Λεφτά… δεν υπάρχουν για τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, η οποία φοβάται κοινωνική έκρηξη
Πώς το έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου… αντεστραμμένα; Λεφτά… δεν υπάρχουν. Τουλάχιστον δεν υπάρχουν για μια περισσότερο ανθρώπινη, ρεαλιστική και αποτελεσματική διαχείριση του μεταναστευτικού, το οποίο επανέρχεται πλέον με ένταση και επιδείνωση σε σχέση με την τελευταία δεκαετία.
Η ευρωπαϊκή οικονομία δεν έχει ξεπεράσει τις παθογένειες της εποχής της ελληνικής κρίσης στην ευρωζώνη, πολιτικές ηγεσίες με εμβληματικό αποτύπωμα και όραμα για το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον δεν υπάρχουν, και οι κοινωνίες συσσωρεύουν επικίνδυνα πλεονασμό οργής, από τη στιγμή που βλέπουν την ποιότητα ζωής τους να έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας των πολιτικών επιλογών των Βρυξελλών στην ουκρανική κρίση, που εκτόξευσαν το κόστος ζωής για τους Ευρωπαίους πολίτες.
Η ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή πολλαπλασιάζει τα μεταναστευτικά ρεύματα που εκκινούν από την αραβική χερσόνησο, διεκδικώντας το δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή στα ευρωπαϊκά εδάφη. Προορισμός τους είναι οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, ιδανικά και πρωτίστως η Γερμανία, τα δεδομένα ωστόσο δεν βοηθούν αυτή τη ροή των πραγμάτων.
Στη σκιά της ανόδου της Ακροδεξιάς, η Γερμανία κλείνει τα σύνορά της, ενώ η πολιτική γραφειοκρατία των Βρυξελλών, σε κεντρικό επίπεδο, έχει στρατηγικά επιλέξει να στηρίζει το καθεστώς Ζελένσκι στην Ουκρανία, και να παραμερίζει σε δεύτερο πλάνο το ενδιαφέρον για τις επείγουσες προτεραιότητες των ευρωπαϊκών λαών.
Η… παραζάλη της ευρωπαϊκής ηγεσίας προϊδεάζει για τα χειρότερα, με το ξεκίνημα της καινούριας χρονιάς. Η Γερμανία και οι δορυφόροι της θα εμποδίσουν κάθε συζήτηση για την ενίσχυση πολιτικών κοινωνικής συνοχής, ίσως και να απαιτήσουν και να επιτύχουν την επιστροφή σε δημοσιονομικούς περιορισμούς, δηλαδή Μνημόνια.
Φυσικά, οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν θα αντέξουν άλλο. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών ωστόσο δεν δείχνουν να αλλάζουν τακτική.
Του Κυριάκου Βελισσάριου
