Η παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και έναν χρόνο, προτού οδηγηθεί στην έκπτωση και την ταπείνωση, συνοδεύτηκε από “αυτοδυναμία” στην έλλειψη σοβαρότητας.
Είτε επειδή… δεν καταλαβαίνει, είτε επειδή δεν μπορεί και δεν το έχει… γενικώς, ο ομογενής επιχειρηματίας με τα σπαστά ελληνικά μετέτρεψε σε τραγέλαφο και κακόγουστη επιθεώρηση το πολιτικό αποτύπωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος δε, φερόμενος ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, λόγω της εξωκοινοβουλευτικής ιδιότητάς του, ενίσχυσε τη συσσωρευμένη απαξίωση των πολιτών για την πολιτική. Όπως συμβαίνει με μελαγχολική συνέπεια από την εποχή της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων.
Μια… ελαφριά παρουσία, χωρίς ραχοκοκκαλιά ιδεών, ο Στέφανος Κασσελάκης αποδείχτηκε απολύτως συμβιωτικός με μια Ελλάδα παρακμής και φθοράς. Με τον ίδιο σε ρόλο πολλαπλασιαστή της παρακμής και της φθοράς, χωρίς μάλιστα να ασκεί εξουσία…
Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
