύεται αν σταθεί στα πόδια του ως αξιόπιστη εναλλακτική λύσης διακυβέρνησης, απέναντι στη «Δεξιά» του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο Αλέξης Τσίπρας κατανοεί ότι υπάρχει ζωτικός χώρος για μια ηγεσία με τα δικά του χαρακτηριστικά.
Η… δεύτερη ευκαιρία από το πεπρωμένο του, την οποία διεκδικεί, έχει ως κρισιμότερη ταυτοτική παράμετρο τον χρόνο. Τη συγκυρία. Και σίγουρα χρειάζεται και άλλο χρόνο στη διάθεσή του.
