Γράφει ο Δημήτρης Καμποιυράκης
Θυμάται κανείς με λεπτομέρειες την τρομερή κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ όταν ξέσπασε η κρίση; Στις εκλογές του Οκτώβρη του 2009 πήρε 43,92%, για να βυθιστεί τρία χρόνια αργότερα στις εκλογές του Οκτώβρη του 2012 στο 13,18% και να καταβαραθρωθεί τον Γενάρη του 2015 στο ντροπιαστικό 4,68%. Να τα θυμόμαστε αυτά, για να τα βάζουμε δίπλα στα αντίστοιχη εξαέρωση του Σύριζα και να κάνουμε τις ιστορικές συγκρίσεις.
Ναι, και τα δυο κόμματα είχαν υπάρξει μεγάλα και κραταιά πριν κονιορτοποιηθούν, η πτώση τους έκανε πάταγο και τεράστια εντύπωση, όμως οι διαφορές τους ήταν ευθύς εξ αρχής εμφανείς. Το ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε και ανέβηκε σε μια ιστορική περίοδο θεμελίωσης και σταθεροποίησης της δημοκρατίας στον τόπο. Ο Σύριζα έσκασε μύτη όταν οι δημοκρατικοί θεσμοί είχαν σχεδόν καταλυθεί από μια οχλοκρατία του δρόμου και από μια γενικευμένη επικράτηση διχαστικών και εμφυλιοπολεμικών λογικών.
Το ΠΑΣΟΚ ανδρώθηκε όταν ο τόπος αναπτυσσόταν οικονομικά και κυβέρνησε με τη χώρα ενταγμένη σε μια ευρύτερη οικονομικοπολιτική οικογένεια που πρόσφερε χρήμα και ευκαιρίες. Ο Σύριζα ήρθε ως οργισμένο και άλογο παιδί μιας οικονομικής κρίσης που είχε διαλύσει τη χώρα, την οποία κρίση δεν προσπάθησε να θεραπεύσει αλλά να επιδεινώσει διότι ήταν ο βιότοπος του. Το ΠΑΣΟΚ υποσχέθηκε εθνική συμφιλίωση και κοινωνική δικαιοσύνη (άλλο τι κατάφερε στην πράξη), ο Σύριζα ευθύς εξ αρχής στήριξε την πολιτική του σε διαχωρισμούς που έστρεφαν τους μισούς Έλληνες εναντίον των άλλων μισών.
Το ΠΑΣΟΚ έφθασε στην ημιθανή κατάσταση του όταν η οικονομική κρίση ήταν στο απόγειο της, ο Σύριζα κατέρρευσε και ρευστοποιήθηκε όταν η οικονομική κρίση είχε ξεπεραστεί και η ανάπτυξη χτυπούσε την πόρτα της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ βούλιαξε κάτω από το βάρος μιας εθνικής χρεωκοπίας για την οποία έφερε μεγάλη (αλλά όχι μοναδική) ευθύνη, ο Σύριζα βούλιαξε δίχως κανέναν εμφανή λόγο παρά μόνο την ανικανότητα του να αντιληφθεί ότι οι εποχές άλλαξαν. Πρόκειται για κορυφαία, για ανεπανάληπτη βλακεία.
Το ΠΑΣΟΚ έφαγε το κεφάλι του ως απότοκο μιας μακροπρόθεσμα ανεύθυνης πολιτικής των κυβερνήσεων του (που έσκασε στα χέρια του την κακιά στιγμή), ο Σύριζα αυτοπυροβολήθηκε πολλές φορές (σε μια ευνοϊκή για όλους στιγμή) μόνο και μόνο διότι δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ιδεοληψίες και πατρογονικά αμαρτήματα της αριστεράς. Πρακτικά δεν υπήρχε κανένας λόγος να σαπίσει τόσο γρήγορα και τόσο εύκολα, όμως το έπαθε.
Τώρα το ΠΑΣΟΚ έχει την ιστορική ευκαιρία να ξαναγίνει δεύτερος πόλος στο πολιτικό σύστημα. Επί του παρόντος τίποτα δε δείχνει ότι τρέχει να την αρπάξει, αλλά το παιχνίδι παραμένει ακόμα ανοικτό. Ο Σύριζα πάλι, λειτουργεί σαν υπνωτισμένος που έχει πάρει εντολή να αυτοκαταστραφεί ολοκληρωτικά. Καλπάζει σαν παράφρων προς τον ανοικτό γκρεμό. Κι όσο πλησιάζει προς το χείλος, το ένα κόμμα γίνονται δύο, τα δύο θα γίνουν τέσσερα και τα τέσσερα οκτώ. Θα κατακρημνιστούν όλοι τους, αλλά κατά μόνας. Τραγικό και κωμικό μαζί.
